The Osmonds

De carrière van The Osmonds startte al vroeg in de jaren 60, toen ze in Disneyland speelden, en regelmatig in The Andy Williams Show optraden. In Zweden braken ze door toen ze met de populaire zanger Lars Lönndahl werkten. Zeven seizoenen lang waren de broers te gast bij the Andy Williams Show. De jongere broer Donny was inmiddels aan het viertal toegevoegd. Het was daar dat hun talent tot uiting kwam. Elke week werden er nieuwe routines aangeleerd die gingen van nieuwe danspassen tot schaatsen. Andy noemde hen “The one take Osmonds” omdat zij elke uitdaging aannamen en het in één “take” klaarden.

In de beginjaren 70 verlieten ze the Andy Williams Show en begonnen ze zelf te schrijven en te componeren. Dit leverde hen een contract bij MGM records op.

In 1971 hadden The Osmonds hun eerste nummer 1-hit in Amerika met One Bad Apple. Binnen de 2 maanden na de eerste release van “One Bad Apple”, werden ze tot tieneridolen gebombardeerd en begonnen ze aan tournees die hen rond de wereld zou brengen. In Nederland bracht One Bad Apple het tot de tipparade. Hier kwam het grote succes in 1972 met Crazy Horses na een optreden van de groep in het TV-programma Eén van de Acht van Mies Bouwman, en kwam net als de opvolger Down by the Lazy River op nummer 1 van de hitparade. The Osmonds hadden daarna nog hits met Goin'Home (1973, nr. 2), One Way Ticket to Anywhere (1973, nr. 4), Hold Her Tight (1974, nr. 18), Love Me For A Reason (1974, nr. 21) en Having A Party (1975, nr. 20). De laatste single The Proud One werd in 1975 uitgebracht en bracht het in Nederland niet verder dan de tipparade. Twee albums haalden de hitparade: Crazy Horses kwam tot nummer 5 en Greatest Hits tot nummer 2. De Osmonds hebben twee concerten in Nederland gegeven. Hun eerste concert was in de Groenoordhallen in Leiden op 4 november 1973. Op 17 mei 1975 gaven ze een concert in Ahoy Rotterdam. Het voorprogramma bij dat laatste concert werd verzorgd door Bolland & Bolland.

The Osmonds op Schiphol (1973)

Het jongste lid van de groep Donny Osmond had in Nederland hits met de Paul Anka cover Puppy Love in 1972 (hoogste positie: nr. 15), waarna The Twelfth of Never (1973, nr. 10), Young Love (1973, nr. 6) en When I Fall In Love (1973, nr. 8) volgden. In 1987 had hij nog een kleine hit met I'm In It For Love (nr. 34). Samen met zus Marie Osmond had hij de volgende hits: I'm Leaving It All Up To You (1974, nr. 3), Morning Side Of The Mountain (1975, nr. 23) en Deep Purple (1976, nr. 14). Marie Osmond heeft één solohit gehad in Nederland: Paper Roses. Dit nummer kwam in 1973 op de 9e plaats van de hitlijst.

Het jongste broertje van de familie, Jimmy, trad op als Little Jimmy Osmond en had drie hits in Nederland: Long haired lover from Liverpool (1973, nr. 2), Tweedle Dee (1973, nr. 6) en I'm Gonna Knock On Your Door (1974, nr. 19).

Tegenwoordig spelen The Osmond Brothers (Wayne, Jay en Merrill, soms met Jimmy) nog steeds in Branson, Missouri, en de acht zonen van Alan treden op als The Osmonds - Second Generation. Alan zelf lijdt aan multiple sclerose en treedt slechts zelden in de openbaarheid.

• In de geschiedenis van de Rock Era heeft geen enkel andere artiest zo veel gouden platen behaald in één jaar als de familie Osmond. Zelfs niet The Beatles waren in staat om elf gouden “award certificates“ te behalen in één jaar. The Osmonds behouden tot de dag van vandaag nog steeds dit record.
• Op 7 augustus 2003 mochten The Osmonds hun eigen ster toevoegen op de “Hollywood Walk of Fame”.
• De gehele familie is lid van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, ook wel Mormonen genoemd.
• Op 8 november 2007 wijdde Oprah Winfrey een hele uitzending aan het 50-jarig jubileum van The Osmonds. Daarbij bestond het hele publiek uit leden van de familie.

• The Osmonds officiële website