Kölle

Ripuarisch
Uitspraak
  • IPA: /kœɫɐ/ (Nederland), /kʰœɫɐ/ (Duitsland)

Zelfstandig naamwoord

Kölle o

  1. Keulen
  1. «En Kölle am Rhing ben ich gebore / ich han un dat litt mir em Senn / ming Muttersproch noch nit verlore/ dat eß jet, wo ich stolz drop ben.[1]»

Limburgs
Uitspraak
  • IPA: /kœlɐ/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

Kölle o

  1. (Hooglimburgs) Keulen
Verbuiging
enkelvoud meervoud
geheel gemuteerd verkleind gemuteerd verkleind geheel gemuteerd verkleind gemuteerd verkleind
nominatief KölleChölle--KöllerChöller--
genitief KölsjChölsj--KöllerChöller--
locatief KöllesChölles--KölleseChöllese--
datief KölleChölle--KöllerChöller--
accusatief KölleChölle--KöllerChöller--
  1. Willi Ostermann, Heimweh nach Köln, 1936
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.