Seven Brides for Seven Brothers

Adam Pontipee, een houthakker die werkt in de bergen, brengt zijn nieuwe bruid Milly naar zijn hut. Tot grote verbazing van Milly blijkt Adam samen te wonen met zes broers: Benjamin, Caleb, Daniel, Ephraim, Frank en Gideon. De broers zijn echte rouwdouwers en worden door Milly een beetje opgevoed: ze leren manieren en zelfs hoe ze moeten dansen. Daarop willen ze naar de stad. Tijdens een feest ontmoeten ze zes meisjes: Dorcas, Ruth, Martha, Liza, Sarah en Alice. De vonk springt over en een grootscheeps huwelijksfeest hangt in de lucht. Vervelend genoeg blijken er ook andere kapers op de kust. Verschillende mannen uit de stad zijn ook uit op de meisjes. Al snel ontstaat er een gevecht tussen de broers en de jaloerse mannen uit de stad. De uitkomst is wrang: de broers worden gearresteerd en uit de stad verbannen. De winter valt in en Adam wordt gek van zijn mopperende broers. Op zeker moment roept hij uit dat ze hun vrouwen gewoon moet gaan halen. De broers trekken daarop naar de stad en ontvoeren hun bruiden. Ze veroorzaken een lawine om te voorkomen dat de vrouwen worden teruggehaald. Ze zijn echter vergeten een priester mee te nemen. Een woedende Milly stuurt de broers naar de schuur en laat de meisjes in de hut wonen. Adam wordt ook boos en vlucht weg naar een andere hut. Als de lente aanbreekt, zijn de broers en de meisjes duidelijk verliefd en bevalt Milly van een dochter. Als Adam dit hoort, komt hij terug. Hij heeft zijn lesje geleerd en voelt zich verantwoordelijk voor de ontvoerde meisjes. Tegen zijn broers zegt hij dat ze de meisjes moeten terugbrengen. Maar de broers en de meisjes weigeren. Als niet lang daarna de mensen uit de stad arriveren om hun verloren dochters terug te halen, ontstaat weer een heel gevecht. Als de getroffen vaders aan de winnende hand zijn, ziet het er penibel uit voor de broers die moeten vrezen om te worden opgehangen. Als ze echter de baby horen huilen denken de vaders dat hun dochters zijn bevallen. De broers bevestigen dit haastig en worden vervolgens allemaal 'gedwongen' in de echt verbonden.

• Howard Keel - Adam Pontipee
• Jane Powell - Milly Pontipee
• Jeff Richards - Benjamin Pontipee
• Matt Mattox - Caleb Pontipee
• Marc Platt - Daniel (Dan) Pontipee
• Jacques d'Amboise - Ephraim Pontipee
• Tommy Rall - Frankincense (Frank) Pontipee
• Russ Tamblyn - Gideon Pontipee
• Julie Newmar - Dorcas Gailen
• Ruta Lee - Ruth Jebson
• Norma Doggett - Martha
• Virginia Gibson - Liza
• Betty Carr - Sarah Kine
• Nancy Kilgas - Alice Elcott
• Ian Wolfe - Rev. Elcott
• Marjorie Wood - Mrs. Fred Bixby
• Russell Simpson - Fred Bixby
• Howard Petrie - Pete Perkins

De productie ging van start met de werktitel "Sobbin' Women", welke later werd gewijzigd in "A Bride for Seven Brothers" om ten slotte uit te komen op Seven Brides for Seven Brothers. MGM was al vijf jaar bezig om de rechten te verwerven op het korte verhaal de Sobbin'Women van Benét. Ze werden tegengehouden door Joshua Logan, die een optie had om het verhaal te bewerken tot een Broadwayproductie. Toen Logan van de optie afzag, verwierf MGM de rechten en kon producer Jack Cummings beginnen. Cummings zocht een goede regisseur en benaderde Stanley Donen. Hij kende Donen van On the Town en Singin' in the Rain. Een van de eerste zaken waarover de knoop werd doorgehakt was de muziek. Cummings wilde aanvankelijk bestaande Amerikaanse volksliedjes gebruiken. Hij kon echter geen passende nummers vinden en samen met Donen besloot hij om nieuwe liedjes te laten schrijven. Michael Kidd werd benaderd voor de choreografie. Kidd was echter niet zo bereidwillig. Hij had een zwaar Broadwayseizoen achter de rug en zocht rust. Nadat Cummings de muziek liet horen, ging hij alsnog overstag. De productie kampte met grote tegenslagen. Tegelijkertijd met Seven Brides for Seven Brothers ging ook de musical Brigadoon in productie. MGM verwachtte veel meer van de laatste film en sneed, tot grote woede van Cunnings en Donen, in het budget van Seven Briders for Seven Brothers. De geplaagde Donen mocht om die reden vrijwel niet op locatie filmen (afgezien van Corral Creek Canyon, Sun Valley, Utah) en moest het doen met geschilderde achtergronden. De rest van crew was al even zuinig, kostuumontwerper Walter Plunkett bijvoorbeeld, fabriceerde de kostuums van de zeven bruiden uit oude quiltdekens die hij vond bij het Leger der Heils. Toen Donen zijn acteurs bijeen had zag men dat de broers qua uiterlijk weinig verschilden van hun concurrenten in de stad. Om toch onderscheid te maken besloot men om de zeven broers rood haar te geven. Donen werkte snel en voltooide de opnames in 48 dagen. MGM eiste dat hij twee versies opnam, een CinemaScopversie en een normale versie. Donen nam de scènes voor widescreen 's morgens op en de normale versie in de middag. Uiteindelijk werd de normale versie niet gebruikt. Slechts een keer filmde Donen op locatie, de lawine werd opgenomen in Corral Creek Canyon, in Sun Valley, Utah.

