kirja

Estonian

Noun

kirja

  1. genitive singular of kiri

Finnish

(index ki)

Etymology

From Proto-Finnic *kirja. Earlier, kirja meant something like "carved mark/decoration"[1] or "embroidered decoration" and some derived terms get their meaning from the former sense. In modern language embroidery is kirjonta.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkirjɑ/, [ˈkirjɑ]
  • Rhymes: -irjɑ
  • Hyphenation: kir‧ja

Noun

kirja

  1. book
  2. (archaic) chapter, e.g. in the Bible
  3. quire (twenty-four or twenty-five sheets of paper of the same size and quality)

Declension
Inflection of kirja (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative kirja kirjat
genitive kirjan kirjojen
partitive kirjaa kirjoja
illative kirjaan kirjoihin
singular plural
nominative kirja kirjat
accusative nom. kirja kirjat
gen. kirjan
genitive kirjan kirjojen
kirjainrare
partitive kirjaa kirjoja
inessive kirjassa kirjoissa
elative kirjasta kirjoista
illative kirjaan kirjoihin
adessive kirjalla kirjoilla
ablative kirjalta kirjoilta
allative kirjalle kirjoille
essive kirjana kirjoina
translative kirjaksi kirjoiksi
instructive — kirjoin
abessive kirjatta kirjoitta
comitative — kirjoineen

Synonyms

Derived terms

Compounds

References
  1. Hakulinen, Lauri, Kaksi käännöslainaa (Two loan translations) in Nykysuomen rakenne ja kehitys 2 (Structure and development of modern Finnish 2), 287—295, Pieksämäki 1984.

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈcʰɪrja/
  • Rhymes: -ɪrja

Verb

kirja (weak verb, third-person singular past indicative kirjaði, supine kirjað)

  1. Alternative form of kyrja

Conjugation
kirja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kirja
supine
(sagnbót)		 kirjað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kirjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kirja við kirjum present
(nútíð)		 ég kirji við kirjum
þú kirjar þið kirjið þú kirjir þið kirjið
hann, hún, það kirjar þeir, þær, þau kirja hann, hún, það kirji þeir, þær, þau kirji
past
(þátíð)		 ég kirjaði við kirjuðum past
(þátíð)		 ég kirjaði við kirjuðum
þú kirjaðir þið kirjuðuð þú kirjaðir þið kirjuðuð
hann, hún, það kirjaði þeir, þær, þau kirjuðu hann, hún, það kirjaði þeir, þær, þau kirjuðu
imperative
(boðháttur)		 kirja (þú) kirjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
kirjaðu kirjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kirjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kirjast
supine
(sagnbót)		 kirjast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kirjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kirjast við kirjumst present
(nútíð)		 ég kirjist við kirjumst
þú kirjast þið kirjist þú kirjist þið kirjist
hann, hún, það kirjast þeir, þær, þau kirjast hann, hún, það kirjist þeir, þær, þau kirjist
past
(þátíð)		 ég kirjaðist við kirjuðumst past
(þátíð)		 ég kirjaðist við kirjuðumst
þú kirjaðist þið kirjuðust þú kirjaðist þið kirjuðust
hann, hún, það kirjaðist þeir, þær, þau kirjuðust hann, hún, það kirjaðist þeir, þær, þau kirjuðust
imperative
(boðháttur)		 kirjast (þú) kirjist (þið)
Forms with appended personal pronoun
kirjastu kirjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kirjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kirjaður kirjuð kirjað kirjaðir kirjaðar kirjuð
accusative
(þolfall)		 kirjaðan kirjaða kirjað kirjaða kirjaðar kirjuð
dative
(þágufall)		 kirjuðum kirjaðri kirjuðu kirjuðum kirjuðum kirjuðum
genitive
(eignarfall)		 kirjaðs kirjaðrar kirjaðs kirjaðra kirjaðra kirjaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kirjaði kirjaða kirjaða kirjuðu kirjuðu kirjuðu
accusative
(þolfall)		 kirjaða kirjuðu kirjaða kirjuðu kirjuðu kirjuðu
dative
(þágufall)		 kirjaða kirjuðu kirjaða kirjuðu kirjuðu kirjuðu
genitive
(eignarfall)		 kirjaða kirjuðu kirjaða kirjuðu kirjuðu kirjuðu

Ingrian

Etymology

From Proto-Finnic *kirja.

Noun

kirja (genitive kirjan, partitive kirjaa)

  1. book

Declension
Inflection of kirja
singular plural
nominative kirja kirjat
genitive kirjan kirjoin
partitive kirjaa kirjoja
illative kirjaa kirjoihe
inessive kirjaaz kirjoiz
elative kirjast kirjoist
allative kirjalle kirjoille
adessive kirjaal kirjoil
ablative kirjalt kirjoilt
translative kirjaks kirjoiks
essive kirjaan kirjoin
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.