Spoorlijn Noisy-le-Sec - Strasbourg-Ville

De spoorlijn Noisy-le-Sec - Strasbourg-Ville is een Franse spoorlijn die onder beheer staat van Réseau ferré de France (RFF). De lijn is een van de grote radialen van het Franse spoorwegnet, een van de belangrijkste spoorlijnen in het oosten van Frankrijk en is de klassieke spoorwegverbinding van Parijs naar Straatsburg, meer specifiek tussen de stations station Noisy-le-Sec en het station Strasbourg-Ville.

Spoorlijn Paris-Est - Strasbourg-Ville
Lijnnummer070 000
Totale lengte502 km
Spoorwijdte1435 mm
Aangelegd doorCompagnie Paris - Strasbourg
Begin aanleg1849 - 1852
Geëlektrificeerd25 kV 50 ~
Aantal sporen2
Baanvaksnelheid160 km/h
Treindienst doorSNCF
Traject
Legenda
Lijn van Paris-Est
Grande Ceinture van Argenteuil
8.9 Noisy-le-Sec
9.0 Lijn naar Mulhouse
10.3 Bondy
12.8 Le Raincy - Villemomble - Montfermeil
14.1 Gagny
Grande ceinture complémentaire
16.1 Le Chénay - Gagny
18.3 Chelles-Gournay
22.5 Vaires-Torcy
22.7 LGV Est naar Strasbourg
27.4 Lagny - Thorigny
32.9 De Marne
Lijn naar Crécy-la-Chapelle
36.1 Esbly
37.7 De Marne
44.1 Meaux
49.9 De Marne
50.2 Trilport
52.3 Lijn naar Reims
55.0 De Marne
57.7 Changis - Saint-Jean
65.2 La Ferté-sous-Jouarre
69.6 De Marne
72.0 De Marne
73.4 De Marne
73.8 Nanteuil-Saâcy
83.8 Nogent-l'Artaud-Charly
88.1 Chézy-sur-Marne
94.5 Château-Thierry
103.2 Lijn naar Romilly-sur-Seine
116.4 Dormans
141.4 Épernay
142.2 Lijn naar Reims
148.9 Lijn naar Sézanne
172.0 Lijn van Reims en Verdun
172.2 Châlons-en-Champagne
175.8 Lijn naar Sens
204.2 De Marne
204.9 Lijn van Vallentigny
204.9 Vitry-le-François
217.1 Blesme - Haussignémont
Lijn naar Chaumont
238.0 Revigny
253.6 Bar-le-Duc
265.0 Nançois - Tronville
Lijn naar Neufchâteau
286.4 Lijn naar Pont-Maugis
290.4 Lijn naar Metz
294.0 Commercy
300.0 De Maas
307.9 Pagny-sur-Meuse
Lijn naar Neufchâteau
312.6 Foug
318.2 Lijn naar Culmont-Chalindrey
319.4 Toul
319.8 Lijn naar Blainvile - Damelevières
327.3 De Moezel
328.1 Fontenoy-sur-Moselle
337.0 De Moezel
337.4 Liverdun
338.0 De Moezel
342.3 Lijn naar Metz
344.3 Station Frouard
347.2 Station Champigneulles
352.4 Nancy-Ville
355.5 Station Jarville-la-Malgrange
Lijn naar Mirecourt
358.0 Laneuveville-devant-Nancy
361.9 De Meurthe
365.4 Varangéville-Saint-Nicolas
368.1 Dombasle-sur-Meurthe
Lijn naar Station Toul
370.1 Rosières-aux-Salines
375.5 Blainville-Damelevières
376.0 Lijn naar Lure
380.4 Mont-sur-Meurthe
382.3 De Meurthe
384.2 De Meurthe
385.2 Lunéville
386.0 Lijn naar Saint-Dié-des-Vosges
409.6 Igney-Avricourt
431.6 De Saar
431.8 Sarrebourg
435.1 Lijn naar Metz
435.2 Réding
Lijn naar Drulingen
448.0 Lutzelbourg
458.0 Saverne
459.8 Zornhoff - Monswiller
462.5 Steinbourg
466.5 Dettwiller
469.7 Wilwisheim
474.5 Hochfelden
476.6 Schwindratzheim
479.7 Lijn uit Sarreguimes
479.7 Mommenheim
484.9 Brumath
486.6 Stephansfeld
Lijn uit Wissembourg
492.3 Vendenheim
494.7 Mundolsheim
Lijn uit Lauterbourg
502.0 Strasbourg-Ville
Lijn naar Saint-Dié
Lijn naar Kehl
Lijn naar Basel SBB

De werken begonnen in 1845. De spoorlijn werd sectie per sectie geopend tussen 1849 en 1852 door de Compagnie du chemin de fer de Paris à Strasbourg, vanaf 1854 gekend als de Compagnie des chemins de fer de l'Est.

