Theo Verbey

Zijn vader was leraar op een LTS, zijn moeder zorgde voor het gezin. Verbey had drie oudere en drie jongere broers en zussen, maar hij had een plek "aan de buitenkant", zoals een broer het omschreef. Muziek was zijn passie. Verbey studeerde aanvankelijk (1977-1978) trompet aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Peter Masseurs, maar stapte na een jaar over naar compositie en muziektheorie aan hetzelfde conservatorium. Hij studeerde van 1978 tot 1984 compositie bij Peter Schat en Jan van Vlijmen en muziektheorie bij Hein Kien en Diderik Wagenaar. Verder deed hij de ISCM zomercursus in Polen in 1992, de Darmstädter Ferienkurse in 1984 en de cursus Digital Recording & Mixing aan het College of Multimedia in Amsterdam in 1998. In 2002 deed hij de cursus koordirectie van de Stichting Nederlandse Koren (SNK).

Verbey was docent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag sinds 1984. Verder gaf hij sinds 1995 ook les in instrumentatie aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij was jurylid van de Internationale Compositiewedstrijd Koningin Elisabeth in Brussel in 1993 en 1997. In 1998 was hij jurylid van het Nationale Compositieconcours van Taipei in Taiwan. In 2001 was Verbey gastdocent aan het Royal College of Music in Londen en composer-in-residence tijdens het Europäisches Musikfest Münsterland. In 2009 was hij composer-in-residence bij het Brabants Orkest.

Verbeys werk is gespeeld door bijna alle Nederlandse orkesten, zoals het Koninklijk Concertgebouworkest, het Residentie Orkest, het Asko Ensemble, het Schönberg Ensemble, het Nieuw Ensemble, het Radio Kamer Orkest en Amsterdam Sinfonietta. Uitvoeringen waren onder leiding van de dirigenten Riccardo Chailly, Oliver Knussen, Markus Stenz, Christopher Hogwood, Robert Spano, Hans Vonk, Lev Markiz, Reinbert de Leeuw, Lucas Vis, Ed Spanjaard, Jurjen Hempel, Jan Stulen en anderen.

Ook ensembles buiten Nederland voerden zijn muziek uit: London Sinfonietta o.l.v. David Atherton, Ensemble Musikfabrik o.l.v. Johannes Kalitztke, Bochumer Symphoniker o.l.v. Jac van Steen, de New Japan Philharmonic Orchestra o.l.v. Tetsuji Honna, Tanglewood New Music Ensemble o.l.v. Robert Spano, Esprit Orchestra Canada o.l.v. Alex Pauk, Absolute Ensemble New York o.l.v. Kristjan Järvi en Psappha North England o.l.v. Nicholas Kok.

Verbey was te gast op festivals als Donaueschinger Musiktage 1992 (Duitsland), Tanglewood New Music Festival 1993 (Verenigde Staten), Holland Festival 1996, Ultimate Festival Oslo 1996 (Noorwegen), Music Taipei 1998 (Taiwan) en het Huddersfield Contemporary Music Festival 1999 (Engeland).

Verbey was een harde werker, maar hij begon op den duur te twijfelen aan zijn kwaliteiten, en overwoog zelfs om het lesgeven te stoppen.

Theo Verbey woonde sinds 1990 in Amsterdam en was in 2008 getrouwd met violiste en vertaler Eileen Stevens. Hij was al enige tijd ziek en overleed onverwachts op 60-jarige leeftijd.[2]

