The Beach Boys
The Beach Boys is een Amerikaanse band die in 1961 werd opgericht door de broers Brian Wilson, Dennis Wilson en Carl Wilson, hun neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine.
The Beach Boys
| ||||
The Beach Boys in 1965 | ||||
Achtergrondinformatie | ||||
Jaren actief | 1961 - heden | |||
Oorsprong | Hawthorne, Californië, VS | |||
Genre(s) | Rock-'n-roll, pop, surfrock, psychedelische rock, sunshine pop | |||
Label(s) | Capitol Brother Reprise Caribou | |||
Leden | ||||
zang | Mike Love (1961-heden) | |||
gitarist | Al Jardine (1961-1962, 1963-1998, 2012) | |||
bassist zang keyboard | Brian Wilson (1961-1996 met korte onderbrekingen, 2012) | |||
gitarist zang | David Marks (1962-1963, 1997-1999, 2011-2012) | |||
zang keyboard | Bruce Johnston (1965-1972, 1978-heden) | |||
Oud-leden | ||||
gitarist | Carl Wilson (1961-1980, 1982-1997) | |||
drummer keyboard | Dennis Wilson (1961-1983) | |||
gitarist bassist | Glen Campbell (1964-1965) | |||
drummer | Ricky Fataar (1972-1974) | |||
gitarist zang | Blondie Chaplin (1972-1973) | |||
Website | ||||
|
Biografie
Beginjaren
Met harde hand aangespoord door vader en manager Murry Wilson, zelf een weinig succesvolle liedjesschrijver, maakten de jongens muziek in de stijl van The Four Freshmen, waarbij harmonieuze zang de hoofdrol speelde. De single Surfin' uit 1961 werd een hit en was typerend voor de richting die de band de eerstvolgende jaren zou volgen: een combinatie van surfmuziek, een stijl die tot dan toe vooral instrumentaal was geweest, en teksten over surfen, auto's en meisjes. In hoog tempo werden singles en albums uitgebracht. Al Jardine zegt hierover: "The Beach Boys zelf waren onze grootste concurrenten".
Leider van de band was Brian Wilson, die ook de meeste liedjes schreef en die vooral vanaf de derde lp ook een begenadigd producer bleek te zijn. Eind 1964 besloot de verlegen Brian om niet langer live op te treden en zich meer op het schrijven van nummers en het produceren te richten. Zijn vervanger in de liveband was Bruce Johnston. Murry Wilson werd ontslagen, waarmee de artistieke vrijheid voor Brian compleet werd. Naarmate hij de mogelijkheden van de studio meer ontdekte schreef hij complexere muziek, die hij liet spelen door de beste studiomuzikanten van Los Angeles, tegenwoordig bekend onder de naam The Wrecking Crew. De andere leden van de groep voegden later de vocalen toe.
Pet Sounds
Toen in 1965 The Beatles het album Rubber Soul uitbrachten was dit voor Brian de inspiratie voor Pet Sounds, dat in 1966 verscheen en door het tijdschrift Rolling Stone werd uitgeroepen tot op-een-na-beste album ooit. Dit album, dat voor die tijd voor popmuziek ongekend complexe muziek en persoonlijke teksten bevatte, werd ontvangen met lovende recensies maar verkocht in Amerika slechter dan de vorige albums. In Europa nam de populariteit van The Beach Boys er echter flink door toe. De latere single Good Vibrations, waarvan de opnames zes maanden duurden in drie verschillende studio's, werd een grote hit. Ook de opvolger, Then I Kissed Her, kwam in de hoogste regionen ondanks dat het een cover was van The Crystals uit 1963 die het uitbrachten als Then He Kissed Me.
Depressie
Aangemoedigd door dit succes vatte Brian het plan op voor een album dat Pet Sounds in alle opzichten zou overtreffen. Samen met tekstschrijver Van Dyke Parks en een keur aan sessiemuzikanten werkte Brian in de studio aan dit album, Smile geheten, terwijl de band op tournee was. Uren aan muziek werden opgenomen maar slechts weinig nummers werden echt afgemaakt. De negatieve reacties van de andere Beach Boys op de teksten van Van Dyke Parks en de ongekend complexe muziek maakten dat Brian de zin in het project verloor. Wanneer in 1967 The Beatles hun album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band uitbrachten, nota bene geïnspireerd door Pet Sounds, betekende dit de definitieve nekslag. Smile werd officieel afgelast en Brian raakte in een zware depressie.
