Rechiar

Onder Rechiar waren de Sueven krachtig genoeg om binnen het Romeinse rijk hun eigen koers te varen. Als eerste Germaanse koning liet hij munten laten slaan met zijn eigen naam erop: ivssv rechiari Reges.[1] Daarmee gaf hij te kennen dat het door hem beheerste gebied niet langer deel uitmaakte van het Romeinse Rijk. Hij schoof de Romeinse bestuurslaag aan de kant en besloot het Romeinse recht niet langer te handhaven. De stad Braga maakte hij tot hoofdstad van zijn koninkrijk.

Rechair, die opgroeide met het heidense geloof, liet zich nog voordat hij tot koning gekroond werd, bekeren tot het katholieke geloof. Dat was een unicum omdat het grootste deel van de Germanen heidens waren of zich tot het Ariaanse christendom hadden bekeerd..

Rechiar trouwde met een Visigotische prinses, de dochter van Theoderik I, zij was een aanhangster van het Ariaans geloof. Voor de katholieke kerk was dit huwelijk geen gunstige ontwikkeling, want door invloed van de koningin werd het Suevische volk tot het Ariaanse christendom bekeerd, en niet tot het katholieke geloof dat door de meeste Romeinen werd aangehangen. De katholieke Rechiar heeft weinig ingebracht tegen het bevoordelen van het Arianisme.

Rechiar staat bekend als in oorlogszuchtig heerser die oorlogen voerde met al zijn buren. Daarmee evenaarde hij zijn vader Rechila. In 448, aan het begin van zijn regering, laat hij de gouverneur van Spanje Censorius in Sevilla vermoorden. Hij vernieuwt het verbond met de Bagauden en teistert de Ebro vallei. In februari 449 voert hij een veldtocht tegen de Basken in de Pyreneeën. Deze expeditie kan gezien worden als zijn eerste poging voet te krijgen in de Ebro-vallei. Hij bezoekt zijn schoonvader in Gallië in 449 en op de terugreis naar Galysje, verenigt hij zich met Basilius, aanvoerder van de Bagauden, en doet in aanval op Zaragoza in de Ebrovallei. Daarmee maakt hij veel gevangenen, maar slaat er niet in de regio te veroveren en heel Spanje in bezit te krijgen. De omgeving van Tarragona, de provinciale hoofdstad van Spanje blijft Romeins.

Na de moord op generaal Flavius Aëtius en de keizers Valentinianus III en Petronius Maximus in 455, overmeesterde Rechiar de stad Cartagena (Spanje). Later dat jaar valt hij Tarraconensis binnen, de laatste Spaanse provincie die nog in handen is van de Romeinen. Het lukt hem echter niet om dat gebied te veroveren. Volgens Jordanes leefde Rechiar in de veronderstelling dat hij zijn gang kon gaan omdat zijn familieband met het Visigotische koningshuis hem beschermde tegen de Romeinen. Bovendien was zijn jonger broer Ricimer een vooraanstaande generaal in het Romeinse leger. Rechiar maakt hiermee een grote misrekening die hij uiteindelijk met de dood moest bekopen, want het Romeinse Rijk zond datzelfde jaar nog een groot leger op hem af welke bestond uit Goten, Franken, en Bourgonden. De Sueben worden verdreven en in de slag bij 'Campus Paramus' (de Slag aan de Urbicus) twaalf mijl van Astorga bij de Urbicus (Órbigo) verslagen. In de slag raakt Rechiar ernstig verwond en vlucht naar Porto in het hart van zijn koninkrijk. Daar wordt hij gevangengenomen en vermoord in december 456. Na de dood van Rechiar valt het Suevische rijk uiteen in elkaar bestrijdende partijen.