Viercontinentenkampioenschap 2015

Alle ISU-leden uit Afrika, Amerika, Azië en Oceanië hadden het recht om maximaal drie startplaatsen per categorie in te vullen. Deze regel is afwijkend ten opzichte van de overige ISU kampioenschappen waarbij extra startplaatsen kunnen worden verdiend door de prestaties van de deelnemers in het voorgaande jaar.

Vijftien landen schreven dit jaar deelnemers in voor dit toernooi. Zij vulden het aantal van 68 startplaatsen in. Canada en de Verenigde Staten vulden de maximale mogelijkheid van twaalf startplaatsen in. Ten opzichte van de editie van 2014 schreven India en Zuid-Afrika geen deelnemers in. Argentinië debuteerde op het "4CK" en Brazilië maakte zijn rentree.

(Tussen haakjes het aantal startplaatsen; respectievelijk: mannen, vrouwen, paren, ijsdansen)

Canada (3-3-3-3)  Verenigde Staten (3-3-3-3)  China (3-1-3-3)  Japan (3-3-1-1)

Zuid-Korea (3-3-0-1)  Australië (2-2-0-0)  Kazachstan (2-0-0-1)  Filipijnen (0-2-0-0)

Hongkong (0-2-0-0)  Mexico (0-1-0-1)  Taiwan (2-0-0-0)  Argentinië (1-0-0-0)

Brazilië (0-1-0-0)  Maleisië (1-0-0-0)  Oezbekistan (1-0-0-0)

Bij de mannen won Denis Ten voor de eerste keer de titel, het was ook de eerste podiumplaats voor Kazachstan. Ook de Amerikaan Joshua Farris op de tweede plaats behaalde zijn eerste medaille op het "4CK". De Chinees Yan Han op plaats drie behaalde bij zijn tweede deelname zijn tweede medaille, ook in 2013 werd hij derde.

Bij de vrouwen veroverde de debutante Polina Edmunds de titel. Het was de zesde titel voor de Verenigde Staten in het vrouwenkampioenschap. Angela Nikodinov (2000), Jennifer Kirk (2002), Katy Taylor (2006) en Kimmie Meissner (2007) en Ashley Wagner (2012) behaalden de eerdere titels. De Japanse Satoko Miyahara behaalde haar tweede opeenvolgende zilveren medaille, het was ook haar tweede podiumplaats. Haar landgenote op plaats drie, Rika Hongo behaalde haar eerste medaille.

Bij de paren behaalden Meagan Duhamel / Eric Radford hun tweede titel, in 2013 wonnen ze de eerste. Het was de vierde titel voor Canada, het paar Jamie Salé / David Pelletier behaalden in 2000 en 2001 de twee eerdere titels. Voor Radford was het zijn derde medaille, in 2011 veroverde hij ook met Duhamel zilver. Voor Duhamel was het haar vierde medaille, in 2010 won ze ook nog brons met Craig Buntin als partner. Op plaats twee behaalden de Chinezen Peng Cheng / Zhang Hao als paar hun eerste medaille. Voor Peng was het ook haar eerste, voor Zhang was het zijn achtste medaille. Met zijn vorige partner Zhang Dan behaalde hij in 2005 en 2010 de titel, werd in 2004 en 2008 tweede, en won brons in 2002, 2003 en 2009. Hun landgenoten op plaats drie, Pang Qing / Tong Jian, behaalden hun negende "4CK"-medaille. Ze behaalden de titel in 2002, 2004, 2008, 2009 en 2011 en werden tweede in 2003, 2005 en 2007.

Bij het ijsdansen stonden net als bij de vorige zestien edities enkel Amerikanen en Canadezen op het erepodium. Het paar Kaitlyn Weaver / Andrew Poje behaalden hun tweede titel, in 2010 wonnen ze hun eerste. Het was hun derde medaille, in 2012 wonnen ze brons. Het was de achtste titel voor Canada, Shae-Lynn Bourne / Victor Kraatz (1999, 2001, 2003), Marie-France Dubreuil / Patrice Lauzon (2007) en Tessa Virtue / Scott Moir (2008, 2012) veroverden de andere titels. De Amerikaanse paren op de plaatsen twee en drie, respectievelijk Madison Chock / Evan Bates en Maia Shibutani / Alex Shibutani, behaalden beide hun tweede medaille. Chock/Bates wonnen brons in 2013 en broer en zus Shibutani wonnen zilver in 2011.

Onderdeel	1	2	3
Mannen	Denis Ten	Joshua Farris	Yan Han
Vrouwen	Polina Edmunds	Satoko Miyahara	Rika Hongo
Paren	Meagan Duhamel / Eric Radford	Peng Cheng / Zhang Hao	Pang Qing / Tong Jian
IJsdansen	Kaitlyn Weaver / Andrew Poje	Madison Chock / Evan Bates	Maia Shibutani / Alex Shibutani