kargo

Breton

Forme de verbe

Mutation Forme
Non muté kargo
Adoucissante gargo
Spirante cʼhargo
Durcissante inchangé

kargo \ˈkarɡo\

  1. Troisième personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe kargañ/kargiñ.

Dérivés

  • adkargo
  • diskargo

Anagrammes

Espéranto

Étymologie

De l’espagnol cargo.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif kargo
\'kar.ɡo\
kargoj
\'kar.ɡoj\
Accusatif kargon
\'kar.ɡon\
kargojn
\'kar.ɡojn\

kargo \ˈkar.ɡo\

  1. Cargaison, fret.
    • Tiu listo de eblaj kunrespondeculoj ne estas kompleta: mankas interalie la banko, kiu financis la aĉeton de la ŝipo, kaj la kompanioj, kiuj asekuris la ŝipon kaj la kargon.  Piratoj diversaspektaj », article de Monato)
      Cette liste des responsables possibles n’est pas complète : il manque entre autres la banque qui a financé l’achat du bateau et les compagnies qui ont assuré le bateau et la cargaison.

Notes

Certains espérantophones estiment ce mot superflu et préfèrent son synonyme ŝarĝo.

Synonymes

Voir aussi

  • kargo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Ido

Étymologie

De l’espagnol cargo.

Nom commun

kargo \ˈkar.ɡɔ\

  1. Fret.

Synonymes

Tchèque

Étymologie

De l’espagnol cargo.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif kargo karga
Vocatif kargo karga
Accusatif kargo karga
Génitif karga karg
Locatif kargě
ou kargu
kargech
Datif kargu kargům
Instrumental kargem kargy

kargo \Prononciation ?\ neutre

  1. (Navigation) Cargo.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. (Marine) Cargaison.

Synonymes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.