Nigel Winterburn

Nigel Winterburn (Arley, 11 december 1963) is een Engels voormalig voetballer, vooral bekend als linksachter van Arsenal van 1987 tot 2000. Winterburn won zes prijzen met Arsenal. Na zijn spelerscarrière bleef hij actief in de voetballerij, eerst in de media, en sinds seizoen 2008/09 is hij assistent-trainer van Blackburn Rovers.

Nigel Winterburn
Nigel Winterburn in 2017, Arsenal masters
Persoonlijke informatie
Volledige naamNigel Winterburn
Geboortedatum11 december 1963
GeboorteplaatsArley, Engeland
Lengte173 cm
PositieVerdediger
Clubinformatie
Huidige clubGestopt in 2003
Jeugd
1981–1982
1982–1983		 Birmingham City
Oxford United
Senioren
Seizoen Club W 0(G)
1983–1987
1987–2000
2000–2003		 Wimbledon
Arsenal
West Ham United		 165 (8)
440 (8)
82 (1)
Interlands
1989–1993  Engeland 2 (0)
Portaal    Voetbal

Clubcarrière

Winterburn begon zijn loopbaan als linkerverdediger in de jeugd bij Birmingham City FC en Oxford United. Hij brak door bij Wimbledon FC, waar hij tussen 1983 en 1987 in totaal 165 competitiewedstrijden speelde waarin hij acht doelpunten maakte. Hierna ging hij naar Arsenal FC waar hij 440 wedstrijden speelde (acht doelpunten). Winterburn maakte deel uit van een veel geprezen defensie met Lee Dixon, Tony Adams, Steve Bould en Martin Keown (die laatste drie op de duur afwisselend centraal in de verdediging). Dixon gaf aanvallende impulsen aan de overzijde. Winterburn verloor zijn plaats in het najaar van 1999 aan de Braziliaan Sylvinho. Doordat hij geen vaste waarde meer was, beleefde hij de verloren finale van de UEFA Cup van 2000 tegen het Turkse Galatasaray SK negentig minuten vanop de bank. Die finale werd met strafschoppen beslist, Galatasaray-doelman Cláudio Taffarel ontpopte zich tot de held van de Turken. Twee strafschoppen van Arsenal werden gestopt door Cláudio Taffarel, de Turken misten geen elfmeter. Hij maakte het succes mee onder de Schotse coach George Graham en het eerste succes onder de legendarische Franse coach Arsène Wenger – 22 jaar onafgebroken coach van Arsenal van 1996 tot 2018. Dit leidde in het bijzonder drie keer tot winst van de landstitel in 1989, 1991 en 1998. Hij won evenwel meerdere prijzen. In 1993 en 1998 won hij de FA Cup, in 1993 de League Cup. In 1994 won hij de Europacup II met Arsenal. In 2000 maakte Winterburn de overstap naar West Ham United, waarmee hij nog drie seizoenen actief was in de Premier League en in 2003 na 82 wedstrijden (één doelpunt) zijn loopbaan beëindigde.

Interlandcarrière

Winterburn kwam ook tweemaal uit voor het Engels voetbalelftal. Hij debuteerde op 15 november 1989 in het vriendschappelijke interland tegen Italië (0-0), net als Dave Beasant (Chelsea), Mike Phelan (Manchester United) en David Platt (Aston Villa) voor Engeland. Winterburn trad in dat duel na 66 minuten aan als vervanger van Stuart Pearce. Zijn tweede en laatste interland speelde hij op 19 juni 1993 in Detroit, waar Engeland met 2-1 verloor van Duitsland bij de strijd om de US Gold Cup. Winterburn verving Lee Sharpe toen in de rust.

Erelijst
Arsenal
1989, 1991, 1998
1993, 1998
1993
1994

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.