auscultare

auscultāre (Latein)

Verb

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular auscultō
2. Person Singularauscultās
3. Person Singularauscultat
1. Person Pluralauscultāmus
2. Person Pluralauscultātis
3. Person Pluralauscultant
Perfekt 1. Person Singularauscultāvī
Imperfekt 1. Person Singularauscultābam
Futur 1. Person Singularauscultābō
PPP auscultātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularauscultem
Imperativ Singularauscultā
Pluralauscultāte
Alle weiteren Formen: Flexion:auscultare

Worttrennung:

aus·cul·ta·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] transitiv: sein Gehör zu etwas hinwenden: mit Aufmerksamkeit zuhören, eifrig zuhören, aufmerksam anhören
[2] transitiv: etwas heimlich hören: horchen, lauschen, erhorchen, erlauschen
[3] intransitiv mit Dativ: übertragen: auf jemanden hören, Folge leisten, gehorchen

Herkunft:

etymologisch verwandt mit dem Substantiv auris  la[1][2]

Sinnverwandte Wörter:

[1] audire
[2] subauscultare
[3] obtemperare, obsequi

Beispiele:

[1] „iam ille hic deludetur probe,
Siquidem vos voltis auscultando operam dare.“[3]
[1] „Mihi ad enarrandum hoc argumentum est comitas,
Si ad auscultandum vostra erit benignitas.
Qui autem auscultare nolet, exsurgat foras,
ut sit ubi sedeat ille qui auscultare volt.“[4]
[1] „Ausculto atque animum advorto sedulo.“[5]
[1] „Ausculta ergo, ut scias:“[6]
[1] „Homines qui gestant quique auscultant crimina,“[7]
[1] „Non hercle otiumst
nunc mi auscultandi.[8]
[1] „Quid est?
Quid lacrumas? AE. Pater, obsecro, ausculta.[9]
[1] „dixerit hic aliquis qui tu istaec ianua nosti,
cui numquam domini limine abesse licet
nec populum auscultare, sed hic suffixa tigillo
tantum operire soles aut aperire domum.“[10]
[1] „‚Iamdudum ausculto et cupiens tibi dicere servus
pauca reformido‘.“[11]
[1] „Nec dubito, quin multum conferant rudibus adhuc et extrinsecus auscultantibus.[12]
[2] „sed eccos video incedere
Patrem sodalis et magistrum: hinc auscultabo quam rem agant.“[13]
[2] „Omnia ego istaec auscultavi ab ostio: omnem rem scio.“[14]
[2] „Hinc auscultemus quid agat.“[15]
[2] „Ad fores auscultate atque adseruate aedis,“[16]
[3] „Omnes parentes, Libane, liberis suis,
Qui mihi auscultabunt, facient obsequentiam:“[17]
[3] „Tu condicionem hanc accipe, ausculta mihi,
atque eam desponde mihi!“[18]
[3] „Age nunc vincito me, auscultato filio.“[19]
[3] „Si recte facias, Phaedrome, auscultes mihi
Atque istam exturbes ex animo aegritudinem.“[20]
[3] „vin tu huic seni auscultare?[21]
[3] „Mi ausculta, nate, pueros cremari iube“[22]
[3] „cui iussus siet, auscultet.[23]
[3] „mihi ausculta: vide ne tibi desis;“[24]

Wortbildungen:

auscultatio, auscultator, auscultatus, subauscultare

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „ausculto“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 741
[1, 3] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 59
[*] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „auscultare
[*] Suchergebnisse in der lateinischen Wikipedia für „auscultare, Suchergebnisse in der lateinischen Wikipedia für „auscultant

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „ausculto“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 741
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 59
  3. Titus Maccius Plautus, Amphitruo, 1005–1006
  4. Titus Maccius Plautus, Miles gloriosus, 79–82
  5. Titus Maccius Plautus, Stichus, 546
  6. Titus Maccius Plautus, Persa, 701
  7. Titus Maccius Plautus, Pseudolus, 427
  8. Publius Terentius Afer, Adelphoe, 678–679
  9. Publius Terentius Afer, Adelphoe, 419–420
  10. Gaius Valerius Catullus, Carmina, 67,37–40
  11. Quintus Horatius Flaccus, Saturae, 2,7,1–2
  12. Lucius Aennaeus Seneca, Epistulae morales, 33,6
  13. Titus Maccius Plautus, Bacchides, 403–404
  14. Titus Maccius Plautus, Mercator, 477
  15. Titus Maccius Plautus, Curculio, 279
  16. Titus Maccius Plautus, Truculentus, 95
  17. Titus Maccius Plautus, Asinaria, 64–65
  18. Titus Maccius Plautus, Aulularia, 237–238
  19. Titus Maccius Plautus, Bacchides, 855
  20. Titus Maccius Plautus, Curculio, 223–224
  21. Publius Terentius Afer, Adelphoe, 906
  22. Quintus Ennius, Tragoediarum fragmenta, 247
  23. Marcus Porcius Cato, De agri cultura, 5,3
  24. Marcus Tullius Cicero, Pro Sexto Roscio, 104
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.