Yge Foppema

Foppema was de zoon van ds. Roel Foppema (1870–1958) en Femia ter Beeke (1874–1927).[1]

Foppema was oorspronkelijk onderwijzer. In 1930 ging hij de journalistiek in. Hij werd redacteur-secretaris van De Groene Amsterdammer.[2] Na de Tweede Wereldoorlog werd hij redacteur van Vrij Nederland.

Foppema kreeg als dichter bekendheid door zijn in de oorlog geschreven gedichten, die hij in 1945 bundelde als Spijkerschrift mei 1940 – mei 1945. Zijn eerste gedicht dateert van 13 maart 1941 en is getiteld Ongenoemde doden – een strofe daaruit[3] werd in 1947 opgenomen in het "Bevrijdingsglas", een glas-in-loodraam in de Sint-Janskerk in Gouda, alsmede op het verzetsmonument "Rustenburg" in Amersfoort.[4] In deze bundel staat ook Foppema's bekendste gedicht Ballade van de ter dood veroordeelden (1943), dat in het voorjaar van 1945 al (illegaal) was gedrukt, met een illustratie van Marten Toonder.[5][6]

Voor deze dichtbundel kreeg Foppema in 1945 de Verzetsprijs voor letterkundigen, vergezeld van een bedrag van 1000 gulden.[2] Na de oorlog schreef hij geen gedichten meer.[7] Wel stelde hij in 1946 een bloemlezing van verzetspoëzie samen, onder de titel Oude en nieuwe geuzenliederen.

Foppema schreef ook voor jongeren – zijn Vaders vertellingen (1937) werd in 1950 herdrukt met illustraties van Fiep Westendorp. Daarnaast vertaalde Foppema, onder andere werk van Stevenson[8] en Thackeray.

In 1980 werd Spijkerschrift opnieuw uitgegeven, bij Amphora Books te Amstelveen (ISBN 90-6446-014-0). Daarin zijn, niet nader verklaarde, wijzigingen in de gedichten aangebracht.

Hij was gehuwd met romanschrijfster en biografe Ruth Wolf.

• G.J. van Bork (2004): Schrijvers en dichters: Foppema, Yge (Dbnl biografieënproject I)