kirjain

Finnish

(index ki)

Etymology

kirjata + -in. Coined by Erik Alexander Ingman.

Pronunciation

  • Hyphenation: kir‧jain

Noun

kirjain

  1. letter (such of the alphabet, character, glyph)
    Aakkosten ensimmäinen kirjain on A.
    The first letter of the alphabet is A.

Declension

Inflection of kirjain (Kotus type 33/kytkin, no gradation)
nominative kirjain kirjaimet
genitive kirjaimen kirjaimien
kirjainten
partitive kirjainta kirjaimia
illative kirjaimeen kirjaimiin
singular plural
nominative kirjain kirjaimet
accusative nom. kirjain kirjaimet
gen. kirjaimen
genitive kirjaimen kirjaimien
kirjainten
partitive kirjainta kirjaimia
inessive kirjaimessa kirjaimissa
elative kirjaimesta kirjaimista
illative kirjaimeen kirjaimiin
adessive kirjaimella kirjaimilla
ablative kirjaimelta kirjaimilta
allative kirjaimelle kirjaimille
essive kirjaimena kirjaimina
translative kirjaimeksi kirjaimiksi
instructive kirjaimin
abessive kirjaimetta kirjaimitta
comitative kirjaimineen

Derived terms

Compounds

Noun

kirjain

  1. (dated) Genitive plural form of kirja.

Alternative forms


Karelian

Etymology

Noun

kirjain (genitive kirjaimen, partitive kirjaindu)

  1. letter (character)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.