• 2019 Ariadne voor orkest
• 2018 After the Great War voor orkest
• 2016 Ballade voor trombone en piano
• 2015 Lumen Ad Finem Cuniculi voor groot orkest
• 2015 Traurig wie der Tod voor koor en orkest
• 2013 4 Preludes to Infinity voor hobo, viool, altviool en cello
• 2013 La Malinconia voor harp solo
• 2012 Der Garten des Paracelsus voor sopraan en strijkkwartet
• 2011 La Malinconia voor piano solo
• 2010 Bandersnatch voor cello en pianola
• 2009 Orchestral Variations voor groot orkest
• 2009 Tractus voor cimbalom, harmonium en strijkers
• 2008 Inquietus voor groot orkest
• 2008 Graduale voor piano en elektronica
• 2008 No Comment ringtone voor orkest
• 2008 Invitation to a Beheading voor orkest
• 2007 Man Ray, le Retour à la Raison voor ensemble
• 2007 LIED voor trombone en orkest
• 2006 Pianoconcert
• 2006 5 stukken voor cello solo
• 2005 Klarinetconcert
• 2005 Fractal variations, voor strijkorkest
• 2004 Perplex, voor 6 instrumenten
• 2004 Fractal symphony, voor orkest
• 2002 Schaduw, voor strijkkwartet, strijkorkest en slagwerk
• 2001 (rev. 2004) Spring rain, voor strijkkwartet
• 1999 Trio voor viool, cello en piano
• 1999 Sospeso, voor slagwerkensemble
• 1998 Sechs Rilke-Lieder, voor bariton en piano
• 1998 Sechs Rilke-Lieder, voor bariton en orkest
• 1998 Fandango, voor blokfluitkwartet
• 1998 Sestetto, voor fluit, harp en strijkkwartet
• 1997 Alliage, voor groot orkest
• 1996 Conciso, voor orkest
• 1995 Hommage II, voor altviool
• 1995 Notturno, voor hobo, 2 hoorns en strijkers
• 1995 Pavane oubliée, voor harp en strijkers
• 1994 Orkestratie van Bez solnca (Zonder zon), liedcyclus van Modest Moessorgski op teksten van A.A. Golenistjev-Koetoesov voor zangstem en orkest
• 1994 Orkestratie van De kinderkamer, liedcyclus van Modest Moessorgski voor zangstem en orkest
• 1994 Orkestratie van de Songs and dances of death, liedcyclus van Modest Moessorgski op teksten van A.A. Golenistjev-Koetoesov voor bas en kamerorkest
• 1992 Whitman, voor sopraan en orkest op gedichten van Walt Whitman
• 1992 Product, voor kamerensemble
• 1992 Duet voor twee trompetten
• 1991 (rev. 1994) Passamezzo, voor saxofoonkwartet
• 1991 (rev. 1994) Triade, voor orkest
• 1990 Arrangement van de Trois chansons van Maurice Ravel voor groot ensemble
• 1990 De Peryton, voor 7 blaasinstrumenten
• 1989 De Simorq, voor kamerorkest
• 1988 (rev. 1997) Chaconne, voor strijktrio
• 1988 (rev. 1990) Expulsie (delen I/IV), voor groot ensemble
• 1987 Inversie, voor 10 instrumenten
• 1987 Contractie, voor fluit, basklarinet en piano
• 1986 Tegenbeweging, voor orkest
• 1985 (rev. 1989) Aura, voor groot ensemble
• 1985 Random symphonies, elektronische muziek
• 1984 Orkestratie van de Sonate opus 1 van Alban Berg
• 1983 Arrangement van de Sonate opus 101 van Ludwig van Beethoven voor strijkkwartet
• 1983 Arrangement van de sonate voor twee piano's van Igor Stravinsky voor fluit, hobo, klarinet, fagot, viool en cello
• 1982 Triplum, voor 12 blaasinstrumenten
• 1980 Nocturne, voor piano
• 1976 Caprice symphonique, voor orkest

Bij zijn afstuderen kreeg in 1985 kreeg Verbey de Prijs voor Compositie. In 1987 kreeg hij de Aanmoedigingsprijs Muziek van het Amsterdams Fonds voor de Kunsten voor zijn werk Aura.

• Officiële website
• Emanuel Overbeeke: In memoriam Theo Verbey 1959 ~ 2019, OpusKlassiek, oktober 2019