Als vervanger voor Smile verscheen Smiley Smile, dat een aantal Smile-nummers bevatte. De opvolger Wild Honey heeft een heel afwijkend, ongepolijst geluid doordat Brian zich als producer terugtrok. Het bevat zelfs een aantal pure soulnummers. Vanaf Friends uit 1968 traden de andere leden van de band meer op de voorgrond en bleken ook, naast Mike Love die al eerder met Brian Wilson meeschreef, allen goede songschrijvers te zijn. Hoewel het niveau van Pet Sounds nooit meer gehaald werd wist de band ook met een minimale betrokkenheid van Brian Wilson nog goede albums te maken, deels mede door het afmaken van nummers van Smile. 20/20 is een verzameling singles en overgebleven nummers, waaronder Cabinessence, dat bedoeld was als een van de hoekstenen van Smile. Ook bevat dit album het nummer Never Learn Not to Love waaraan Dennis Wilson zijn naam verbond maar dat in werkelijkheid geschreven was door zijn vriend Charles Manson. Manson en zijn sekteleden woonden in het voorjaar van 1968 enige tijd in huis bij Dennis Wilson. The Beach Boys beloofde Manson en zijn mannen muzikaal te helpen. Manson nam in 1970 een album op, Lie: The Love and Terror Cult, waarin Beach Boys-invloeden hoorbaar zijn.[1]
Heropleving
De band maakte een kortstondige artistieke heropleving door nadat ex-journalist Jack Rieley manager van de band werd. Sunflower uit 1970 profiteerde van sterke composities van alle leden, maar werd desondanks het slechtst verkopende album sinds de oprichting van de band. Het album Surf's Up uit 1971 wordt tegenwoordig als een hoogtepunt in het oeuvre van The Beach Boys beschouwd, niet alleen vanwege het voor Smile bedoelde titelnummer maar zeker ook door nummers als Long Promised Road, geschreven door Carl Wilson, en Disney Girls van Bruce Johnston. Het door Rieley aangemeten nieuwe imago werpt zijn vruchten af en de band is weer "hip" in de Verenigde Staten.
Bergaf
Bruce Johnston verlaat de band in 1972 uit onvrede over de rol van Rieley. Ten tijde van de albums Carl and the Passions, So Tough (1972) en het in Nederland opgenomen Holland (1973) maakten twee zwarte Zuid-Afrikanen, Ricky Fataar en Blondie Chaplin, deel uit van de band, die daardoor aan dynamiek won. Deze bezetting maakte vooral tijdens optredens grote indruk. Het grote commerciële succes van het verzamelalbum Endless Summer zou in 1974 echter de artistieke teloorgang van de band inluiden. Manager Jack Rieley werd ontslagen en vervangen door Mike Loves broer, Steve, die een terugkeer naar de surfsound voorstond. Fataar en Chaplin verlieten de band; Fataar dook later op als lid van The Rutles, een persiflage op The Beatles. Ook werkte hij als sessiedrummer en was hij lid van de band van Bonnie Raitt. Chaplin maakte sindsdien enkele solo-albums en speelde onder meer met The Band en The Rolling Stones.
Vanaf 1976 ging het met de band verder bergafwaarts, ondanks of misschien juist dankzij de terugkeer van Brian, die kortstondig onder therapeutische begeleiding stond van Eugene Landy. Met veel bombarie, de 'Brian's Back' campagne, werd Brians terugkeer in de band aangekondigd. Brian kon de hoge verwachtingen echter niet waarmaken. Echt goede albums werden er daarna niet meer gemaakt, en het enige artistieke hoogtepunt uit deze periode is Dennis Wilsons soloalbum Pacific Ocean Blue. Dennis Wilson verdronk in 1983, voordat zijn tweede album Bamboo af was. Brian Wilson raakte in de ban van de omstreden psychiater Eugene Landy, die in 1982 opnieuw werd benaderd om Brian te helpen. Landy zou echter diens hele leven gaan beheersen. In 1988 verscheen Brian Wilsons eerste solo-album, waar Landy als medesongschrijver aan mee zou hebben gewerkt. Een dieptepunt was verder de rechtszaak die Mike Love aanspande tegen Brian Wilson over achterstallige auteursrechtenvergoedingen.
De laatste grote Beach Boys hit in Nederland was Kokomo (1989) uit de film Cocktail met Tom Cruise. Het allerlaatste Beach Boys-album zou Stars and Stripes, Vol. 1 uit 1996 worden, waarop oude successen werden gezongen door beroemde countryzangers en de Beach Boys alleen de achtergrondvocalen verzorgden. Carl Wilsons overlijden aan kanker in 1998 betekende het definitieve einde voor de groep. Mike Love (met de in 1979 teruggekeerde Bruce Johnston) en Al Jardine toeren tegenwoordig elk met een eigen band waarmee ze vooral oude successen ten gehore blijven brengen. Brian Wilson werkt sinds 1988 solo. Gesteund door zijn begeleidingsband, met daarin onder andere de leden van de Wondermints, werd Smile alsnog afgemaakt. Tijdens een succesvolle Europese tournee in 2004 werd Smile integraal live opgevoerd. Eind dat jaar verscheen het album ook op cd.
Reüniealbum 2012
In 2012 verscheen voor het eerst sinds 1996 een nieuw studioalbum van de groep. Het album met de titel That's Why God Made The Radio is in 2011 en 2012 opgenomen naar aanleiding van het 50-jarig bestaan van de groep. De basissamenstelling van de groep is Brian Wilson, Mike Love, Al Jardine, Bruce Johnston en David Marks. Het van stal halen van Marks was opmerkelijk, omdat hij officieel slechts twee jaar deel uitmaakte van de groep, van 1962 tot 1963. Het was ook het eerste studioalbum zonder Carl Wilson, die in 1998 overleed. Het album werd grotendeels geproduceerd door Brian Wilson en behaalde in de VS de vijfde plaats in de Billboard 200. Op 7 augustus 2012 trad de band in de originele bezetting op tijdens de Lokersefeesten in het Belgische Lokeren.
Discografie
Albums
Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 | Datum van verschijnen | Datum van binnenkomst | Hoogste positie | Aantal weken | Opmerkingen |
---|---|---|---|---|---|
Surfin' safari | 1962 | - | |||
Surfin' U.S.A. | 1963 | - | |||
Surfer girl | 1963 | - | |||
Little deuce coupe | 1963 | - | |||
Shut down vol. 2 | 1964 | - | |||
All summer long | 1964 | - | |||
Today! | 1965 | - | |||
Summer days (and summer nights!!) | 1965 | - | |||
Beach Boys' party! | 1965 | - | |||
Pet sounds | 1966 | - | |||
Smiley smile | 1967 | - | |||
Wild honey | 1967 | - | |||
Friends | 1968 | - | |||
20/20 | 1969 | - | |||
The definite album | 1970 | 28-03-1970 | 8 | 13 | Verzamelalbum |
Sunflower | 1971 | 09-01-1971 | 30 | 12 | |
Surf's up | 1971 | - | |||
Carl and the passions: So tough | 1972 | - | |||
Holland | 1973 | 27-01-1973 | 11 | 6 | |
The Beach Boys in Concert | 1973 | - | Live album | ||
15 Big ones | 1976 | 17-07-1976 | 23 | 9 | |
Beach Boys best - 40 All time greatest hits | 1977 | 22-01-1977 | 9 | 12 | Verzamelalbum |
Love you | 1977 | 16-04-1977 | 29 | 6 | |
M.I.U. album | 1978 | 30-09-1978 | 41 | 5 | |
L.A. (The light album) | 1979 | 31-03-1979 | 22 | 7 | |
Keepin' the summer alive | 1980 | - | |||
20 Greatest hits | 1980 | 09-08-1980 | 16 | 10 | Verzamelalbum |
The Beach Boys | 1985 | - | |||
Still cruisin' | 1989 | 16-09-1989 | 69 | 4 | |
California gold | 1991 | 22-06-1991 | 23 | 13 | Verzamelalbum |
Summer in paradise | 1992 | - | |||
The Dutch singles collection | 1998 | 29-08-1998 | 38 | 6 | Verzamelalbum |
The platinum collection | 11-03-2005 | 09-07-2005 | 33 | 7 | Verzamelalbum |
The Smile sessions | 28-10-2011 | 05-11-2011 | 20 | 6 | Opgenomen in 1967/1968 |
That's why god made the radio | 01-06-2012 | 09-06-2012 | 24 | 3* | |
Greatest hits [2012] | 2012 | 13-10-2012 | 32 | 1* |
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums | Datum van verschijnen | Datum van binnenkomst | Hoogste positie | Aantal weken | Opmerkingen |
---|---|---|---|---|---|
Smile | 2011 | 12-11-2011 | 84 | 2 | |
That's why god made the radio | 2012 | 09-06-2012 | 35 | 3* | |
Greatest hits [2012] | 2012 | 29-09-2012 | 180 | 1* |
Singles
Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 | Datum van verschijnen | Datum van binnenkomst | Hoogste positie | Aantal weken | Opmerkingen |
---|---|---|---|---|---|
I get around | 1964 | 22-08-1964 | 38 | 6 | |
Help me Rhonda | 1965 | 19-06-1965 | 27 | 7 | |
California girls | 1965 | 11-09-1965 | 28 | 4 | |
Barbara Ann | 1966 | 12-02-1966 | 18 | 9 | Nr. 17 in de Single Top 100 |
Sloop John B | 1966 | 16-04-1966 | 1(4wk) | 20 | Nr. 1 in de Single Top 100 / Hit van het jaar 1966 |
God only knows | 1966 | 27-08-1966 | 11 | 8 | Nr. 12 in de Single Top 100 |
Good vibrations | 1966 | 05-11-1966 | 4 | 14 | Nr. 4 in de Single Top 100 |
Then I kissed her | 1967 | 27-05-1967 | 2 | 13 | Nr. 3 in de Single Top 100 |
Heroes and villains | 1967 | 19-08-1967 | 11 | 7 | Nr. 10 in de Single Top 100 |
Wild honey | 1967 | 02-12-1967 | 26 | 4 | Nr. 20 in de Single Top 100 |
Darlin' | 1968 | 13-01-1968 | 21 | 6 | Nr. 17 in de Single Top 100 |
Friends | 1968 | 27-04-1968 | tip8 | - | |
Friends | 1968 | 25-05-1968 | tip14 | - | |
Do it again | 1968 | 27-07-1968 | 5 | 14 | Nr. 3 in de Single Top 100 |
Bluebirds over the mountain | 1968 | 28-12-1968 | 9 | 6 | Nr. 9 in de Single Top 100 |
I can hear music | 1969 | 22-03-1969 | 6 | 7 | Nr. 4 in de Single Top 100 |
Break away | 1969 | 14-06-1969 | 17 | 6 | Nr. 20 in de Single Top 100 |
Cottonfields | 1969 | 09-08-1969 | 12 | 8 | Nr. 13 in de Single Top 100 |
Tears in the morning | 1970 | 05-12-1970 | 6 | 9 | Nr. 4 in de Single Top 100 / Alarmschijf |
Long promised road | 1971 | 03-07-1971 | tip21 | - | |
Student demonstration time | 1971 | 11-12-1971 | 21 | 5 | Nr. 21 in de Single Top 100 / Alarmschijf |
You need a mess of help to stand alone | 1972 | 17-06-1972 | 31 | 3 | Nr. 29 in de Single Top 100 |
Marcella | 1972 | 02-09-1972 | 20 | 6 | Nr. 20 in de Single Top 100 |
Sail on sailor | 1973 | 20-01-1973 | tip3 | - | Nr. 28 in de Single Top 100 |
California saga (On my way to sunny California) | 1973 | 07-04-1973 | tip12 | - | |
Rock and roll music | 1976 | 19-06-1976 | tip3 | - | |
Here comes the night | 1979 | 31-03-1979 | tip10 | - | |
Good timin' | 1979 | 09-06-1979 | tip18 | - | |
Lady Lynda | 1979 | 18-08-1979 | tip18 | - | |
Getcha back | 1985 | 20-07-1985 | tip21 | - | |
Rock 'n roll to the rescue | 1986 | 02-08-1986 | tip2 | - | Nr. 33 in de Single Top 100 |
Wipeout | 1987 | 26-09-1987 | 11 | 8 | met The Fat Boys / Nr. 13 in de Single Top 100 |
Kokomo | 1989 | 08-04-1989 | 6 | 10 | Nr. 4 in de Single Top 100 / Alarmschijf |
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 | Datum van verschijnen | Datum van binnenkomst | Hoogste positie | Aantal weken | Opmerkingen |
---|---|---|---|---|---|
Tears in the morning | 1970 | - | Nr. 8 in de Radio 2 Top 30 | ||
Student demonstration time | 1971 | - | Nr. 27 in de Radio 2 Top 30 | ||
Wipeout | 1987 | - | met The Fat Boys / Nr. 23 in de Radio 2 Top 30 | ||
Kokomo | 1989 | - | Nr. 13 in de Radio 2 Top 30 | ||
That's why God made the radio | 23-04-2012 | 23-06-2012 | tip92* |
Radio 2 Top 2000
Nummer(s) met noteringen in de Radio 2 Top 2000 | '99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 | '15 | '16 | '17 | '18 | '19 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Barbara Ann | 1516 | 1656 | 1610 | 1970 | 1648 | 1531 | 1662 | 1774 | 1507 | 1617 | - | 1941 | - | - | - | - | - | - | - | - | - |
California girls | - | - | - | - | - | - | - | 1516 | 1143 | 1890 | 1286 | 1248 | 1294 | 1446 | 1937 | - | - | - | - | - | - |
Cottonfields | - | - | - | 1556 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - |
Do it again | 1468 | - | 1584 | 1808 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - |
God only knows | 123 | 117 | 137 | 110 | 117 | 88 | 80 | 68 | 42 | 59 | 20 | 20 | 31 | 44 | 59 | 13 | 19 | 18 | 29 | 46 | 59 |
Good vibrations | 52 | 54 | 75 | 83 | 85 | 73 | 91 | 117 | 68 | 83 | 98 | 105 | 116 | 245 | 265 | 253 | 313 | 217 | 221 | 448 | 532 |
Help me Rhonda | - | 1556 | 1601 | 1733 | 1585 | 1563 | 1852 | 1857 | 1835 | 1711 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - |
Heroes and villains | - | 1436 | 1380 | 1006 | - | 1203 | 1285 | 1587 | 1329 | 1504 | 1780 | 1902 | 1823 | - | - | - | - | - | - | - | - |
I can hear music | 1086 | 858 | 878 | 981 | 1022 | 1002 | 1100 | 1269 | 1226 | 1139 | 1161 | 1078 | 1338 | - | 1887 | 1887 | - | - | - | - | - |
I get around | 1602 | 1076 | 1421 | 1753 | 1686 | 1564 | 1843 | 1986 | - | 1923 | 1995 | 1920 | 1698 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Kokomo | - | - | 1402 | 1651 | 1987 | 1825 | 1831 | 1905 | - | 1959 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - |
Sloop John B | 202 | 227 | 174 | 240 | 240 | 262 | 281 | 301 | 180 | 227 | 299 | 318 | 445 | 716 | 770 | 721 | 831 | 1236 | 1326 | 1350 | 1328 |
Tears in the morning | 453 | 470 | 406 | 508 | 448 | 578 | 607 | 789 | 775 | 629 | 632 | 618 | 768 | 1433 | 1048 | 997 | 1334 | 1184 | 1101 | 1749 | 1906 |
Then I kissed her | 1120 | 1228 | 1186 | 1352 | 1775 | 1344 | 1427 | 1638 | 1270 | 1429 | 1632 | 1515 | 1965 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Wouldn't it be nice | - | 1410 | 1792 | 1184 | 1437 | 1223 | 1630 | 1693 | 1400 | 1471 | 1299 | 1136 | 1106 | 1581 | 1305 | 1780 | 1914 | 1343 | 1185 | 1640 | 1862 |
Bezetting
Mike Love | David Marks | Al Jardine | Brian Wilson | Dennis Wilson | Carl Wilson | Bruce Johnston | Overige | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1961–1962 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson | Dennis Wilson | Carl Wilson | ||||
1962–1963 | Mike Love | David Marks | Brian Wilson | Dennis Wilson | Carl Wilson | ||||
1963 | Mike Love | David Marks | Al Jardine | Dennis Wilson | Carl Wilson | ||||
1963–1964 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson | Dennis Wilson | Carl Wilson | ||||
1964-1965 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson[2] | Dennis Wilson | Carl Wilson | Glen Campbell | |||
1965-1972 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson[2] | Dennis Wilson | Carl Wilson | Bruce Johnston | |||
1972-1973 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson[2] | Dennis Wilson | Carl Wilson | Ricky Fataar | Blondie Chaplin | ||
1973–1974 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson[3] | Dennis Wilson | Carl Wilson | Ricky Fataar | |||
1974–1978 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson[4] | Dennis Wilson | Carl Wilson | ||||
1978–1980 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson[4] | Dennis Wilson | Carl Wilson | Bruce Johnston | |||
1980-1982 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson | Dennis Wilson | Bruce Johnston | ||||
1982-1983 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson[4] | Dennis Wilson | Carl Wilson | Bruce Johnston | |||
1983-1996 | Mike Love | Al Jardine | Brian Wilson[4] | Carl Wilson | Bruce Johnston | ||||
1996-1997 | Mike Love | Al Jardine | Carl Wilson | Bruce Johnston | |||||
1997-1998 | Mike Love | David Marks | Al Jardine | Bruce Johnston | |||||
1998-1999 | Mike Love | David Marks | Bruce Johnston | aangevuld met gastmuzikanten | |||||
1999-2011 | Mike Love | Bruce Johnston | aangevuld met gastmuzikanten | ||||||
1999-2011 | Mike Love | Bruce Johnston | aangevuld met gastmuzikanten | ||||||
2012 | Mike Love | David Marks | Al Jardine | Brian Wilson | Bruce Johnston |
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie de categorie The Beach Boys van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |