Avitus

In 439 was hij Praefectus praetorio van de Prefectuur Gallia. Samen met zijn vriend Theodorik II, koning van de Visigoten, vocht hij tegen de Hunnen tijdens de Slag op de Catalaunische Velden. Hij stond hoog aangeschreven bij magister militum Flavius Aëtius. Na de moord op Aëtius werd hij door keizer Petronius Maximus benoemd tot Magister militum. Hij was aan Theodoriks hof in Toulouse toen Geiseric de hoofdstad Rome binnenviel en 14 dagen plunderde, waarmee Petronius Maximus' regering ten einde kwam. Theodorik spoorde Avitus aan de keizerskroon voor zich op te eisen en aldus gebeurde ten overstaan van de Gallo-Romeinse senatoren. Op 9 juli 455, werd hij door de soldaten tot keizer uitgeroepen en hij arriveerde te Rome in september. Zijn titel werd door de Oost-Romeinse keizer Marcianus niet erkend.

Avitus trof voorbereidingen om tegen de Vandalen te strijden, doch deze oorlog verliep voor hem teleurstellend. In 456 blokkeerden de Vandalen met hun vloot Rome, zodat de voedselvoorziening van de stad gevaar liep. Avitus die nooit erg geliefd werd bij het volk, kwam steeds meer in de problemen. Toen hij ook nog eens over te weinig liquide middelen beschikte om de soldij van zijn soldaten te betalen brak er een opstand uit bij het leger, geleid door Ricimer en Maiorianus. Hij kwam ten val en vluchtte naar Arles. Daar schraapte hij wat troepen bijeen en keerde terug naar Italië. Hij werd echter verslagen bij Placentia (Piacenza), en gevangengenomen. Hij werd gespaard en bisschop van Placentia gemaakt op 17 of 18 oktober 456; niet zeker van zijn leven, vluchtte hij naar Gallië en stierf onderweg.

• R.W. Mathisen, art. Avitus (9/10 July 455 - 17/18 October 456), in DIR (1998).

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Avitus op Wikimedia Commons.