Seychellenreuzenschildpad

Seychellenreuzenschildpad; IUCN-status: Kwetsbaar[1] (1996)
	Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Chordata (Chordadieren)
Klasse:	Reptilia (Reptielen)
Orde:	Testudines (Schildpadden)
Onderorde:	Cryptodira (Halsbergers)
Familie:	Testudinidae (Landschildpadden)
Geslacht:	Aldabrachelys
	Soort
	Aldabrachelys gigantea; (Schweigger, 1812)
	Afbeeldingen Seychellenreuzenschildpad op Wikimedia Commons
	Seychellenreuzenschildpad op Wikispecies
Portaal	Biologie ; Herpetologie

De seychellenreuzenschildpad[2] (Aldabrachelys gigantea) is een schildpad uit de familie landschildpadden (Testudinidae).

Naam

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door August Friedrich Schweigger in 1812. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Testudo gigantea gebruikt. Oudere wetenschappelijke benamingen zijn Testudo elephantina, Geochelone gigantea, Dipsochelys elephantina en meest recentelijk Dipsochelys dussumieri.[3] De soort wordt ook wel aldabra-reuzenschildpad genoemd. Het is tegenwoordig de enige soort uit het monotypische geslacht Aldabrachelys.

Uiterlijke kenmerken

Het schild komt bij de flanken tot op de grond, maar aan de voorzijde en bij de achterpoten is het schild korter. De rugplaten zijn enigszins stervormig, bij heel oude dieren worden het vormloze bulten op het schild. Deze soort kan op de poten staan, waardoor 'volwaardig' gelopen kan worden, in tegenstelling tot de meeste andere reptielen die zich met de buik op de grond voortslepen. Het rugschild kan een lengte bereiken van ongeveer 120 centimeter, het lichaamsgewicht kan meer dan 300 kilo bedragen.[4] Soms wordt aas gegeten, maar meestal is het menu vegetarisch; plantendelen en fruit.

Algemeen

Deze reuzenschildpad is een van de weinige soorten die niet op de rand van uitroeiing staat; in het wild leven nog duizenden exemplaren. Het natuurlijke verspreidingsgebied beperkt zich tot het Aldabra-atol, maar deze schildpad is op andere eilanden uitgezet. De schildpad kan een leeftijd bereiken van meer dan 200 jaar. Het oudste exemplaar ooit is Adwaitya, dit exemplaar werd 255 jaar oud. Adwaitya overleed in 2006.

De seychellenreuzenschildpad leeft in droge streken zoals open plekken in het bos, heide en drogere delen van moerassen. De kleur is groenbruin met gelige rugplaten, maar omdat de dieren regelmatig een modderbad nemen om van parasieten af te komen, is de kleur meestal bruin.

Afbeeldingen: paring

Ondersoorten

Er worden vier ondersoorten erkend, die verschillen in het uiterlijk en het verspreidingsgebied.

Ondersoort Aldabrachelys gigantea arnoldi
Ondersoort Aldabrachelys gigantea daudinii
Ondersoort Aldabrachelys gigantea gigantea
Ondersoort Aldabrachelys gigantea hololissa

Bronvermelding

Referenties

(en) Seychellenreuzenschildpad op de IUCN Red List of Threatened Species.
Bernhard Grzimek, Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG (1971), Pagina 121. ISBN 90 274 8626 3.
Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Aldabrachelys gigantea.
C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour, Turtles of the World.

Bronnen

(en) Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Aldabrachelys gigantea - Website Geconsulteerd 9 juni 2015
(en) - Peter Paul van Dijk, John B. Iverson, Anders G. J. Rhodin, H. Bradley Shaffer & Roger Bour - Turtles of the World, 7th Edition: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution with Maps, and Conservation Status - ISSN 10887105 (2014) - Website
(en) C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour - Turtles of the World - Website

Geslachten van de familie landschildpadden of Testudinidae (soortenlijst)
Aldabrachelys · Astrochelys · Chelonoidis · Chersina · Geochelone · Gopherus · Homopus · Indotestudo · Kinixys · Malacochersus · Manouria · Psammobates · Pyxis · Stigmochelys · Testudo

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[IUCN-1] (en) Seychellenreuzenschildpad op de IUCN Red List of Threatened Species.

[GRZ-2] Bernhard Grzimek, Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG (1971), Pagina 121. ISBN 90 274 8626 3.

[EMBL-3] Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Aldabrachelys gigantea.

[WORLD-4] C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour, Turtles of the World.