auscultator

auscultator (Latein)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ auscultatorauscultatōrēs
Genitiv auscultatōrisauscultatōrum
Dativ auscultatōrīauscultatōribus
Akkusativ auscultatōremauscultatōrēs
Vokativ auscultatorauscultatōrēs
Ablativ auscultatōreauscultatōribus

Worttrennung:

aus·cul·ta·tor, Plural: aus·cul·ta·to·res

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Person, die zuhört: Zuhörer
[2] übertragen: Person, die gehorcht:

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb auscultare  la[1][2]

Beispiele:

[1] „Nam aut auscultator modo est qui audit aut disceptator, id est rei sententiaeque moderator; ita aut ut delectetur qui audit aut ut statuat aliquid.“[3]
[2] „equinis armentis namque me congregem pastor egregius mandati dominici serius auscultator aliquando permisit.“[4]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „auscultator“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 741
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 55

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „auscultator“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 741
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 55
  3. Marcus Tullius Cicero, Partiones oratoriae, 10
  4. Apuleius, Metamorphoses, 7,16
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.