Lucas Vis

In 1968-1969 was Vis cellist en assistent-dirigent van het toenmalig Amsterdams Philharmonisch Orkest. Vanaf 1967 was hij gastdirigent bij o.a. het Nederlands Kamerorkest, het Residentie Orkest en het Concertgebouworkest.

Van 1976 tot 1979 was hij vaste dirigent van het Nederlands Balletorkest en van 1979-1982 van het Brabants Orkest. Van 1988 tot 2000 was hij dirigent en artistiek leider van het Noordhollands Philharmonisch Orkest.

Vis was een van de vier dirigenten bij de illustere uitvoeringen van Stockhausens Carré voor vier koren en vier orkesten in 1971 in Den Haag en Parijs. In 1973 leidde hij de opera Satyricon van Maderna in de Scala van Milaan en in Amsterdam.

In 1985 dirigeerde hij bij de Nederlandse Operastichting Naima van Theo Loevendie.

Vis was assistent van Bruno Maderna bij diens directie- en compositiecurcussen in Salzburg, Darmstadt en Tanglewood (VS) van 1969 tot 1973, en van Milan Horvat bij zijn directiecursus in Salzburg in 1970. In 1980 werd Vis hoofddocent directie aan het Conservatorium Maastricht en in 1981 van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Van 1998 tot 2005 was hij directeur van het Conservatorium van Amsterdam. Vis is nu hoofdvakdocent aan het Conservatorium van Amsterdam.

Vis componeerde onder andere:

• Essay I voor 8 instrumenten (1971)
• Music for soprano and cello (1971)
• Serenade voor 3 violen en orkest (1973)
• Openingsmuziek voor orkest (1976).