UTZ Certified

Het hoofdkantoor van de stichting is gevestigd in Amsterdam, er zijn ook vestigingen in de Japan en Zwitserland. Daarnaast zijn er verschillende medewerkers actief in de producerende landen. Verder werkt UTZ Certified met het Certification Support Network (CSN, onderdeel Solidaridad) om de producenten te ondersteunen. CSN heeft vertegenwoordigers in 10 landen en werkt met meer dan 400 getrainde agronomen.

Een verschil tussen Max Havelaar en UTZ Certified is de minimumprijsgarantie aan de boeren en de grootte van de organisaties die gecertificeerd worden. Max Havelaar richt zich vooral op de kleinere boeren en biedt hen de garantie op een minimumprijs wanneer de marktprijs onverhoopt onder de kostprijs valt. Het UTZ keurmerk daarentegen richt zich op zowel de grote als kleine boeren en werkt nauw samen met de industrie. De prijs die boeren voor hun producten krijgen blijft afhankelijk van wat de handel biedt, er wordt geen minimumprijs gegarandeerd.

De sociale, economische en milieucriteria van de gedragscode voor koffie zijn gebaseerd op internationale arbeidsnormen (ILO) en het EurepGAP protocol voor goede landbouw en businesspraktijken voor fruit en groente (van origine richtlijnen voor voedselveiligheid). Verder zijn traceerbaarheid, transparantie van de keten en professionalisering van de boerenbedrijven belangrijke onderdelen van de standaard.

Met een online traceringssysteem kan de koffie terug naar de oorsprong worden getraceerd. Het systeem zorgt voor transparantie omdat het op elk gegeven moment bekend is waar de koffie vandaan komt. Voor consumenten is het ook mogelijk te zien waar hun koffie vandaan komt met behulp van online koffie tracer die sommige branders hebben gelanceerd op hun website.

De UTZ Certified boeren profiteren van een betere kwaliteit, kosteneffectiviteit en productiviteit door duurzame landbouwmethoden te implementeren op het boerenbedrijf. Verondersteld wordt dat zij daardoor meer koffie van betere kwaliteit zullen produceren, waardoor zij een betere prijs kunnen onderhandelen met hun koper. De boer zou dan als het ware een premie boven op de marktprijs ontvangen, die de koper betaalt als erkenning van de toegevoegde waarde van de certificering. Of dat feitelijk ook het geval is wordt echter betwist[1].

In oktober 2007 werd de start gemaakt met het UTZ Certified cacaoprogramma. Het is opgezet met vertegenwoordigers uit de industrie als Mars, Cargill, Heinz, Nestlé, Ahold, Ecom en wordt ondersteund door de NGO’s Solidaridad, Oxfam Novib en WWF. In 2009 werd de gedragscode voor cacao gelanceerd die voldoet aan de internationale normen en criteria. In 2010 verschenen de eerste cacaoproducten met het UTZ keurmerk op de markt; inmiddels zijn in 54 landen cacaoproducten met het logo beschikbaar. Er zijn 140.000 UTZ gecertificeerde cacaoboeren uit 14 landen in Afrika, Latijns Amerika en Azie actief, dit aantal groeit met de dag.

UTZ Certified introduceerde ook een gedragscode voor de duurzame productie van thee en van Rooibos, welke beiden voldoen aan de internationale normen en criteria. Deze programma's worden nu opgeschaald door meer industriepartijen committeren aan het programma waardoor de vraag verhoogt en meer boeren te trainen waardoor het aanbod verhoogt.

UTZ Certified levert sinds 2007 het traceringssysteem voor de duurzame productie van palmolie aan de RSPO (Round Table for Sustainable Palm Oil). Dit betekent dat de palm olie gevolgd kan worden door de gehele keten. De RSPO is verantwoordelijk voor gedragscode voor duurzame productie/teelt en de implementatie hiervan in de productketen.

Sinds 2010 levert UTZ Certified het traceringssysteem voor katoen aan het BCI (Better Cotton Initiative) om duurzaam geproduceerde katoen door de keten te volgen. BCI is verantwoordelijk voor de gedragscode voor duurzame productie/teelt van katoen en de implementatie hiervan in de productketen.

In 2007 verloor Douwe Egberts een rechtszaak[2] tegen de provincie Groningen. Het bedrijf wilde voor de rechter afdwingen dat de provincie in een aanbesteding geen onderscheid mocht maken tussen UTZ Certified en Max Havelaar gecertificeerde koffie. De voorzieningenrechter bepaalde dat de provincie mag eisen dat koffie voldoet aan het Max Havelaar keurmerk. Douwe Egberts vocht deze uitspraak aan bij het Europese Hof en werd op 10 mei 2012 alsnog in het gelijk gesteld. Het Hof heeft besloten dat het op voorhand kiezen van een enkel keurmerk niet is toegestaan omdat daarmee andere erkende, en in dat opzicht gelijkwaardige keurmerken op voorhand worden uitgesloten.[3]

• UTZ Certified