Sulapitta
De sulapitta (Erythropitta dohertyi) is een vogelsoort uit de familie van pitta's (Pittidae). Deze pitta wordt ook wel als een ondersoort van de Filipijnse pitta of roodbuikpitta (Erythropitta erythrogaster sensu lato) opgevat.[2]
| Sulapitta IUCN-status: Gevoelig[1] (2016) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Afbeelding van de sulapitta uit 1899 van John Gerrard Keulemans. | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Erythropitta dohertyi (Rothschild, 1898) | ||||||||||||
Afbeeldingen Sulapitta op  | ||||||||||||
Sulapitta op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Uiterlijke kenmerken
Deze pitta heeft een bijna geheel zwarte kop en een roodbruine kruin, maar verschilt verder weinig van de Filipijnse pitta.[3]
Verspreiding en leefgebied
Het is een endemische vogelsoort van Banggai-eilanden bij Celebes en de Soela-groep van de Noord-Molukken (Indonesië). Het leefgebied bestaat uit altijd groenblijvend natuurlijk bos in laagland onder de 200 m boven zeeniveau. Er zijn ook waarnemingen gedaan in selectief uitgekapt bos.[1]
Net als de meeste pitta's leeft de sulapitta in dichte bossen in tropische gebieden. Hoewel de dieren kunnen vliegen, geven ze er doorgaans de voorkeur aan om op de grond te blijven. Hun voedsel vinden ze op bosbodem en bestaat uit insecten en andere ongewervelde dieren zoals slakken.
Status
De sulapitta heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar duidelijk is dat de populatie-aantallen afnemen door ontbossing. Om deze reden staat deze soort als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|