imam

See also: imám and Imam

English

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Arabic إِمَام‎ (ʾimām, “leader”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈiːmɑːm/, /ɪˈmɑːm/

Noun

imam (plural imams)

  1. A Shi'ite Muslim leader.
  2. One who leads the salat prayers in a mosque.

Quotations
  • 1901: Now it chanced that in one of the mosques was an Imam. (footnote: The person specially appointed to lead the prayers of the congregation and paid out of the endowed revenues of the mosque to which he is attached) — John Payne, Alaeddin and the Enchanted Lamp
  • 2001: But then there's a Christian cleric and an imam on each of the country's three regional censorship boards, in Kaduna, Lagos and Onitsha, although more than one producer told me that the brown envelope worked the same magic here as in any other Nigerian Government department. — London Review of Books, 10 May 2001
  • 2004: In the 1980s, roughly six hundred young Algerian men, many of them protégés of Muslim Brothers from Egypt and Wahhabi imams from Saudi Arabia, went to Afghanistan to join the anti-Soviet jihad. — London Review of Books, 7 Oct 2004, p.3

Translations

Anagrams

Albanian

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām).

Pronunciation
  • IPA(key): /iˈmam/

Noun

imam m (indefinite plural imamë, definite singular imami, definite plural imamët)

  1. (Islam) imam

Declension
declension of imam
indefinite forms
(trajta të pashquara)		 definite forms
(trajta të shquara)
singular
(numri njëjës)		 plural
(numri shumës)		 singular
(numri njëjës)		 plural
(numri shumës)
nominative
(emërore)		 imam imamë imami imamët
accusative
(kallëzore)		 imam imamë imamin imamët
genitive
(gjinore)
(i/e/të/së)		 imami imamëve imamit imamëve
dative
(dhanore)		 imami imamëve imamit imamëve
ablative
(rrjedhore)		 imami imamësh imamit imamëve

Azerbaijani
Other scripts
Cyrillic имам
Roman imam
Perso-Arabic امام, ایمام‎

Etymology

Ultimately from Arabic إِمَام‎ (ʾimām).

Noun

imam (definite accusative imamı, plural imamlar)

  1. (Islam) imam

Declension
Declension of imam
singular plural
nominative imam imamlar
definite accusative imamı imamları
dative imama imamlara
locative imamda imamlarda
ablative imamdan imamlardan
definite genitive imamın imamların
Possessive forms of imam
nominative
singular plural
mənim (“my”) imamım imamlarım
sənin (“your”) imamın imamların
onun (“his/her/its”) imamı imamları
bizim (“our”) imamımız imamlarımız
sizin (“your”) imamınız imamlarınız
onların (“their”) imamı or imamları imamları
accusative
singular plural
mənim (“my”) imamımı imamlarımı
sənin (“your”) imamını imamlarını
onun (“his/her/its”) imamını imamlarını
bizim (“our”) imamımızı imamlarımızı
sizin (“your”) imamınızı imamlarınızı
onların (“their”) imamını or imamlarını imamlarını
dative
singular plural
mənim (“my”) imamıma imamlarıma
sənin (“your”) imamına imamlarına
onun (“his/her/its”) imamına imamlarına
bizim (“our”) imamımıza imamlarımıza
sizin (“your”) imamınıza imamlarınıza
onların (“their”) imamına or imamlarına imamlarına
locative
singular plural
mənim (“my”) imamımda imamlarımda
sənin (“your”) imamında imamlarında
onun (“his/her/its”) imamında imamlarında
bizim (“our”) imamımızda imamlarımızda
sizin (“your”) imamınızda imamlarınızda
onların (“their”) imamında or imamlarında imamlarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) imamımdan imamlarımdan
sənin (“your”) imamından imamlarından
onun (“his/her/its”) imamından imamlarından
bizim (“our”) imamımızdan imamlarımızdan
sizin (“your”) imamınızdan imamlarınızdan
onların (“their”) imamından or imamlarından imamlarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) imamımın imamlarımın
sənin (“your”) imamının imamlarının
onun (“his/her/its”) imamının imamlarının
bizim (“our”) imamımızın imamlarımızın
sizin (“your”) imamınızın imamlarınızın
onların (“their”) imamının or imamlarının imamlarının

Catalan

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām).

