Sirtuïne

Het Sir2-eiwit is het bekendste voorbeeld van een sirtuïne, en bij diverse organismen, waaronder mensen, komen varianten ervan voor. Sir2 zorgt, als het aan het DNA gehecht raakt, voor deacetylase van het DNA, waardoor het sterk gecondenseerd wordt. Afhankelijk van een aantal factoren kan het Sir2-eiwit zich vervolgens "uitspreiden" over het DNA, en een groter of kleiner gebied onderdrukken. Dit is een dynamisch proces, waardoor genen soms wel en soms niet worden onderdrukt. Bij duplicatie van het DNA wordt het Sir2-eiwit (mogelijk werkt er een vergelijkbaar proces bij andere sirtuïnes) ook teruggevonden op de dochterstrengen. Na de duplicatie worden de ontstane gaten "opgevuld" met Sir2-eiwit. Hierdoor is de onderdrukking van bepaalde genen ook erfelijk.

Er zijn aanwijzingen dat sirtuïnes, en SIRT1 in het bijzonder een rol spelen veroudering en ouderdomsziekten zoals ouderdomssuikerziekte.
Bij bepaalde gisten en een klein soort worm, verlengt een versterkte werking van Sir 2 de levensduur. Onderzoek bij muizen liet zien dat SIRT 1 betrokken is bij het tegengaan van veroudering, en een rol speelt bij het voorkomen van diabetes type 2.
Een stof die de activiteit van SIRT1 kan versterken is resveratrol. Inmiddels zijn stoffen ontwikkeld die 1000 maal krachtiger werken dan resveratrol. Deze stoffen hebben namen als SRT1460, SRT1720 en SRT2183. Zelfs als deze stoffen voldoende effectief blijken, zal het nog jaren duren voordat op basis van deze stoffen nieuwe medicijnen kunnen worden ontwikkeld.