Swern-oxidatie
De Swern-oxidatie, ontdekt door Daniel Swern, is een zeer selectieve en milde methode voor de oxidatie van primaire of secundaire alcoholen tot respectievelijk aldehyden of ketonen.[1] De organische reactie wordt uitgevoerd met oxalylchloride, dimethylsulfoxide en tri-ethylamine.
![](../I/m/Swern.svg.png)
Grote voordelen van deze milde methode zijn de hoge selectiviteit: in tegenstelling tot andere oxidaties (zoals de Jones-oxidatie) wordt een aldehyde niet verder geoxideerd tot een carbonzuur. De reactietemperatuur bedraagt tussen -78 en 20 °C. Een bijkomend voordeel ten opzichte van de chroom(IV)verbindingen die normaliter gebruikt worden voor oxidaties, is de geringe toxiciteit van de reagentia.
Reactiemechanisme
De eerste stap van de Swern-oxidatie bestaat erin dimethylsulfoxide te activeren door reactie van een van beide resonantiestructuren (1b) met oxalylchloride (2) tot een sulfoxonium-intermediair (3). Dit intermediair ontleedt snel tot koolstofdioxide en koolstofmonoxide, waardoor het dimethylchloorsulfoniumchloride (4), het geactiveerde dimethylsulfoxide, wordt gevormd.
![](../I/m/Dimethylchlorosulfonium_Formation_Mechanism.png)
Vervolgens wordt het alcohol (5) toegevoegd aan dit dimethylchloorsulfoniumchloride, waardoor een intermediaire alkoxysulfoniumverbinding (6) ontstaat. Door toevoeging van ten minste 2 equivalenten van een organische base (doorgaans tri-ethylamine) ontstaat een zwavelylide (7). Dit ylide kan via een cyclische transitietoestand ontleden tot dimethylsulfide (een gas) en de uiteindelijke carbonylverbinding (8).
![](../I/m/Swern_Oxidation_Mechanism.png)
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|