ἄρχω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂ergʰ- (“to begin, rule, command”)[1]. Compare Old Armenian արքայ (arkʿay).

Pronunciation
 

Verb

ἄρχω • (árkhō)

  1. (transitive) To begin [+genitive = something, from something, with something]
  2. (transitive) To lead, rule, govern, command [+genitive = someone]; [+dative = someone]
  3. (intransitive) To be ruler; to hold an archonship

Inflection
   Present: ᾰ̓́ρχω, ᾰ̓́ρχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓́ρχω ᾰ̓́ρχεις ᾰ̓́ρχει ᾰ̓́ρχετον ᾰ̓́ρχετον ᾰ̓́ρχομεν ᾰ̓́ρχετε ᾰ̓́ρχουσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓́ρχω ᾰ̓́ρχῃς ᾰ̓́ρχῃ ᾰ̓́ρχητον ᾰ̓́ρχητον ᾰ̓́ρχωμεν ᾰ̓́ρχητε ᾰ̓́ρχωσῐ(ν)
optative ᾰ̓́ρχοιμῐ ᾰ̓́ρχοις ᾰ̓́ρχοι ᾰ̓́ρχοιτον ᾰ̓ρχοίτην ᾰ̓́ρχοιμεν ᾰ̓́ρχοιτε ᾰ̓́ρχοιεν
imperative   ᾰ̓́ρχε ᾰ̓ρχέτω ᾰ̓́ρχετον ᾰ̓ρχέτων   ᾰ̓́ρχετε ᾰ̓ρχόντων
middle/
passive		 indicative ᾰ̓́ρχομαι ᾰ̓́ρχῃ,
ᾰ̓́ρχει		 ᾰ̓́ρχεται ᾰ̓́ρχεσθον ᾰ̓́ρχεσθον ᾰ̓ρχόμεθᾰ ᾰ̓́ρχεσθε ᾰ̓́ρχονται
subjunctive ᾰ̓́ρχωμαι ᾰ̓́ρχῃ ᾰ̓́ρχηται ᾰ̓́ρχησθον ᾰ̓́ρχησθον ᾰ̓ρχώμεθᾰ ᾰ̓́ρχησθε ᾰ̓́ρχωνται
optative ᾰ̓ρχοίμην ᾰ̓́ρχοιο ᾰ̓́ρχοιτο ᾰ̓́ρχοισθον ᾰ̓ρχοίσθην ᾰ̓ρχοίμεθᾰ ᾰ̓́ρχοισθε ᾰ̓́ρχοιντο
imperative   ᾰ̓́ρχου ᾰ̓ρχέσθω ᾰ̓́ρχεσθον ᾰ̓ρχέσθων   ᾰ̓́ρχεσθε ᾰ̓ρχέσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓́ρχειν ᾰ̓́ρχεσθαι
participle m ᾰ̓́ρχων ᾰ̓ρχόμενος
f ᾰ̓́ρχουσᾰ ᾰ̓ρχομένη
n ᾰ̓́ρχον ᾰ̓ρχόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἦρχον, ἠρχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἦρχον ἦρχες ἦρχε(ν) ἤρχετον ἠρχέτην ἤρχομεν ἤρχετε ἦρχον
middle/
passive		 indicative ἠρχόμην ἤρχου ἤρχετο ἤρχεσθον ἠρχέσθην ἠρχόμεθᾰ ἤρχεσθε ἤρχοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓́ρξω, ᾰ̓́ρξομαι, ᾰ̓ρχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓́ρξω ᾰ̓́ρξεις ᾰ̓́ρξει ᾰ̓́ρξετον ᾰ̓́ρξετον ᾰ̓́ρξομεν ᾰ̓́ρξετε ᾰ̓́ρξουσῐ(ν)
