adresować

adresować (Polnisch)

Verb

Aspekt
imperfektiv perfektiv
adresować zaadresować
Zeitform Person Wortform
Präsens ja adresuję
ty adresujesz
on, ona, ono adresuje
Imperativ Singular adresuj
Präteritum on adresował
ona adresowała
oni adresowali
Adverbialpartizip Partizip Aktiv Partizip Passiv
adresując adresujący adresowany
Alle weiteren Formen: Flexion:adresować

Worttrennung:

a·dre·so·wać

Aussprache:

IPA: [adrɛˈsɔvat͡ɕ]
Hörbeispiele:  adresować (Info)

Bedeutungen:

[1] transitiv: etwas mit einer Adresse/Anschrift versehen; adressieren
[2] transitiv: etwas an jemanden wenden; adressieren, richten
[3] veraltet, transitiv: jemanden empfehlen, jemand empfehlend schicken

Herkunft:

seit der 1. Hälfte des 19. Jahrhunderts bezeugte Entlehnung aus den deutschen adressieren oder dem französischen adresser  fr[1][2]

Synonyme:

[2] kierować, odnosić, stosować, zwracać
[3] rekomendować, polecać, wskazywać

Gegenwörter:

[2] odbierać, otrzymywać

Oberbegriffe:

[1] pisać

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] adresować list na czyjeś imię, adresować paczkę
[2] adresować prośbę do kogoś, adresować pytanie do kogoś, adresować spojrzenie do kogoś

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „adresować
[1, 2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „adresować
[1] Bogusław Dunaj: Nowy słownik języka polskiego. 1. Auflage. Wilga, Warszawa 2005, ISBN 83-7375-343-5, Seite 3.
[1, 2] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 13.
[1, 2] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0, Seite 16.
[1, 2] Mirosław Bańko: Inny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–Ó, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-12826-7, Seite 8.
[1, 2] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 65–66.
[1, 2] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 10.
[1, 2] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–K, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978, Seite 10.
[1, 2] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adresować
[1, 2] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–Ć, Państwowe Wydawnictwo – Wiedza Powszechna, Warszawa 1958, Seite 30.
[1–3] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 9.
[1, 3] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 7.
[1, 3] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807, „adresować, Seite 5.
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „adresować

Quellen:

  1. Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 13.
  2. Andrzej Bańkowski: Etymologiczny słownik języka polskiego. 1. Auflage. 1. Band A – K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4, Seite 5.

Verb, refexiv

Aspekt
imperfektiv perfektiv
adresować się
Zeitform Person Wortform
Präsens ja adresuję się
ty adresujesz się
on, ona, ono adresuje się
Imperativ Singular adresuj się
Präteritum on adresował się
ona adresowała się
oni adresowali się
Adverbialpartizip Partizip Aktiv Partizip Passiv
adresując się adresujący się
Alle weiteren Formen: Flexion:adresować

Worttrennung:

a·dre·so·wać się

Aussprache:

IPA: [adrɛˈsɔvat͡ɕ‿ɕɛw̃], [adrɛˈsɔvat͡ɕ‿ɕɛ]
Hörbeispiele:  adresować (Info)

Bedeutungen:

[1] veraltet, reflexiv: sich an jemanden adressieren, sich an jemanden wenden
[2] veraltet, reflexiv: jemanden umwerben, jemandem den Hof machen

Sinnverwandte Wörter:

[1] odwoływać się, udawać się, zwracać się
[2] absztyfikować się, asystować, bałamucić, zalecać się

Beispiele:

[1] Nie wiedział, do kogo ma się w tej sprawie adresować.
Er wusste nicht, an wen er sich in dieser Angelegenheit adressieren sollte.

Charakteristische Wortkombinationen:

[2] adresować się do dziewczyny

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adresować
[1, 2] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–Ć, Państwowe Wydawnictwo – Wiedza Powszechna, Warszawa 1958, Seite 30.
[1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 9.
[1, 2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 7.
[1, 2] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807, „adresować, Seite 5.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.