Eurik

De crisis in het Romeinse Rijk die ontstond na de verpletterende nederlaag van de gezamenlijke Romeinse vloot in 468 tegen de Vandalen, was voor Eurik aanleiding zich in Gallie tot onafhankelijk vorst te verklaren. De Visigoten die in Spanje al enige tijd militaire taken verrichten komen daar in opstand, en bezetten de steden Merikda, Braga, Zaragona, Pamploma en Cluna, waarmee een einde kwam aan de Romeinse heerschappij in Spanje.

Euriks poging om ook het noorden van Gallië in 469 in handen te krijgen mislukte echter. Evenals Theodorik II eerder leed hij een nederlaag tegen de Gallo-Romeinen bij Orléans. Hij slaagde er evenwel in, om het de Romeinen te hulp gezonden Britse leger van Riothamus te verslaan, en in 471 vaste voet te krijgen in de Provence, waarbij ook Berry werd veroverd. Alleen in Auvergne, het centrum van Gallië hielden de Romeinen lange tijd tegen hem stand. Deze weerstand werd geboden door Avitus Ecidicius en Sidonius Apollinaris, de zoon en schoonzoon van de overleden keizer Avitus. Keizer Julius Nepos die de steun van de Visigoten nodig had, deed afstand van het gebied in 475 en daarmee kreeg Eurik het alsnog in handen. Deze overdracht werd later nog eens bekrachtigd door het Oost-Romeinse Rijk.

Eurik heerste nu van de Straat van Gibraltar tot aan de Loire. Hij had drie vierde deel van het Iberisch Schiereiland in zijn bezit en de helft van Gallië. Zijn enige tegenstanders waren Syagrius, de laatste Romeinse heerser over een deel van Gallië, die met een Romeins leger ingesloten zat tussen de Germaanse volken, de Frankische stammen, die nog verdeeld waren, en ten slotte de Bourgonden in de Rhônevlakte, die zich bewust waren van hun zwakte. Eurik werd opgevolgd in 484 door zijn zoon Alarik II.

Eurik heeft ook een wetboek vervaardigd, de codex euricianus.

Hermann Schreiber; de Goten: vorsten en vazallen (1979)

Lijst van koningen van de Visigoten
Codex Euricianus