optative ᾰ̓́ρξοιμῐ ᾰ̓́ρξοις ᾰ̓́ρξοι ᾰ̓́ρξοιτον ᾰ̓ρξοίτην ᾰ̓́ρξοιμεν ᾰ̓́ρξοιτε ᾰ̓́ρξοιεν
middle indicative ᾰ̓́ρξομαι ᾰ̓́ρξῃ,
ᾰ̓́ρξει		 ᾰ̓́ρξεται ᾰ̓́ρξεσθον ᾰ̓́ρξεσθον ᾰ̓ρξόμεθᾰ ᾰ̓́ρξεσθε ᾰ̓́ρξονται
optative ᾰ̓ρξοίμην ᾰ̓́ρξοιο ᾰ̓́ρξοιτο ᾰ̓́ρξοισθον ᾰ̓ρξοίσθην ᾰ̓ρξοίμεθᾰ ᾰ̓́ρξοισθε ᾰ̓́ρξοιντο
passive indicative ᾰ̓ρχθήσομαι ᾰ̓ρχθήσῃ ᾰ̓ρχθήσεται ᾰ̓ρχθήσεσθον ᾰ̓ρχθήσεσθον ᾰ̓ρχθησόμεθᾰ ᾰ̓ρχθήσεσθε ᾰ̓ρχθήσονται
optative ᾰ̓ρχθησοίμην ᾰ̓ρχθήσοιο ᾰ̓ρχθήσοιτο ᾰ̓ρχθήσοισθον ᾰ̓ρχθησοίσθην ᾰ̓ρχθησοίμεθᾰ ᾰ̓ρχθήσοισθε ᾰ̓ρχθήσοιντο
active middle passive
infinitive ᾰ̓́ρξειν ᾰ̓́ρξεσθαι ᾰ̓ρχθήσεσθαι
participle m ᾰ̓́ρξων ᾰ̓ρξόμενος ᾰ̓ρχθησόμενος
f ᾰ̓́ρξουσᾰ ᾰ̓ρξομένη ᾰ̓ρχθησομένη
n ᾰ̓́ρξον ᾰ̓ρξόμενον ᾰ̓ρχθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἦρξᾰ, ἠρξᾰ́μην, ἤρχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἦρξᾰ ἦρξᾰς ἦρξε(ν) ἤρξᾰτον ἠρξᾰ́την ἤρξᾰμεν ἤρξᾰτε ἦρξᾰν
subjunctive ᾰ̓́ρξω ᾰ̓́ρξῃς ᾰ̓́ρξῃ ᾰ̓́ρξητον ᾰ̓́ρξητον ᾰ̓́ρξωμεν ᾰ̓́ρξητε ᾰ̓́ρξωσῐ(ν)
optative ᾰ̓́ρξαιμῐ ᾰ̓́ρξειᾰς,
ᾰ̓́ρξαις		 ᾰ̓́ρξειε(ν),
ᾰ̓́ρξαι		 ᾰ̓́ρξαιτον ᾰ̓ρξαίτην ᾰ̓́ρξαιμεν ᾰ̓́ρξαιτε ᾰ̓́ρξειᾰν,
ᾰ̓́ρξαιεν
imperative   ᾰ̓́ρξον ᾰ̓ρξᾰ́τω ᾰ̓́ρξᾰτον ᾰ̓ρξᾰ́των   ᾰ̓́ρξᾰτε ᾰ̓ρξᾰ́ντων
middle indicative ἠρξᾰ́μην ἤρξω ἤρξᾰτο ἤρξᾰσθον ἠρξᾰ́σθην ἠρξᾰ́μεθᾰ ἤρξᾰσθε ἤρξᾰντο
subjunctive ᾰ̓́ρξωμαι ᾰ̓́ρξῃ ᾰ̓́ρξηται ᾰ̓́ρξησθον ᾰ̓́ρξησθον ᾰ̓ρξώμεθᾰ ᾰ̓́ρξησθε ᾰ̓́ρξωνται
optative ᾰ̓ρξαίμην ᾰ̓́ρξαιο ᾰ̓́ρξαιτο ᾰ̓́ρξαισθον ᾰ̓ρξαίσθην ᾰ̓ρξαίμεθᾰ ᾰ̓́ρξαισθε ᾰ̓́ρξαιντο
imperative   ᾰ̓́ρξαι ᾰ̓ρξᾰ́σθω ᾰ̓́ρξᾰσθον ᾰ̓ρξᾰ́σθων   ᾰ̓́ρξᾰσθε ᾰ̓ρξᾰ́σθων
passive indicative ἤρχθην ἤρχθης ἤρχθη ἤρχθητον ἠρχθήτην ἤρχθημεν ἤρχθητε ἤρχθησᾰν
