Sturm-liouvilleprobleem

In de wiskundige analyse is een sturm-liouvilleprobleem een naar Charles Sturm en Joseph Liouville genoemde 2e-orde differentiaalvergelijking over het eindige interval van de vorm:

met de niet-triviale randvoorwaarden:

Hierin zijn de functies en continu en reëelwaardig, met en .

Het probleem kan geformuleerd worden met behulp van de lineaire differentiaaloperator

en heeft dan de vorm van het eigenwaardeprobleem:

Er is altijd de triviale oplossing , maar voor sommige waarden van bestaan er niet-nul oplossingen. Dit zijn de zogenaamde eigenwaarden met bijhorende eigenfuncties .

De hoofdresultaten van de Sturm-Liouvilletheorie zijn:

  • De eigenwaarden zijn reëel en kunnen geordend worden om een strikt stijgende rij te vormen:
met limiet
  • De bij horende eigenfuntie is uniek op een constante niet-nulfactor na, en heeft exact nulpunten in het interval .
  • De eigenfuncties vormen na normeren een orthogonale basis voor de gewichtsfunctie over

Sturm-Liouvilleproblemen hebben praktisch nut, omdat ze veel voorkomen in de wiskundige natuurkunde, bijvoorbeeld in elektromagnetisme, kwantummechanica en akoestiek.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.