incanto

See also: incantò

Italian

Etymology 1

Noun

incanto m (plural incanti)

  1. spell, charm, enchantment, fascination, magic
Synonyms

Verb

incanto

  1. first-person singular present of incantare

Etymology 2

Noun

incanto m (plural incanti)

  1. auction
Synonyms

Verb

incanto

  1. first-person singular present of incantare

Anagrams


Latin

Etymology

From in- + cantō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /inˈkan.toː/, [ɪŋˈkan.toː]

Verb

incantō (present infinitive incantāre, perfect active incantāvī, supine incantātum); first conjugation

  1. I sing.
  2. I recite, say or mutter over (a magic form of words).
  3. I consecrate with spells; enchant.

Conjugation

   Conjugation of incantō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present incantō incantās incantat incantāmus incantātis incantant
imperfect incantābam incantābās incantābat incantābāmus incantābātis incantābant
future incantābō incantābis incantābit incantābimus incantābitis incantābunt
perfect incantāvī incantāvistī incantāvit incantāvimus incantāvistis incantāvērunt, incantāvēre
pluperfect incantāveram incantāverās incantāverat incantāverāmus incantāverātis incantāverant
future perfect incantāverō incantāveris incantāverit incantāverimus incantāveritis incantāverint
passive present incantor incantāris, incantāre incantātur incantāmur incantāminī incantantur
imperfect incantābar incantābāris, incantābāre incantābātur incantābāmur incantābāminī incantābantur
future incantābor incantāberis, incantābere incantābitur incantābimur incantābiminī incantābuntur
perfect incantātus + present active indicative of sum
pluperfect incantātus + imperfect active indicative of sum
future perfect incantātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present incantem incantēs incantet incantēmus incantētis incantent
imperfect incantārem incantārēs incantāret incantārēmus incantārētis incantārent
perfect incantāverim incantāverīs incantāverit incantāverīmus incantāverītis incantāverint
pluperfect incantāvissem incantāvissēs incantāvisset incantāvissēmus incantāvissētis incantāvissent
passive present incanter incantēris, incantēre incantētur incantēmur incantēminī incantentur
imperfect incantārer incantārēris, incantārēre incantārētur incantārēmur incantārēminī incantārentur
perfect incantātus + present active subjunctive of sum
pluperfect incantātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present incantā incantāte
future incantātō incantātō incantātōte incantantō
passive present incantāre incantāminī
future incantātor incantātor incantantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives incantāre incantāvisse incantātūrus esse incantārī incantātus esse incantātum īrī
participles incantāns incantātūrus incantātus incantandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
incantandī incantandō incantandum incantandō incantātum incantātū

Descendants

References

  • incanto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incanto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incanto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.