Zwart-wit (media)

Zwart-wit duidt in de beeldende kunst en grafische techniek op monochrome beelden die variëren in helderheid, niet in kleurtint. Zwart-witbeelden bestaan uit zwart, wit en tussenliggende grijswaarden. Andere tinten zoals sepia zijn mogelijk.

Zwart-witfoto van een broodboom, ca. 1870

Zwart-wit-tv beelden zijn in werkelijkheid blauwachtig. Beter is de naam monochrome tv.

Charlie Chaplin was een van de grote sterren uit de vroege zwart-witfilms

De meeste visuele technologieën ontstonden aanvankelijk in zwart-wit. Later werden kleurenversies ontwikkeld.

• Fotografie was aanvankelijk zwart-wit; halverwege de twintigste eeuw maakte kleurenfotografie een opmars. Zwart-witfotografie blijft bestaan om artistieke redenen. Kleur is immers niet evident. Fotografen of regisseurs opteren vaak voor zwart-wit, omdat kleuren zich wisselvallig kunnen gedragen: ze botsen of passen niet bij elkaar.
• Veel kranten en ander drukwerk bleven zwart-wit tot de jaren zeventig. Ook daarna beperkte men de kleurendruk tot de voorpagina en andere prominente pagina's, en blijven andere pagina's zwart-wit om kosten te besparen.
• Films en tekenfilms waren aanvankelijk zwart-wit. Er werd op kleine schaal geëxperimenteerd met kleur, ook met handmatig inkleuren. Tijdens de jaren dertig tot jaren vijftig ontwikkelde de kleurenfilm zich. De eerste kleurenanimatiefilm was Flowers and Trees (1932) van de Walt Disney Studios.
• Kleur wordt halverwege de jaren zestig de norm in de bioscoop, al verschenen er al in de jaren dertig kleurenspeelfilms, zoals The Adventures of Robin Hood (1938) en Gone with the Wind (1939).
• In de decennia hierna bleef de zwart-witfilm een levende kunstvorm zoals in Night of the Living Dead (1968), Rumble Fish (1983), de zevenvoudig Oscarwinnende film Schindler's List (1993), The Man Who Wasn't There (2001), Good Night, and Good Luck (2005) en The Good German (2006). Bij Rumble Fish en Schindler's List zijn er scènes waarbij gekleurde accenten zijn toegevoegd. Bij Rumble Fish is dit een goudvis, en bij Schindler's List een rode kinderjas. Er zijn nu ook films die spelen met het onderscheid tussen kleur enerzijds en zwart-wit anderzijds, zoals Pleasantville (1998) en Memento (2000).
• Oorspronkelijk waren televisie-uitzendingen zwart-wit. Met de komst van kleurentelevisie kregen de kijkers voor het eerst ook echte zwart-wit beelden te zien.“Omdat de kleur BLAUW helderder lijkt dan andere kleuren heeft men het beeld van zwart/wit ontvangers een blauwe tint gegeven. Voor kleuren-ontvangst is deze blauwachtige tint echter onnatuurlijk en ongewenst”, aldus de handleiding bij de Philips ktv-ontvanger in 1968.