Stir it up

Stir it up werd in 1967 geschreven door Bob Marley voor zijn vrouw Rita. In 1972 had de Amerikaanse zanger Johnny Nash er een grote hit mee in de VS en Groot-Brittannië, waar het nummer de top 15 haalde. Een jaar later nam Marley het zelf op voor zijn album Catch a fire. Deze studioversie is nooit op single uitgebracht.

In juli 1975 speelden Marley en zijn Wailers het nummer tijdens de concerten in The Lyceum Ballroom waarvan later het album Live! verscheen. Een bijzondere rol in het nummer was weggelegd voor toetsenist Tyrone Downie. Stir it up was echter het enige nummer uit het concert dat niét op de lp was terechtgekomen. Dat werd drie jaar later rechtgezet bij het verschijnen van het live-album Babylon by Bus, waar de Lyceum-opname van Stir it up aan was toegevoegd.

De Nederlander Evert Wilbrink was destijds in Nederland verantwoordelijk voor de releases van Bob Marley. Wilbrink leidde de Nederlandse vestiging van Island Records, dat gedistribueerd werd door Ariola Benelux. Wilbrink had naar eigen zeggen veel vrijheid om te bepalen welke lp's en singles hij uitbracht en hij maakte van die vrijheid gebruik door de live-versie van Stir it up in 1979 uit te brengen op single. De hoofdvestiging van Island in Londen was het daar echter niet mee eens en wilde de release verbieden, maar Wilbrink verdedigde zich door te zeggen dat Stir it up inmiddels in de Nederlandse top 10 stond.[1]

De nummer 2-notering van Stir it up (en zelfs een nummer 1-notering in de hitlijst die door TopPop werd gebruikt) waren voor Island in Londen niet genoeg om de single wereldwijd uit te brengen. De Nederlandse single-versie is dan ook nooit officieel in het buitenland uitgebracht.

In 1993 verscheen Stir It Up als track 3 op de soundtrack van Cool Runnings. De filmversie was echter van de Jamaicaanse zangeres Diana King. Verder is het op plaat gezet door;

• Dread Zeppelin op hun album 5,000,000 uit 1991.
• Haddaway op zijn gelijknamige debuutalbum uit 1993.
• Gilberto Gil op zijn live-album Quanta Live uit 1988. Hij won er een Grammy Award mee.
• Junior Kelly gebruikte de riddim (backing-track) voor zijn single Love So Nice uit 2001.