Péguilhan
Péguilhan is een gemeente en dorp (Frans: commune) in het Franse departement Haute-Garonne[1] (regio Occitanie). Het telt 238 inwoners (2008). De plaats maakt deel uit van het kanton Boulogne-sur-Gesse in het arrondissement Saint-Gaudens. De inwoners worden Péguilhanais(es) genoemd.
Gemeente in Frankrijk  | |||
  | |||
| Situering | |||
| Regio | Occitanie | ||
| Departement | Haute-Garonne (31) | ||
| Arrondissement | Saint-Gaudens | ||
| Kanton | Boulogne-sur-Gesse | ||
| Coördinaten | 43° 19′ NB, 0° 42′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 18,48 km² | ||
| Inwoners (1 jan. 2011) | 257 (13,9 inw./km²) | ||
| Hoogte | 218 - 345 m | ||
| Burgemeester | Michel Brocas (tot 2014) | ||
| Overig | |||
| Postcode | 31350 | ||
| INSEE-code | 31412 | ||
| Aangrenzende gemeenten | Montesquieu-Guittaut; Montbernard; Mondilhan; Boulogne-sur-Gesse; Lalanne-Arqué; Lunax; Nénigan | ||
| |||
Geschiedenis
In het dorp zijn sporen gevonden van Romeinse bouwwerken. De monniken van de Abdij van Nizors, in de buurt van Boulogne-sur-Gesse, hadden in de elfde eeuw boerderijen rond Péguilhan. Tijdens de middeleeuwen was Péguilhan het centrum van een belangrijke baronie, later graafschap. Nadat de kerk tijdens de revolutie verwoest was werd hij in 1860 herbouwd. Voor de revolutie behoorde het dorp Saint-Ferréol-de-Comminges tot de gemeente Péguilhan. Tegenwoordig laten nog veel inwoners van Péguilhan zich in Saint-Ferreol begraven. Péguilhan had een steengroeve waaruit gele zandsteen kwam. Deze is gebruikt om veel gebouwen in het dorp en de omgeving te bouwen. Er was tot na 1960 een steenfabriek waar rode stenen werden gebakken in het dorp.
Persoonlijkheden
In de twaafde eeuw zou de troubadour Aimeric de Peguilhan in Péguilhan gewoond hebben. Op het kasteel woonde de familie Comminges Péguilhan. Zij waren in de middeleeuwen de eerste baronnen en graven van Péguilhan. Deze familie meent net als vier andere families aanspraak te kunnen maken op de Franse troon. Zij namen deel aan de kruistochten en stammen uit de negende eeuw.
Het achttiende-eeuwse Château de Villeneuve was de residentie van de familie Haget en later die van de familie de Villeneuve. Drie de Villeneuves werden burgemeester van Péguilhan. Pons de Villeneuve was ook prefect van de Corrèze en de Hautes-Pyrenees.
Chapelle Saint Germaine
Aanvankelijk werd de aan de D41 gelegen kapel Chapelle Saint Germaine (letterlijk vertaald: kapel van Sint Germaine) naar de heilige Camelie genoemd. Tijdens de Franse revolutie is de kapel nagenoeg geheel verwoest. Rond 1860 werd de kapel herbouwd. De naam veranderde toen in kapel van Onze Lieve Vrouw van Gimone. Na de heiligverklaring van St. Germaine de Pibrac werd de kapel naar haar genoemd. De kapel is op verzoek open voor gebeden en ceremonies. De vereniging CAMEL'ARTS organiseert in de weekenden van juli en augustus activiteiten met en voor kunstliefhebbers op het gebied van schilderen, beeldhouwen, decoreren, muziek beoefenen en luisteren. In het begin van de eenentwintigste eeuw is de kapel daartoe volledig gerestaureerd en van gebrandschilderde ramen voorzien.
Het huidige dorp
De kern van het dorp Péguilhan is gelegen op de heuvelrug tussen het dal van de Gesse in het westen en dat van de Save in het oosten. De gemeente grenst in het westen aan het stuwmeer Lac de la Gimone. De D90 kruist er met de D55. In het dorp is het achttiende-eeuwse Château de Villeneuve. De kerk is ten oosten van het kasteel gebouwd. De schilderingen in de kerk zijn vermoedelijk onder toezicht ven de gebroeders Pedoya gemaakt. Er is een piëta uit de vijftiende eeuw en een bijzonder doopfond in de kerk. Op de begraafplaats is de grafkapel van de familie de Villeneuve. Naast de kerk is een monument voor de gevallenen. Het oudste huis in het dorp is uit 1809. Ten zuiden van het dorp aan de D55 is een kapel uit 1718. Deze is in particulier bezit. In de kapel is een houten piëta. Opmerkelijk is een huis met zes beelden van Maria en engelen in de tuin.
Voorzieningen
In het dorp is een gemeentehuis met aangrenzende feestzaal. Er is een school, een bakkerij, een biologische streekwinkel, een garage en een gasdepot. Het dorp heeft een voetbalveld en een tennisbaan. Er is een auberge, men kan kamperen bij de boer, er zijn Chambres d'Hôtes en er zijn gîtes, ook voor groepen. In het dal aan de D632 is het industrieterrein Bartaous, met onder andere een autowasstraat. Vlak daarbij is een watermolen in de Gesse. De Moulin de Péguilhan. Deze is in 1960 van graanmolen omgebouwd naar molen voor elektriciteitswinning.
Cultuur
Het leven in en rond de auberge in Péguilhan staat centraal in het reisverslag van Martin Calder, dat hij begin negentiger jaren schreef. Zijn A Summer in Gascony is in 2008 uitgegeven door Nicholas Brealey publishing.
In juli en augustus zijn er elk weekend activiteiten voor amateur kunstenaars van elke discipline in het dorp. Begin september is er een demonstratie van oude ambachten en spelen, waaronder een jeu de boules wedstrijd
Geografie
De oppervlakte van Péguilhan bedraagt 18,48 km², de bevolkingsdichtheid is 12,9 inwoners per km².
De onderstaande kaart toont de ligging van Péguilhan met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
 |
Demografie
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen[2]).
 Grafiek inwonertal gemeente |
| Bronnen, noten en/of referenties |
 |
Zie de categorie Péguilhan van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |