The Country Girl

Op 10 november 1950 ging de toneelproductie "The Country Girl" van Clifford Odets in première in het Lyceum Theater op Broadway. Het werd een succes en het stuk haalde 236 voorstellingen. Actrice Uta Hagen won in 1951 de Tony Award voor haar vertolking van Georgie Elgin. Hollywood toonde belangstelling en het was Paramount Pictures die de rechten in handen kreeg. De rol van Georgie was erg belangrijk en producer William Perlberg ging zorgvuldig te werk bij de selectie van de acteurs. Uiteindelijk besloot hij Jennifer Jones aan te nemen. De actrice bleek echter zwanger en moest van de rol afzien. Al snel liet Perlberg nu zijn oog vallen op de jonge actrice Grace Kelly. Kelly stond echter onder contract bij MGM en deze studio weigerde haar uit te lenen aan Paramount. Het was de agent van Kelly, Lew Wasserman, die de zaak vlot kreeg. Hij dreigde MGM dat Grace Kelly Hollywood zou verlaten als ze deze rol niet mocht spelen. MGM ging overstag en Paramount betaalde 50.000 dollar aan MGM voor het lenen van Kelly. Voor elke dag dat de opnames langer zouden duren dan afgespraken moest Paramount 5000 dollar extra betalen. Maar MGM was niet de enige die problemen hadden met de keuze van Kelly. De acteur die Frank Elgin ging spelen, Bing Crosby, voelde er niets voor om met Kelly te spelen. Hij vond dat ze te aantrekkelijk was voor de rol van het gewone meisje van het platteland. Aangezien Crosby het recht had om zelf zijn tegenspeelsters te kiezen of af te wijzen, was dit een probleem voor Perlberg. Grace Kelly zelf was geschokt door de opmerkingen van Crosby. Ze zag het als een afwijzing van haar acteertalent. Zelf was ze erg gebrand op de rol omdat ze graag een personage wilde spelen dat juist veel van haar acteertalent zou eisen. Tot The Country Girl had ze eigenlijk alleen glamourvolle vrouwen gespeeld met mooie kleren en had ze het idee dat haar acteerwerk naar de achtergrond werd gedrongen. Uiteindelijk wisten Perlberg en regisseur Seaton hun hoofdrolspeler te overtuigen om akkoord te gaan met Kelly.

De eerst week van de opnames waren zwaar voor Grace Kelly. Ze voelde nog altijd de frustratie van Crosby en zelf was ze ook niet gelukkig met haar tegenspeler. Er waren veel misverstanden en kleine ruzies en de concentratie bij beide hoofdrolspeler was niet optimaal. Op de eerste ruwe opnames was de spanning duidelijk te zien. Regisseur George Seaton besloot alles nog eens op te nemen en legde aan Crosby en Kelly uit waar volgens hem de pijn zat, het feit dat ze elkaar niet vertrouwden. Dat hielp en vanaf dat moment verliepen de opnames vlekkeloos. Crosby en Kelly kregen zelfs een verhouding tijdens de opnamen. Het was overigens nog een hele klus voor regisseur Seaton om zijn hoofdrolspelers zo te vormen dat ze pasten in het straniem van hun rol. Bing Crosby had in tientallen films gespeeld, maar was gewend om voornamelijk zichzelf te spelen. In december 1954 schreef hij in een artikel, Bing Scans Frank Elgin, dat werd gepubliceerd in The New York Times, dat hij eigenlijk steeds dezelfde persoon, de romantische zanger, speelde. Alleen de tegenspelers en liedjes veranderden. Hij zag dan ook vreselijk op tegen de rol van Elgin. Net als veel Hollywoodacteurs was Crosby een ijdel man en hij droeg haarstukjes en een korset om zijn erotische aantrekkingskracht te vergroten. Aanvankelijk plakte hij zelfs zijn flaporen tegen zijn hoofd met kauwgum. Regisseur Seaton moest hem overtuigen dat het nu juist niet de bedoeling om er goed uit te zien. Hij moest een man op leeftijd spelen, een alcoholist en geen glamourachtige zanger. Crosby wist dat hij nu echt moest acteren en hij had zijn twijfels. Regelmatig zei hij tegen Seaton dat hij maar beter kon stoppen omdat hij de rol niet aankon. Maar de regisseur bleef hem helpen. Hij gaf Crosby een heel dossier over Frank Elgin met een complete biografie van de fictieve zanger. Crosby las het allemaal door, evenals het toneelstuk van Odets. Langzamerhand kreeg Elgin gestalte voor Crosby. Hij discussieerde zelfs met Odets over de motivatie van Elgin in het stuk. Vervolgens werd er twee weken lang, tien uur per dag gerepeteerd door Crosby, Kelly en Holden. Het was een nieuwe ervaring voor Crosby die tot dan toe gewend was alleen de volgorde van de liedjes te repeteren. Het feit dat hij een alcoholist moest spelen, vormde een extra uitdaging. Crosby stond er om bekend dat hij een zware drinker was, al zorgde hij er voor nooit te drinken tijdens opnames. Maar het is voor iemand die veel drinkt, veel moeilijker om een alcoholist te spelen dan voor iemand die niet of weinig drinkt. Voor de opnames waar Elgin zich zelf bedrinkt in een kroeg zorgde Crosby ervoor dat hij zelfs geheel nuchter was voor de opnames. Normaal ging hij vroeg naar bed, maar nu bleef hij de hele nacht op. De volgende morgen zag hij er uit als een dronkaard met rode ogen van vermoeidheid en speelde de scène zonder al te veel moeite. Zelfs zijn eigen moeder die bij de opnames aanwezig was, dacht dat Crosby zich in de nacht voor de opnamen had bedronken zo zag hij er uit. Bing Crosby had wel een punt toen hij Kelly aanvankelijk afwees. Grace Kelly was te aantrekkelijk en glamoureus voor de rol van eenvoudig plattelandsmeisje. Als Georgie moest Kelly er gewoontjes en een beetje depressief uitzien. De beroemde kostuumontwerpster Edith Head zette alles op alles om Kelly uit de glamoursfeer te halen. De actrice paste zo'n vierentwintig sweaters voor ze uiteindelijk een bijzonder slonzig exemplaar uitkoos. Ze vonden ook een even slonzige bijpassende rok en een bril met zwarte randen. Vervolgens ging de kapster aan de slag om het kapsel van Kelly aan te passen aan het personage van Georgie. Het resultaat was verbluffend, Kelly was veranderd in een totaal andere vrouw.