Stormmeeuw

Er is enige gelijkenis met de zilvermeeuw, maar dan met geelgroene poten en een groenachtige snavel die bovendien iets slanker en spitser is dan de snavel van de zilvermeeuw. Verder is de kop ronder dan die van een zilvermeeuw en heeft het oog (in Europa) een donkere iris, daardoor lijkt de stormmeeuw "vriendelijker" dan de zilvermeeuw met zijn lichtgele iris ("gemene ogen"). Bovendien is de stormmeeuw met zijn 38 tot 44 cm lengte gemiddeld bijna 20 cm kleiner dan de zilvermeeuw.[2] Aan de hand van deze kenmerken zijn deze soorten goed van elkaar te onderscheiden.

Het voedsel bestaat uit insecten, wormen, muizen, vissen, eieren, jonge vogels en afval.

Het legsel bestaat uit twee tot vier glanzende eieren, van grijsbruin tot grijsgroen met roodbruine en donkerbruine vlekken en grijze ondervlekken.

De soort telt 4 ondersoorten:

• L. c. canus: van IJsland en de Britse Eilanden tot de Witte Zee.
• L. c. heinei: van westelijk Rusland tot centraal Siberië.
• L. c. kamtschatschensis: noordoostelijk Siberië.
• L. c. brachyrhynchus: noordelijk Alaska en westelijk Canada.

Op de waddeneilanden is de stormmeeuw het hele jaar door te zien. Aan de rest van de Noordzee- en Atlantische kust komt het dier alleen voor in de winter.

Volgens SOVON daalde in de periode 1990-2007 het aantal broedparen heel langzaam, maar wel significant. Rond 2007 broedden er nog ongeveer 6600 paar in Nederland. De aantallen buiten de broedtijd stegen tot 1997 en bleven daarna stabiel.[3] De soort is in 2004 niet op de Nederlandse Rode Lijst gezet. De stormmeeuw staat wél als zeldzaam op de Vlaamse Rode Lijst. De meeuw staat als niet bedreigd op de internationale Rode Lijst van de IUCN.[1], maar valt wel weer wel onder het AEWA-verdrag.[4]

• 
• 
• 
• 
• 
• 
  Larus canus brachyrhynchus (Mew gull), ondersoort uit Noord-Amerika. Deze heeft lichtere iris.