Zuid-Amerikaanse grootkopschildpad
De Zuid-Amerikaanse grootkopschildpad[1] (Peltocephalus dumerilianus) is een schildpad die behoort tot de familie Podocnemididae. De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door August Friedrich Schweigger in 1812. De verouderde naam is Peltocephalus dumeriliana, en het is de enige soort uit het geslacht Peltocephalus.
| Zuid-Amerikaanse grootkopschildpad | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||||
| Peltocephalus dumerilianus Schweigger, 1812 | ||||||||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||||||||
Zuid-Amerikaanse grootkopschildpad op  | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Uiterlijke kenmerken
Het schild is vrij plat en in het midden is een lengtekiel aanwezig die vooral zichtbaar is bij jonge dieren en met de jaren vervaagt. De kop is relatief groot en kan net als de nek niet worden teruggetrokken onder het schild; de nek wordt eronder gevouwen. De kop is driehoekig van boven bezien, bij oudere dieren wordt de kop lichter van kleur. De maximale schildlengte is ongeveer 44 centimeter.[2] Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door dikkere en langere staart.
Algemeen
Zuid-Amerikaanse grootkopschildpad komt voor in Zuid-Amerika en leeft in het Orinoco- en Amazonebekken in de landen Brazilië, Colombia, Ecuador, Peru en Venezuela.[3] Het is een rivierbewoner die in wat dieper water leeft, op het menu staan zowel vissen en ongewervelden als plantendelen worden gegeten, de schildpad is dus omnivoor. Met name onderwaterplanten, algen, zaden en vruchten, palmvruchten hebben de voorkeur. De soort is niet bedreigd maar staat bekend als kwetsbaar.
Bronvermelding
|