Wouter van Dieren

Wouter van Dieren (Eindhoven, 15 april 1941) is een Nederlandse journalist, sociaal psycholoog, landschapsschilder, ondernemer en milieubeschermer.

Wouter van Dieren
Van Dieren (links) met Claus en Wagenaar Hummelinck in 1977
Algemene informatie
Geboren	Eindhoven, 15 april 1941
Nationaliteit	Nederland
Beroep	journalist, milieubeschermer

Hij was directeur van het Instituut voor Milieu- en Systeemanalyse (IMSA), een onafhankelijk adviesbureau en denktank op het gebied van duurzaamheid en innovatie, opgericht in 1985 en beëindigd na het faillissement in mei 2015. Daarnaast bekleedt hij ruim veertig functies. Zo is hij lid van de Club van Rome (sinds 1990) en van de Wereldacademie voor Kunsten en Wetenschappen. Van Dieren was in 2010 de initiatiefnemer van het jaarlijkse ecologische Springtij Forum op Terschelling. Hij woont te Formerum (Terschelling).

Sinds 1968 is Van Dieren betrokken bij internationale milieu-activiteiten op uiteenlopende aspecten als wetenschap, politiek en media. Bekendheid verwierf hij door het rapport van de Club van Rome uit 1971, De grenzen aan de groei, waarvan hij een concept-versie aan de Nederlands pers doorspeelde en dit zo vroegtijdig onder de aandacht van het publiek bracht. In de jaren zeventig was hij mede-oprichter en voorzitter van Milieudefensie.

Als journalist werkte hij onder meer voor de NCRV. Voor deze omroep maakte hij van 1968 tot eind 1971 als producent televisieprogramma's met en over Godfried Bomans.

In 1969 ontdekte en onthulde Van Dieren de plannen van de gemeente Amsterdam om 80% van de bebouwing van de volksbuurt de Jordaan te slopen. Er werd een actiecomité Jordaad gevormd en met hulp van Geurt Brinkgreve en steun van vele kunstenaars, kreeg dat binnen een jaar de plannen van tafel.

Van Dieren geldt als een van de architecten van de overeenkomst die heeft geleid tot instelling van het Waddenfonds (2006). Daarbij werd gaswinning bij Ameland toegestaan in ruil voor het instellen van een miljoenenfonds, waarmee de natuurkwaliteit van de Waddenzee en het draagvlak daarvoor bij de bevolking versterkt zouden moeten worden. Hierdoor konden onder andere de bedrijven die grootschalige kokkelvisserij in het gebied bedreven, uitgekocht worden. Van Dieren raakte in 2015 in opspraak wegens vermeende belangenverstrengeling, toen hij voor een soortgelijke overeenkomst over mogelijke oliewinning bij Terschelling pleitte. Quote noemde hem daarom 'de nestor van het Nederlandse gilde der groene glibberaars'. Van Dieren poogde zich te revancheren met een autobiografisch boek, dat werd uitgegeven door de Waddenacademie.