subjunctive ᾰ̓ρχθῶ ᾰ̓ρχθῇς ᾰ̓ρχθῇ ᾰ̓ρχθῆτον ᾰ̓ρχθῆτον ᾰ̓ρχθῶμεν ᾰ̓ρχθῆτε ᾰ̓ρχθῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓ρχθείην ᾰ̓ρχθείης ᾰ̓ρχθείη ᾰ̓ρχθεῖτον,
ᾰ̓ρχθείητον		 ᾰ̓ρχθείτην,
ᾰ̓ρχθειήτην		 ᾰ̓ρχθεῖμεν,
ᾰ̓ρχθείημεν		 ᾰ̓ρχθεῖτε,
ᾰ̓ρχθείητε		 ᾰ̓ρχθεῖεν,
ᾰ̓ρχθείησᾰν
imperative   ᾰ̓́ρχθητῐ ᾰ̓ρχθήτω ᾰ̓́ρχθητον ᾰ̓ρχθήτων   ᾰ̓́ρχθητε ᾰ̓ρχθέντων
active middle passive
infinitive ᾰ̓́ρξαι ᾰ̓́ρξᾰσθαι ᾰ̓ρχθῆναι
participle m ᾰ̓́ρξᾱς ᾰ̓ρξᾰ́μενος ᾰ̓ρχθείς
f ᾰ̓́ρξᾱσᾰ ᾰ̓ρξᾰμένη ᾰ̓ρχθεῖσᾰ
n ᾰ̓́ρξᾰν ᾰ̓ρξᾰ́μενον ᾰ̓ρχθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἦρχᾰ, ἦργμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἦρχᾰ ἦρχᾰς ἦρχε(ν) ἤρχᾰτον ἤρχᾰτον ἤρχᾰμεν ἤρχᾰτε ἤρχᾱσῐ(ν)
subjunctive ἤρχω ἤρχῃς ἤρχῃ ἤρχητον ἤρχητον ἤρχωμεν ἤρχητε ἤρχωσῐ(ν)
optative ἤρχοιμῐ,
ἠρχοίην		 ἤρχοις,
ἠρχοίης		 ἤρχοι,
ἠρχοίη		 ἤρχοιτον ἠρχοίτην ἤρχοιμεν ἤρχοιτε ἤρχοιεν
imperative   ἦρχε ἠρχέτω ἤρχετον ἠρχέτων   ἤρχετε ἠρχόντων
middle/
passive		 indicative ἦργμαι ἦρξαι ἦρκται ἦρχθον ἦρχθον ἤργμεθᾰ ἦρχθε ἤρχᾰται
subjunctive ἠργμένος ὦ ἠργμένος ᾖς ἠργμένος ᾖ ἠργμένω ἦτον ἠργμένω ἦτον ἠργμένοι ὦμεν ἠργμένοι ἦτε ἠργμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠργμένος εἴην ἠργμένος εἴης ἠργμένος εἴη ἠργμένοι εἴητον/εἶτον ἠργμένω εἰήτην/εἴτην ἠργμένοι εἴημεν/εἶμεν ἠργμένοι εἴητε/εἶτε ἠργμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἦρξο ἤρχθω ἦρχθον ἤρχθων   ἦρχθε ἤρχθων
active middle/passive
infinitive ἠρχέναι ἦρχθαι
participle m ἠρχώς ἠργμένος
f ἠρχυῖᾰ ἠργμένη
n ἠρχός ἠργμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

References
  1. The American Heritage Dictionary of Indo-European Roots

Greek

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈar.xo/
  • Hyphenation: ἄρ‧χω

Verb

ἄρχω • (ἄrcho)

  1. Polytonic form of άρχω (árcho)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.