Roodhandtamarin
De roodhandtamarin (Saguinus midas) is een klauwaapje uit het geslacht der tamarins (Saguinus). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 als Simia midas gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2]
| Roodhandtamarin IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2008) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Saguinus midas (Linnaeus, 1758) Originele combinatie Simia midas | ||||||||||||
 | ||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de roodhandtamarin | ||||||||||||
Afbeeldingen Roodhandtamarin op  | ||||||||||||
Roodhandtamarin op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Kenmerken
De roodhandtamarin heeft een zwart gezicht en een zwarte rug, die oranjerood gemarmerd is. De handen en voeten zijn geel of goudoranje van kleur.
Verspreiding
De roodhandtamarin komt voor in het noordoosten van Amazonebekken, ten oosten van de Rio Negro en de Rio Branco, in Noord-Brazilië, Suriname, Guyana en Frans-Guyana.
De roodhandtamarin profiteert van het zeldzamer worden van het verwante mantelaapje (Saguinus bicolor), die tegenwoordig enkel nog voorkomt in de omgeving van Manaus. Aan de rand van het verspreidingsgebied van het mantelaapje neemt de roodhandtamarin steeds meer de plaats in van deze bedreigde apensoort, waardoor de populaties van het mantelaapje lastig herstellen.
Leefwijze
De roodhandtamarin leeft voornamelijk in bomen. Hij kan goed springen. Het is waargenomen dat een roodhandtamarin een val van twintig meter vanuit een boom naar de grond maakte zonder enig letsel. De roodhandtamarin leeft solitair of in groepen van tot wel twintig dieren.
Bronnen, noten en/of referenties
|