The Doors (album)

The Doors was een Amerikaanse band uit de jaren 1965-1973, die rockmuziek maakte met psychedelische melodieën en poëtische teksten. De naam is ontleend aan een citaat uit het boek The doors of perception (De deuren der waarneming) van Aldous Huxley uit 1954: "There are things known and there are things unknown, and in between are the doors of perception".

De muziek van The Doors bevat elementen van blues, rock, jazz en psychedelische rock en de teksten zijn vaak provocerend en compromisloos. De band had geen vaste bassist. Toetsenspeler Ray Manzarek speelde soms de baslijn van het nummer met zijn linkerhand, terwijl hij de andere keyboardpartijen speelde met zijn rechterhand. Op sommige andere nummers speelde gitarist Robbie Krieger later de baspartij in en voor enkele nummers werd een basgitarist aangetrokken.

Light my fire duurt op het album 7:06 minuten. Om het nummer geschikt te maken voor de radio, is het ingekort tot 2:54 minuten. The end gaat over de relatie van een zoon met zijn ouders. Hij zingt onder meer Father I want to kill you, mother I want to fuck you. Alabama Song werd geschreven door de Duitse dichter, toneelschrijver en regisseur Bertolt Brecht en de Duits-Amerikaanse componist Kurt Weill in 1927, voor hun opera Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny. Het bluesnummer Back door man is geschreven door de bluesmuzikant Willie Dixon (ware naam Chester Burnett) en oorspronkelijk opgenomen door Howlin' Wolf.

Het album werd opgenomen door producer Paul A. Rothchild, die de eerste vijf Doors-albums produceerde (alleen L.A. Woman niet). Hij werkte verder aan albums en singles voor uiteenlopende artiesten en bands als Janis Joplin, John Sebastian, Joni Mitchell, Neil Young, The Lovin' Spoonful, Tim Buckley. Geluidstechnicus was Bruce Botnick en het album is gemasterd door Doug Sax. Het album werd opgenomen in de Sunset Sound Studios in Hollywood, Californië in augustus en september 1966 en uitgebracht op 4 januari 1967.

Dit album is door de site AllMusic en het tijdschrift Rolling Stone gewaardeerd met vijf sterren (het maximum). In de 500 Greatest Albums All Time van Rolling Stone (uit 2012) staat deze plaat op #42.

Het album werd een grote hit in de Verenigde Staten, met drie weken achter elkaar op nummer één van de Billboard-singleshitlijst. In Canada bereikte het album #2 en in Nederland #25.In Ierland bereikte het een eerste plek en in het Verenigd Koninkrijk #49.