Michael Kidd en Donen brachten veertien acteurs en actrices bij elkaar om de zeven broers en hun bruiden te vertolken. Een aantal van hen had geen ervaring als acteur, een aantal was geen danser en/of zanger.. De nadruk lag echter op de unieke en veeleisende choreografie van Michael Kidd. Hij selecteerde de broers en de bruiden met name op atletische en dansvaardigheden. Van de zes broers waren er vier professionele dansers (Matt Mattox, Marc Platt, Jacques d'Amboise, and Tommy Rall), een was een gymnast (Russ Tamblyn) en een honkbalspeler (Jeff Richards). De zevende broer, Adam werd vertolkt door acteur Howard Keel. Richards was weliswaar atletisch, maar geen echte danser, om die reden wordt hij wat weggemoffeld bij de dansnummers. Dit was een gruwel voor 'zijn' bruid Julie Newmar, een getrainde balletdanseres. Jacques d'Amboise had de meeste danservaring. Hij was uitgeleend door het New York City Ballet en moest voordat de opnamen afgerond waren ook halsoverkop weer terug. Zijn personage Ephraim werd om die reden in een aantal scènes overgenomen door een plaatsvervanger. Alle bruiden waren ook professionele danseressen. Ze waren echter geen zangeressen en om die reden werden hun zangstemmen opnieuw ingezongen. Dat gebeurde ook bij sommige broers. De stem van Matt Mattox werd ingezongen door Bill Lee terwijl Marie Green in de postproductie de stem van Nancy Kilgas vervingen. Ook de zang van Julie Newmar werd opnieuw ingezongen door Betty Allen, net als de zangstem van Rita Kee die werd ingezongen door Bette Noyes en die van Betty Carr door Norma Zimmer

De volgende nummers, muziek: Saul Chaplin en Gene de Paul, teksten: Johnny Mercer. zijn in de film te horen:

• Bless Your Beautiful Hide - gezongen door: Howard Keel
• Bless Your Beautiful Hide (Reprise) - gezongen door: Howard Keel
• Wonderful, Wonderful Day - gezongen door: Jane Powell
• When You're in Love - gezongen door: Jane Powell / Howard Keel
• Goin' Courtin' - gezongen door: Jane Powell, Jeff Richards, Matt Mattox, Tommy Rall, Russ Tamblyn
• Social Dance - MGM Studio Orchestra
• Barn-Raising Dance - MGM Studio Orchestra
• Lonesome Polecat - gezongen door: Matt Mattox, Bill Lee, Jeff Richards, Tommy Rall, Russ Tamblyn
• Sobbin' Women - gezongen door Howard Keel, Tommy Rall, Jeff Richards, Matt Mattox & Russ Tamblyn
• Sobbin' Women (Reprise) - gezongen door: Howard Keel
• June Bride - gezongen door: Ruta Lee, Julie Newmar, Norma Doggett, Nancy Kilgas
• Spring, Spring, Spring - Gezongen door Julie Newmar, Jeff Richards, Ruta Lee, Tommy Rall
• Goin' Courtin' (Reprise) - gezongen door Jane Powell en ensemble

Tussen 19 september 1982 en 2 juli 1983 zond CBS een televisieserie uit onder de naam Seven Brides for Seven Brothers. De serie was losjes gebaseerd op de film uit 1954.

• Rick R. Altman, "The American Filmmusical", 1988
• Joseph A. Casper, "Stanley Donen", 1983.
• Jane Feuer, "The Hollywood Musical" 1993
• Howard Keel (en Joyce Spizer), "Only Make Believe: My Life in Show Business", 2005
• Bruce R. Leiby, "Howard Keel: A Bio-Bibliography", 1995
• Stephen M. Silverman, "Dancing on the Ceiling: Stanley Donen and His Movies" 1996.
• Jane Powell, "The Girl Next Door . . . And How She Grew", 1988