Sporting Charleroi in het seizoen 2002/03

Binnen het clubbestuur kwam het steeds vaker tot een botsing tussen voorzitter Abbas Bayat en trainer en vicevoorzitter Enzo Scifo. Begin juni 2002 werd Scifo aan de kant geschoven en het organigram van de club hertekend.[1] In zijn zog verliet ook manager Lucien Gallinella de club.[2] Scifo's aandelen (19 procent)[3] werden overgenomen door voorzitter Bayat.

Bij derdeklasser Sprimont Comblain Sport pikte het bestuur trainer Etienne Delangre weg als de opvolger van Scifo. De komst van Delangre was geen groot succes. Reeds op 5 november 2002 werd hij ontslagen.[4][5] Een week later kreeg oud-speler Dante Brogno de leiding over technische staf.[6]

Charleroi nam tijdens de zomer van 2002 opnieuw afscheid van meer dan tien spelers. Onder meer de aanvallers Sergio Rojas en Darko Pivaljević zochten andere oorden op. Verdediger Ibrahim Kargbo en middenvelder Laurent Macquet waren de opvallendste nieuwkomers. Tijdens de wintertransferperiode verlieten ook Tony Herreman en Ronald Foguenne de club. De Franse doelman Bertrand Laquait werd in december 2002 weggeplukt bij AS Nancy. Daarnaast maakte de Congolese spits Jean-Paul Boeka-Lisasi de overstap van KV Mechelen naar Charleroi.

Charleroi begon slecht aan het seizoen. De Zebra's wisten onder nieuwe coach Etienne Delangre geen enkele competitiewedstrijd te winnen. Op de vijfde speeldag verloor Charleroi met 6–0 in de Henegouwse derby tegen Excelsior Moeskroen. De Zebra's haalden in elf wedstrijden slechts vier punten en belandden zo op de laatste plaats in het klassement. Begin november 2002 werd Delangre ontslagen. Hij werd tijdelijk opgevolgd door het duo Khalid Karama–Mario Notaro. Onder hun leiding verloor Charleroi met 4–1 van Lokeren.[7] Nadien stelde de club oud-speler Dante Brogno aan als nieuwe trainer, maar ook hij slaagde er niet in om veel beter te doen dan zijn voorganger Delangre. In zijn eerste wedstrijd als hoofdcoach verloor Charleroi op eigen veld met 1–6 van Germinal Beerschot na onder meer een hattrick van Kwame Quansah.[8]

In de loop van het seizoen 2002/03 werden de financiële problemen van Lommel SK te groot, waardoor de club na 26 speeldagen uit de competitie stapte. Alle resultaten van de Limburgse club werden geschrapt. Daardoor hoefde Charleroi slechts één club achter zich te laten in de strijd om het behoud. Uiteindelijk slaagde Charleroi erin om op de zestiende plaats te eindigen, met negen punten voorsprong op KV Mechelen, dat na afloop van het seizoen omwille van financiële problemen in vereffening ging.

In de Beker van België werd Charleroi in de 1/8 finale uitgeschakeld door Standard Luik (2–1).

			GW	W	G	V	DV	DT	DS	Ptn
K (CL)	1	Club Brugge	32	25	4	3	96	33	+63	79
(CL)	2	RSC Anderlecht	32	23	2	7	72	33	+39	71
(UEFA)	3	Sporting Lokeren	32	18	6	8	69	51	+18	60
	4	Sint-Truidense VV	32	16	8	8	63	44	+19	56
	5	Lierse SK	32	16	8	8	51	41	+10	56
	6	KRC Genk	32	16	7	9	73	52	+21	55
	7	Standard Luik	32	14	8	10	53	39	+14	50
	8	AA Gent	32	15	2	15	49	55	-6	47
	9	RAEC Mons	32	13	4	15	45	45	+0	43
	10	KVC Westerlo	32	12	4	16	39	46	-7	40
	11	KSK Beveren	32	12	2	18	52	69	-17	38
	12	Antwerp FC	32	9	7	16	44	55	-11	34
	13	Excelsior Moeskroen	32	9	5	18	42	72	-30	32
	14	Germinal Beerschot	32	8	7	17	49	57	-8	31
(beker)	15	La Louvière	32	7	9	16	34	44	-10	30
	16	Sporting Charleroi	32	6	9	17	39	66	-27	27
	17	KV Mechelen	32	4	6	22	18	86	-68	18
	–	Lommel SK	0	0	0	0	0	0	0	0

Lommel ging tijdens het seizoen 2002/03 failliet en trok zich terug uit de competitie. Bijgevolg werden alle resultaten van de club geschrapt.