Sneeuwpop

Een sneeuwpop (vooral gebruikelijk in Nederland) of sneeuwman (meest gangbare in België) is een standbeeld van sneeuw, meestal door kinderen gemaakt.

Een klassieke sneeuwpop

De 'klassieke' sneeuwpop bestaat uit drie sneeuwballen. De onderste, de grootste, stelt het onderlichaam voor. De middelste (zowel in hoogte als in grootte) is het middenlijf. De bovenste is de kleinste en stelt het hoofd voor.

De sneeuwballen worden gemaakt door een handgeknede sneeuwbal door de sneeuw te rollen. Als de sneeuwbal geleidelijk zwaarder wordt, zal hij door zijn eigen gewicht de nieuw aangeplakte sneeuw beter aandrukken.

Om het hoofd een gezicht te geven wordt het voorzien van twee ogen gemaakt van twee steenkooltjes. Voor de neus wordt vaak gebruikgemaakt van een winterpeen of wortel. De mond kan worden gemaakt van knopen of eventueel van een takje, dan wel een vijftal kleine steenkooltjes.

Om te zorgen dat de pop het niet koud krijgt, wordt hij voorzien van een sjaal om zijn nek. Soms offert de maker zijn exemplaar hiervoor op. En ten slotte, om hem wat te doen te geven, krijgt hij een bezem, die in zijn zijkant wordt gestoken.

In 2011 kreeg de Amerikaanse uitvinder Ignacio Marc Asperas patent op een techniek om 'perfecte' sneeuwpoppen te bouwen. De 25 pagina's tellende werkbeschrijving beschreef onder andere hoe perfect symmetrische bollen voor het lichaam konden worden gerold, en op welke wijze de lichaamsdelen zoals armen en schouders gevormd dienden te worden.[1]

In 2015 sprak de salafistische, Saoedische sjeik Mohammed Saleh Al Minjed een fatwa uit over het bouwen van sneeuwpoppen. Het afbeelden van levende wezens in sneeuw zou on-islamitisch zijn, en daarom niet toegestaan. Als alternatief stelde de islamgeleerde dat zaken als schepen of gewassen in de sneeuw konden worden uitgebeeld.[2][3]