Steve Bould

Bould werd geboren in Stoke-on-Trent en tekende in 1978 als scholier zijn eerste contract bij Stoke City, welke veranderde in een professioneel contract in 1980.[1] Hij maakte zijn debuut als rechtsachter in de met 3−2 verloren uitwedstrijd tegen Middlesbrough in september 1981.[1] Desondanks was hij niet in staat om een vaste plaats in het team te bemachtigen. In oktober 1982 werd Bould uitgeleend aan Torquay United om ervaring op te doen. Hij kwam tot negen competitiewedstrijden in het team van trainer Bruce Rioch.[1]

Bould werd langzaam een vaste waarde bij Stoke nadat trainer Mick Molls hem als centrale verdediger opstelde als vervanger van Paul Dyson.[1] Het bleek een goede zet. Bould ontwikkelde zich op zijn nieuwe positie en werd langzamerhand een vaste waarde. Door een rugblesure waarbij een operatie benodigd was miste hij een groot deel van het seizoen 1986/87.[1] Aan het einde van het seizoen 1987/88 werd Bould gezien als een van de beste verdedigers van de Second Division. Arsenal en Everton toonden interesse.[1] Na overleg maakte Bould de overstap naar Arsenal, dat circa £390.000 voor hem betaalde. Dit was slechts een klein deel van de prijs die Stoke oorspronkelijk voor de Engelsman wilde.[1]

Bould verkaste op 13 juni 1988 naar Arsenal voor een transfersom van circa £390.000, en werd onderdeel van hun "famous back four" verdedigingslinie bestaande uit Tony Adams, Nigel Winterburn en zijn oude Stoke City teamgenoot Lee Dixon. Voornamelijk in Europese wedstrijden koos manager George Graham voor een vijfmansdefensie en vervoegde David O'Leary, in de herfst van zijn carrière, de achterhoede. Bould won tweemaal (1988/89 en 1990/91) de First Division met Arsenal. Bould speelde ook mee in de club's beroemde 2−0 overwinning tegen Liverpool op Anfield, waar ze de titel wonnen in de laatste minuut van de laatste wedstrijd van het seizoen. Bould werd door de fans van de club uitgeroepen tot speler van het jaar voor het seizoen 1991/92, al was het een minder succesvol seizoen voor de club als titelverdediger. Arsenal eindigde op de vierde plaats in de competitie en werd vroeg uitgeschakeld in de Europa Cup. Verder werden ze verslagen in de FA Cup door underdog Wrexham.

Op 15 augustus 1992 had Bould de eer om de maker te zijn van Arsenal's eerste Premier League doelpunt. Op Highbury opende hij de score in de 28e minuut. Desondanks wist Norwich City de wedstrijd met 4-2 te winnen.

Een blessure zorgde ervoor dat Bould niet mee kon spelen in de finale van de FA Cup en van de League Cup, welke Arsenal beide won. Zijn vervanger Andy Linighan scoorde Arsenal's winnende doelpunt in de return van de FA Cup finale tegen Sheffield Wednesday.

Na het winnen van de Europacup II in 1994, volgde er geen verder succes voor Arsenal en Bould voor verscheiden jaren. De komst van de Franse trainer Arsène Wenger in oktober 1996 leidde tot enkele geruchten dat de verouderde Bould de club zou gaan verlaten (vooral omdat hij inmiddels vaak tweede keus was achter Martin Keown). In plaats daarvan ontstond er een opleving en werd Bould (opnieuw) een belangrijk lid van het team dat de dubbel won in 1997/98. Hij gaf een steekpass op Tony Adams die het laatste doelpunt scoorde in de 4−0 overwinning op Everton, waarmee ze de titel veiligstelden. Twee weken later wonnen ze de FA Cup en was de dubbel voltooid.

Zijn laatste seizoen bij de Gunners verliep teleurstellend. Arsenal bereikte de halve finale van de FA Cup, waar ze werden uitgeschakeld door Manchester United. Een maand later bleek Manchester United ook in de competitie te sterk voor Arsenal.

Bould verkaste in juli 1999 voor een transfersom van circa £500.000 naar promovendus Sunderland. Na het vertrek van aanvoerder Kevin Ball in december 1999, benoemde trainer Peter Raid hem tot nieuwe clubaanvoerder. Met Bould als belangrijke speler eindigde Sunderland op de zevende plaats in de competitie, slechts een plek verwijderd van een ticket voor de UEFA Cup. Hij bleef bij het Stadium of Light tot hij vanwege artritis gedwongen was zijn spelersloopbaan in september 2000 te beëindigen. Hij speelde slechts 21 Premier League wedstrijden voor Sunderland.

Arsenal

• First Division/Premier League: 1988/89, 1990/91, 1997/98
• FA Cup: 1992/93, 1997/98
• Football League Cup: 1992/93
• FA Community Shield: 1991, 1998
• Europacup: 1993/94
• Mercantile Credit Centenary Trophy: 1988

• Stoke City speler van het jaar: 1984
• Arsenal speler van het jaar: 1992

Arsenal U18

• Premier Academy League: 2008/09, 2009/10
• FA Youth Cup: 2008/09