kim

See also: Kim, kìm, and kiṃ

Azerbaijani

Etymology

Ultimately from Proto-Turkic *kem (“who”).[1] Cognate with Turkish kim, Old Turkic 𐰚𐰢‎ (kem, “who”), etc.

Pronunciation
  • IPA(key): [kim]
  • Audio (Baku)(file)

Pronoun

kim

  1. who

Declension
Declension of kim
singular plural
nominative kim kimlər
definite accusative kimi kimləri
dative kimə kimlərə
locative kimdə kimlərdə
ablative kimdən kimlərdən
definite genitive kimin kimlərin
Possessive forms of kim
nominative
singular plural
mənim (“my”) kimim kimlərim
sənin (“your”) kimin kimlərin
onun (“his/her/its”) kimi kimləri
bizim (“our”) kimimiz kimlərimiz
sizin (“your”) kiminiz kimləriniz
onların (“their”) kimi or kimləri kimləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) kimimi kimlərimi
sənin (“your”) kimini kimlərini
onun (“his/her/its”) kimini kimlərini
bizim (“our”) kimimizi kimlərimizi
sizin (“your”) kiminizi kimlərinizi
onların (“their”) kimini or kimlərini kimlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) kimimə kimlərimə
sənin (“your”) kiminə kimlərinə
onun (“his/her/its”) kiminə kimlərinə
bizim (“our”) kimimizə kimlərimizə
sizin (“your”) kiminizə kimlərinizə
onların (“their”) kiminə or kimlərinə kimlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) kimimdə kimlərimdə
sənin (“your”) kimində kimlərində
onun (“his/her/its”) kimində kimlərində
bizim (“our”) kimimizdə kimlərimizdə
sizin (“your”) kiminizdə kimlərinizdə
onların (“their”) kimində or kimlərində kimlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) kimimdən kimlərimdən
sənin (“your”) kimindən kimlərindən
onun (“his/her/its”) kimindən kimlərindən
bizim (“our”) kimimizdən kimlərimizdən
sizin (“your”) kiminizdən kimlərinizdən
onların (“their”) kimindən or kimlərindən kimlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) kimimin kimlərimin
sənin (“your”) kiminin kimlərinin
onun (“his/her/its”) kiminin kimlərinin
bizim (“our”) kimimizin kimlərimizin
sizin (“your”) kiminizin kimlərinizin
onların (“their”) kiminin or kimlərinin kimlərinin

Derived terms
  • kimlik (“identity”)
  • kimsə (“someone”)
    • kimsəsiz (“ownerless, derelict, parentless”)

References
  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*kem, *Ka-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

Crimean Tatar

Etymology

Ultimately from Proto-Turkic *kem (“who”).

Pronoun

kim

  1. who, whom

Declension
Declension of kim
nominative kim
genitive kimniñ
dative kimge
accusative kimni
locative kimde
ablative kimden

References
  • Mirjejev, V. A.; Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎, Simferopol: Dolya, →ISBN

Danish

Pronunciation
  • IPA(key): /kiːm/, [kʰiːˀm]

Noun

kim c or n (singular definite kimen or kimet, plural indefinite kim, plural definite kimene)

  1. germ
  2. seeds pl

Dutch

Pronunciation
  • Audio(file)

Noun

kim f (plural kimmen, diminutive kimmetje n)

  1. horizon

Synonyms

Anagrams

Livonian

Etymology

From Proto-Finnic *kümmen. Akin to Finnish kymmenen.

Numeral

kim

  1. ten

Usage notes

In names of tens kim takes on the form kimdõ – declension type 118 – sieldõ. In vīžkimdõ both compound components are declineable, e.g., in genitive vīdkimdõ.

Declension
Declension of kim
singular (ikšlug) plural (pǟgiņlug)
nominative (nominatīv) kim kimmõd
genitive (genitīv) kim kimmõd
partitive (partitīv) kimmõ kimmidi
dative (datīv) kimmõn kimmõdõn
instrumental (instrumentāl) kimmõks kimmõdõks
illative (illatīv) kimmõ kimmiž
inessive (inesīv) kims
kimsõ		 kimmis
elative (elatīv) kimst
kimstõ		 kimmist

See also

Lower Sorbian

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʲim/

Pronoun

kim

  1. instrumental of chto
  2. locative of chto

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /kʲim/

Pronoun

kim

  1. instrumental of kto
  2. locative of kto

Serbo-Croatian

Etymology 1

From German Kümmel, from Latin cuminum, from Ancient Greek κύμινον (kúminon).

Pronunciation
  • IPA(key): /kîm/

Noun

kȉm m (Cyrillic spelling ки̏м)

  1. caraway (Persian cumin)
Declension
Declension of kim
singular plural
nominative kim kimovi
genitive kima kimova
dative kimu kimovima
accusative kim kimove
vocative kime kimovi
locative kimu kimovima
instrumental kimom kimovima

Etymology 2

Pronunciation
  • IPA(key): /kîːm/

Pronoun

kȋm (Cyrillic spelling ки̑м)

  1. (with) whom (instrumental)
Declension
Declension of kim
singular plural
nominative tkȍ kȍ
genitive kòga kȍg
dative kòmu kȍm, kȍme
accusative kòga kȍg
vocative - -
locative kòm kòme
instrumental kȋm kíme

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish كم‎ (kim, “who”), from Proto-Turkic *kem (“who”). Cognate with Old Turkic 𐰚𐰢‎ (kem, “who”), Karakhanid كِمْ‎ (kim, “who”).

Pronunciation
  • IPA(key): /cim/

Pronoun

kim

  1. who

Declension
Inflection
Nominative kim
Definite accusative kimi
Singular Plural
Nominative kim kimler
Definite accusative kimi kimleri
Dative kime kimlere
Locative kimde kimlerde
Ablative kimden kimlerden
Genitive kimin kimlerin

Vietnamese

Pronunciation

Etymology 1

Sino-Vietnamese word from 金 (“metal; gold”).

Noun

kim

  1. (rare, only in compounds) metal
  2. Metal, one of the Wu Xing
    Thổ sinh kim. Kim sinh thuỷ.
    Hoả khắc kim. Kim khắc mộc.
    Earth bears Metal. Metal enriches Water.
    Fire melts Metal. Metal chops Wood.
Derived terms
See also

Etymology 2

From Proto-Vietic *kiːm. Non-Sino-Vietnamese reading of Chinese 針 (“needle”; SV: châm).

Noun

(classifier cây) kim

  1. a needle
  2. (of a clock/watch) a hand
Derived terms

See also

Volapük

Pronoun

kim

  1. who (nominative)

Inflection

White Hmong

Pronunciation
  • IPA(key): /ki˩̰ˀ/

Adjective

kim

  1. expensive

See also
  • tsis pheejyig

Verb

kim

  1. to kneel on one knee
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.