De grenzen aan de groei

De grenzen aan de groei (“The Limits to growth: a global challenge”) is een rapport van de Club van Rome uit 1972 waarin de uitputtingsproblematiek centraal staat. Het rapport werd uitgewerkt door een team van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) onder leiding van Dennis Meadows en Donella Meadows. Het rapport heeft grote invloed gehad op het milieubewustzijn.

De grenzen aan de groei
Oorspronkelijke titelThe Limits to growth: a global challenge
Auteur(s)Club van Rome
LandVerenigde Staten
TaalNederlands
Oorspronkelijke taalEngels
Genreecologie, systeemdenken
Uitgegeven1972
Portaal    Literatuur
Duurzaamheid

In deze studie wordt uitgegaan van de actuele groeitrend in de wereldbevolking, industrialisatie, vervuiling, voedselproductie en uitputting van natuurlijke hulpbronnen. Van deze variabelen werd de ontwikkeling van 1900 tot 1970 vastgesteld. Vervolgens werden de trends voortgezet, waarbij verschillende aannames werden gedaan. Ervan uitgaande dat geen belangrijke veranderingen plaatsvinden in de fysieke, economische en sociale relaties (het referentie scenario) waren de uitkomsten schokkend. De natuurlijke hulpbronnen zouden gaandeweg uitgeput raken, en de industriële groei remmen. De bevolkingsomvang en vervuiling zouden nog enige tijd toenemen, maar de verslechtering van de voedselvoorziening en de gezondheidszorg leidden in eerste instantie tot stilstand en later tot terugloop in de bevolkingsgroei.

Overigens waren dergelijke berichten niet nieuw: ook Thomas Malthus (1766 –1834) had iets soortgelijks al gemeld in “Essays on the principles of population” uit 1798 namelijk het Malthusiaans plafond. Critici gaven aan dat het rapport onvoldoende aandacht gaf aan de mogelijkheid om met behulp van nieuwe technologieën het doemscenario af te wenden of zelfs dat het rapport volledig foutief zou zijn.[1] Het rapport bevat ook scenario's die veel positiever verlopen en die tot een stabiele wereld leiden. Recente vergelijken met de werkelijke ontwikkelingen laten echter zien dat het (ongunstige) referentie-scenario tot nu toe een goede beschrijving van de realiteit geeft.[2][3][4]

Onder meer de Nederlandse milieubeschermer Wouter van Dieren schreef mee aan De grenzen aan de groei. Het rapport is in 37 talen vertaald en wereldwijd zijn er zo'n 12 miljoen exemplaren verkocht.

Opvolging

In 1992 publiceerde het echtpaar Meadows een vervolgrapport, Beyond the Limits,[5] waarin ze in grote lijnen hun eerdere methodiek bevestigden, en vaststelden dat de problemen van milieuvervuiling en bevolkingstoename alleen groter waren geworden.[6] Ook daarop kwam heftige kritiek van economen zoals William Nordhaus, die de verdere groei van de economie postuleerden.[6]

In 2004 werd een geactualiseerde versie van het rapport De grenzen aan de groei gepubliceerd.[7] Daarin werd een hele reeks historische gegevens opgenomen, die volgens de auteurs weliswaar hun eerdere conclusies staafden, mits een verschuiving van een aantal prioriteiten. Intussen waren immers klimaat- en armoedeproblemen meer in de actualiteit gekomen.

De econoom Graham Turner bevestigde in zijn onderzoek (2008-2012) dat de aannames van De grenzen aan de groei in grote lijnen spoorden met de reële historische gegevens sedert 1972.[6]

Op 7 mei 2012, in het kader van een achttien maanden durende campagne, stelde de Club in Rotterdam een nieuw werk voor: A Global Forecast for the Next Forty Years (Globale prognose voor de komende veertig jaar). Het is geschreven door Jørgen Randers (1945), een Noors wetenschapper die medeauteur was van De grenzen aan de groei.

Zie ook
Zie de categorie The Limits to Growth van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.