Theodorik II
Theoderik II was tussen 453 en 466 koning van de Visigoten. Hij volgde zijn broer Thorismund op na diens dood in 453. Van zijn regeerperiode is bekend dat hij in het begin een trouw bondgenoot was van de Romeinen. Met name met de Romeinse keizer Avitus stond hij op goede voet. Na diens dood in 456 gedroeg hij zich steeds onafhankelijker.
Trouwe bondgenoot
In tegenstelling tot zijn vader Theoderik I (418-451) respecteerde Theoderik II het foederati verdrag met de Romeinen. Visigotische troepen maakten in opdracht van de Romeinen in 454 een einde aan een opstand in Spanje. Benden Bagaudae terroriseerden daar land en stad. Hij steunde in Gallië senator Avitus, een goede vriend van zijn vader, toen deze door het Romeinse leger tot keizer werd verheven. In 456 kwam het Visigotisch leger opnieuw in actie voor de Romeinen in Spanje. Ditmaal om de Sueven te bestraffen voor plundertochten. Zij versloegen deze dicht bij de stad Astorga in een veldslag waarbij hun koning Rechiar sneuvelde.
Op gespannen voet met het Romeinse Rijk
Nadat keizer Avitus, zijn vriend, in 456 werd afgezet, begon Theoderik II heimelijk het Romeins gezag tegen te werken. In Spanje liet hij soldatenkolonies achter, zogenaamd voor de handhaving van de vrede, maar in werkelijkheid was het een bezettingsmacht. De energieke keizer Majorianus pikte dat eigenmachtig optreden van Theodorik II niet en dwong hem in 460 het Romeins gezag opnieuw te erkennen. Vervolgens startte Majorianus een veldtocht tegen de Vandalen waar de Visigoten verplicht aan mee moesten doen. De Romeinen leden een zware nederlaag tegen de Vandalen in de Slag bij Cartagena. Keizer Majorianus werd uit de weg geruimd en magister militum Ricimer, deels Visigoot, trok alle macht naar hem toe. In Gallië weigerde de aartsvijand van Ricimer, generaal Aegidius, deze situatie te aanvaarden en maakte zich op om Italië binnen te vallen. Dit conflict paste prima in Theodoriks streven om zich verder te ontdoen van het Romeinse gezag. In ruil voor de havenstad Narbonne en omgeving, steunde hij Ricimer in diens optreden tegen Aegidius. Hiermee verkregen de Visigoten een verbinding met de Middellandse Zee. Samen met de Bourgonden werd Aegidius de pas naar Italië afgesneden.
Het plan van Theodorik om het Visigotische gebied ten noorden van de Loire uit te breiden mislukte jammerlijk. In 463 trok hij aan het hoofd van zijn leger op tegen Aegidius, die inmiddels een eigen Gallo-Romeinse Rijk had gesticht in Noord-Gallië. Bij Orleans leed Theodorik een zware nederlaag, waarna hij verdere pogingen opgaf. In 466 stierf Theoderik II en werd opgevolgd door zijn broer Eurik.
Literatuur
- Hermann Schreiber; de Goten: vorsten en vazallen (1979).