Pronunciation

Noun

imam m (plural imams)

  1. (Islam) imam

Further reading

Danish

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām, “leader”).

Noun

imam c (singular definite imamen, plural indefinite imamer)

  1. (Islam) imam

Declension
Declension of imam
common
gender		 Singular Plural
indefinite definite indefinite definite
nominative imam imamen imamer imamerne
genitive imams imamens imamers imamernes

References

Dutch

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām, “leader”).

Pronunciation
  • Audio(file)

Noun

imam m (plural imams, diminutive imampje n)

  1. (Islam) imam

French

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām).

Pronunciation
  • IPA(key): /i.mam/

Noun

imam m or f (plural imams)

  1. (Islam) imam

Indonesian

Etymology

From Malay imam, from Arabic إمام‎ (ʾimām, “leader, imam”).

Pronunciation
  • IPA(key): /i.mam/
  • Hyphenation: i‧mam

Noun

imam

  1. leader
  2. (Islam) imam
  3. (Catholicism) priest

Derived terms
  • keimaman
  • mengimani

Further reading

Italian

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām, “leader”).

Noun

imam m (invariable)

  1. (Islam) imam

Synonyms

Anagrams

Latin

Adjective

īmam

  1. accusative feminine singular of īmus

Polish

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām, “leader”).

Noun

imam m pers

  1. (Islam) imam (“a Shi'ite Muslim leader”)

Declension
declension of imam
singular plural
nominative imam imamowie
genitive imama imamów
dative imamowi imamom
accusative imama imamów
instrumental imamem imamami
locative imamie imamach
vocative imamie imamowie
  • imamita
  • imamizm

See also

Further reading
  • imam in Polish dictionaries at PWN

Romanian

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām, “leader”).

Pronunciation
  • IPA(key): /iˈmam/

Noun

imam m (plural imami)

  1. (Islam) imam

Declension
declension of imam
singular plural
indefinite articulation definite articulation indefinite articulation definite articulation
nominative/accusative (un) imam imamul (niște) imami imamii
genitive/dative (unui) imam imamului (unor) imami imamilor
vocative imamule imamilor

Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish امام‎ (imam), from Arabic إِمَام‎ (ʾimām).

Noun

ìmām m (Cyrillic spelling ѝма̄м)

  1. (Islam) imam

Declension
Declension of imam
singular plural
nominative ìmām imami
genitive imáma imama
dative imamu imamima
accusative imama imame
vocative imame imami
locative imamu imamima
instrumental imamom imamima

Verb

imam (Cyrillic spelling имам)

  1. first-person singular present of imati (I have)

Spanish

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām, “leader”).

Pronunciation
  • IPA(key): /iˈmam/, [iˈmãm]
  • IPA(key): /iˈman/, [iˈmãn]

Noun

imam m (plural imames)

  1. (Islam) imam

Swedish

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām, “leader”).

Noun

imam c

  1. (Islam) imam

Declension
Declension of imam 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative imam imamen imamer imamerna
Genitive imams imamens imamers imamernas

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish امام‎ (imam), from Arabic إِمَام‎ (ʾimām).

Noun

imam (definite accusative imamı, plural imamlar)

  1. (Islam) imam

Declension
Inflection
Nominative imam
Definite accusative imamı
Singular Plural
Nominative imam imamlar
Definite accusative imamı imamları
Dative imama imamlara
Locative imamda imamlarda
Ablative imamdan imamlardan
Genitive imamın imamların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular imamım imamlarım
2nd singular imamın imamların
3rd singular imamı imamları
1st plural imamımız imamlarımız
2nd plural imamınız imamlarınız
3rd plural imamları imamları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular imamım imamlarım
2nd singular imamsın imamlarsın
3rd singular imam
imamdır		 imamlar
imamlardır
1st plural imamız imamlarız
2nd plural imamsınız imamlarsınız
3rd plural imamlar imamlardır

Zazaki

Pronunciation
  • IPA(key): [iˈmɑm]
  • Hyphenation: i‧mam

Etymology

From Arabic إِمَام‎ (ʾimām).

Noun

imam m

  1. (Islam) imam
  2. (literary) leader
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.