Halsbergers

De halsbergers[1] (Cryptodira) vormen een onderorde van de schildpadden (Testudines).[2] De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door André Marie Constant Duméril en Gabriel Bibron in 1835.

Halsbergers
Roodwangschildpad (Trachemys scripta elegans)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Testudines (Schildpadden)
Onderorde
Cryptodira
Duméril & Bibron, 1835
Afbeeldingen Halsbergers op Wikimedia Commons
Halsbergers op Wikispecies
Portaal    Biologie
Herpetologie

Kenmerkend voor deze groep is het feit dat ze de kop volledig onder het schild terug kunnen trekken, wat de wetenschappelijke naam al enigszins verklaard; crypta = holte en dira (deirē) = hals. Verreweg de meeste schildpadden behoren tot deze groep, en kunnen de nekwervels een beetje inschuiven en de kop meestal zo ver in een holte in het schild intrekken dat ze de poten er nog voor kunnen vouwen als extra bescherming, want veel schildpadden hebben scherpe nagels.

Er zijn 255 soorten die tot deze groep behoren. Alle andere schildpadden behoren tot de halswenders (Pleurodira), dit is met 91 soorten de kleinste groep. Halswenders kunnen de nek en kop niet onder het schild trekken, maar door de nek te buigen wordt deze onder het schild gevouwen. Oorspronkelijk behoorden alle schildpadden tot deze laatste groep en zijn de halsbergers later ontstaan, hierdoor kan de onderorde-verdeling niet helemaal buiten beschouwing gelaten worden.

Taxonomie

De halsbergers worden verdeeld in vier superfamilies met tien families. Een familie, de bijtschildpadden, worden niet bij een superfamilie ingedeeld.

Onderorde Cryptodira

Bronvermelding
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.