Tot de opening van de Ligne à Grande Vitesse of hogesnelheidslijn LGV Est op 9 juni 2007 was de lijn in gebruik als de verbindingsroute tussen de Franse en Europese hoofdstad, ook voor Trans Europ Express verbindingen (sinds 23 mei 1971, de introductie van de Kléber, en even later ook de Stanislas), vanaf 1989 Corail- en vanaf 2004 Téoz-verbindingen en uiteindelijk vanaf augustus 2006 TGV-verkeer. Aanvullend op het TGV aanbod op de LGV-lijn herstartte de SNCF in het weekend op de klassieke lijn op 12 december 2015 een goedkopere (en tragere) verbinding als Intercités 100% Éco.

Aanleg

Het traject werd reeds in 1826 voorgesteld door de ingenieur Henri Navier, langs Vitry-le-François en Nancy. Het droeg de voorkeur van de militairen, maar lag omwille van de hogere kostprijs onder politieke druk, en moest optornen tegen een populair alternatief waar de verbinding met Straatsburg gerealiseerd zou worden door een aftakking van de lijn van Parijs naar Lyon in Dijon om vervolgens via Mulhouse Straatsburg te bereiken. Uiteindelijk kwamen de ministers Humann en Soult tot het besluit toch de route over Nancy te selecteren. De route werd vastgelegd en een aannemer werd toegewezen met wetgeving in 1845.

Vanuit Parijs werd vanaf de start van de werken eind 1845 oostwaarts gewerkt, waarbij in 1849 de verbinding naar Meaux op 5 juli 1849 in gebruik werd genomen, en op 26 augustus 1849 het traject al kon uitgebreid worden met bediening tot in het station van Épernay. Station Châlons-en-Champagne komt in gebruik op 10 november 1849, men bereikt op 5 september 1850 Vitry-le-François. Een tweede werf halfweg het traject zorgde voor de afwerking op 10 juli 1850 voor de verbinding tussen Nancy en Frouard. Intussen was een derde werf opgestart om ook vanuit Straatsburg in westelijke richting de verbinding te realiseren. Op 27 mei 1851 kan men vanuit Parijs al tot Bar-le-Duc sporen, twee dagen later op 29 mei 1851 wordt een eerste traject van Straatsburg mogelijk, tot Sarrebourg. De volgende mijlpaal is de verlenging van Bar-le-Duc naar Commercy op 15 november 1851. De twee resterende trajecten die de drie segmenten verbinden worden beide in de zomer van 1852 afgewerkt. Commercy wordt met Frouard op 19 juni 1852 verbonden, de laatste ontbrekende schakel tussen Nancy en Sarrebourg volgt op 12 augustus 1852.

Traject

Voor een langeafstandslijn uit de 19e eeuw is het traject bijzonder rechtlijnig en doordacht geselecteerd, de beperkte hellingsgraden (voor het grootste deel van het traject overschrijden deze nooit de 6 mm/m, enkel tussen Bar-le-Duc en Lérouville stijgen deze tot 8 mm/m voor de passage door de Côtes de Meuse) en de brede bochten laten snelheden toe op het grootste deel van het traject tot 160 km/h.

De in 2007 afgewerkte hogesnelheidslijn LGV Est ontdubbelt zich pas van het klassieke traject in de vallei van de Marne en na de passage door het station Vaires-Torcy.

Het klassieke traject bevat 12 tunnels met een gecombineerde lengte van 8.455 meter, wat neerkomt op 1,7% van het totale traject. Bij Arzviller liggen de spoorwegtunnel en de tunnel voor het Marne-Rijnkanaal vlak naast elkaar. De tunnels van Arzviller dienen voor de passage door de Vogezen en de 2.690 meter lange treintunnel is de langste van de zes treintunnels in de Vogezen (en van alle tunnels) op het traject.

treintunnel en kanaaltunnel bij Arzviller
Zie de categorie Ligne classique Paris - Strasbourg van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.