Slag bij Arles (458)

Na de moord op Flavius Aetius, de Romeinse opperbevelhebber van het leger in 454, verzwakte de macht van de Romeinen in het westelijk Rijk nog verder. Het Romeinse systeem in Gallië en Spanje verbrokkelde en Germaanse stammen als de Visigoten en de Bourgonden maakten aanstalten hun woongebied verder uit te breiden ten koste van de Romeinen. Toen Majorianus keizer werd in 457, had het Visigotische leger onder koning Theodorik II in opdracht van de keizer juist daarvoor het koninkrijk van de Sueben onderworpen in Spanje. Heimelijk liet Theodorik soldatenkolonies achter met de bedoeling te zijner tijd terug te keren en zijn macht daar verder uit te breiden.

Majorianus, die voordat hij keizer werd een veelbelovende generaal was uit het Romeinse leger, erfde een instortend imperium bestaande uit alleen Italië, Dalmatië, en een aantal gebroken gebieden in het noorden van Gallië. Het overige deel van het rijk was alleen in naam nog Romeins. Voortvarend kweet Majorianus zich van zijn taak om de Romeinse macht te herstellen. De opkomende macht van de Visigoten zag hij als een grote bedreiging. Met het tros van het Romeinse leger en vergezeld van zijn generaals Aegidius en Nepotianus, trok Majorianus op richting de Visigotische koning en diens leger, die bij Arelate, aan de monding van de rivier de Rhodanus (Rhone) verbleef. De daaruit voortvloeiende slag was een overweldigende Gotische nederlaag. De Visigoten sloegen op de vlucht en koning Theodorik II ontkwam ternauwernood aan de dood. In de daarop volgende vredesbesprekingen gaven de Visigoten hun vestigingen op in Spanje en keerden terug zij naar Septimania hun oorspronkelijk vestigingsgebied. Spania kwam weer toe aan de Romeinen en de Visigoten werden teruggebracht tot de status van een federatie.

De overwinning op de Visigoten stelde Majorianus in staat in Gallië verder op te trekken tegen de Bourgonden, en later in Spanje tegen de Sueven.

• Gregorius van Tours, Historia Francorum II 11.
• Hydatius, Chronicon nr. 197, s.a. 459.
• Priscus van Panium, fr. 30.