Willem de Vries (genealoog)

De Vries werd geboren te Arnhem in een redelijk welvarend en doopsgezind gezin. Zijn vader was werkzaam als conrector van het Stedelijk Gymnasium Arnhem, terwijl zijn moeder uit een bekende rechtsfamilie kwam. Ook De Vries zelf was succesvol tijdens zijn schooljaren. Zo rond hij het gymnasium af en start in 1927 zijn studie rechten te Leiden, met als gevolg dat hij in 1932 zijn loopbaan uiteindelijk begint bij het Openbaar Ministerie te Arnhem.

Tijdens de oorlogsjaren timmerde De Vries behoorlijk aan de weg, en weet zijn succes een vervolg te geven bij het Openbaar Ministerie. Zo werd hij in 1942 benoemd tot substituut-officier van justitie. Twee jaar later weet De Vries een heldenrol te vervullen door veel mensen uit handen van de bezetter te houden. Dit deed hij in de functie als waarnemend advocaat-generaal bij het economisch gerechtshof in Nijmegen. Tot slot volgt in 1945 zijn benoeming tot waarnemend substituut-officier in Zutphen.

Mede door zijn functioneren tijdens de oorlog, werd De Vries door de commandant van het Militair Gezag in Arnhem benoemd tot lid van de commissie van advies voor de zuivering van het personeel van het gemeentelijk politiekorps in Arnhem, en daarnaast werd hij auditeur-militair bij de Krijgsraad te Velde van de bevelhebber der Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten. Tot 1954 is hij in de rang van reservemajoor auditeur-militair bij de Krijgsraad te Velde-Oost van de Generale Staf en van het Militair Gezag.

In het jaar 1954 verlaat De Vries Gelderland, en werd benoemd tot advocaat-generaal van het Gerechtshof 's-Hertogenbosch. De Vries combineerde vele werkzaamheden, zo wist hij, naast zijn drukke schema's bij het gerechtshof, in 1960 te promoveren in Leiden in de rechtsgeleerdheid met zijn proefschrift getiteld: De opkomst van Zutphen. Na de benoeming aan het gerechtshof van ’s-Hertogenbosch, ontstaat bij De Vries ook toenemende interesse voor onder andere rechtshistorie, geschiedenis en genealogie. De Vries hield zich vooral bezig met genealogie, en in het bijzonder met protestantse families in Noord-Brabant. In 1968 werd De Vries, die op dat moment raadsheer bij het gerechtshof was en tegelijkertijd lid van het ambtenarengerecht, dan ook gevraagd door het bestuur van de Maatschappij van Welstand om een gedenkboek te schrijven ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van Welstand, wat in 1822 was opgericht om de met maatschappelijke ondergang bedreigde protestanten en hun gemeenten in Brabant staande te houden. In 1972, het jaar dat de Welstand daadwerkelijk 150 jaar bestond, werd het gedenkboek uitgegeven als deel XXIII in de Bijdragen tot de geschiedenis van Zuid-Nederland. Met deze uitgave, die tevens diende als proefschrift (150 jaar Welstand), wist De Vries, op 6 september van dat zelfde jaar, in Tilburg te promoveren tot doctor in de sociale wetenschappen bij prof. dr. H.F.J.M. van den Eerenbeemt. Wat zijn tweede promotie betekende, en voor de tweede keer cum laude.

Vanwege zijn grote interesse voor de genealogie bleek De Vries regelmatig, voor dat hij naar het gerechtshof ging, aanwezig te zijn in het rijksarchief van Den Bosch. Dit was goed mogelijk aangezien het paleis van justitie maar 400 meter uit elkaar lag van het rijksarchief, wat toen nog onderdeel was van het provinciehuis. Naast de bezoeken aan het archief had De Vries ook veel contact met beroeps genealogen en wist in zijn vrijetijd op deze manieren vele genealogische gegevens in handen te krijgen. De Vries publiceerde uiteindelijk ruim honderd genealogische publicaties.