Willy Vanden Berghen

Vanden Berghen werd al in zijn jonge jaren beschouwd als groot talent. Reeds bij de nieuwelingen grossierde hij in overwinningen (97 stuks). Vanden Berghen won een bronzen medaille op de Olympische wegrit te Rome in 1960. Tevens won hij een bronzen medaille op het WK voor amateurs op de Sachsenring datzelfde jaar waar hij in de tang werd genomen door de enkele jaren oudere topfavoriet Oost-Duitser Gustav "Täve" Schur die eeuwige roem vergaarde door zijn kansen op een derde wereldtitel op te offeren voor zijn landgenoot Bernhard Eckstein dewelke voor 300.000 toeschouwers wereldkampioen werd. Verder won hij in 1959 de nationale amateurtitel achtervolging op de piste en in 1960 de Ronde van Vlaanderen voor amateurs.

Hij kon dan ook reeds in 1961 als beroepsrenner aan de slag bij het Franse Mercier met als kopman Raymond Poulidor. In zijn eerste Tour-deelname in 1962 won hij meteen een rit (in Le Havre) en werd hij twee dagen later in Brest door zijn eigen ploegmaat Robert Cazala geklopt in de spurt.

Daarna haalde hij echter geen noemenswaardige successen meer. De carrière van Vanden Berghen eindigde na een ongelukkige val van de keldertrap met een zwaar meniscusletsel als gevolg.

1958

• Flèche du Sud
• 4e etappe Ronde van Zweden

1959

• Nationaal Kampioenschap Baan, Achtervolging, Amateurs
• Schaal Sels

1960

• 12e etappe deel a Vredeskoers
• Heistse Pijl

1962

• 3e etappe deel b Parijs - Nice
• 4e etappe Ronde van Frankrijk

• 1960 - Mercier-BP-Hutchinson
• 1961 - Mercier-BP-Hutchinson
• 1961 - Kint-Mercier
• 1962 - Mercier-BP-Hutchinson
• 1963 - Mercier-BP-Hutchinson
• 1963 - L. Bobet-BP-Hutchinson
• 1963 - Theugels-Robur (vanaf 01-05)
• 1964 - Flandria-Romeo
• 1964 - Dr. Mann
• 1965 - Legnano
• 1965 - Dr. Mann
• 1965 - Lamot-Libertas
• 1966 - Solo-Superia

Zie de categorie Willy Vanden Berghen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.