Postauto

De gele Zwitserse postauto (Duits: Postauto, Frans: car postal, Italiaans: AutoPostale) vervoert naast post ook passagiers (en in het verleden ook melkbussen[1]); zij staat bekend om haar punctualiteit en op bergpassen gebruiken ze een drietonige hoorn. Hierdoor hebben ze voorrang op het overige verkeer, net zoals de hulpdiensten als zij hun sirenes gebruiken. De postauto's rijden rond voor PostAuto, een dochterbedrijf van Die Post. Het beheer valt onder PostAuto Schweiz A.G.. Passagiers kunnen in de postauto stappen bij haltes die zijn voorzien van borden met daarop het posthoornlogo en de naam van het postbedrijf.

Ten minste één Wikipediagebruiker vindt dat de tekst van PostAuto in dit artikel ingevoegd zou moeten worden, of dat er een duidelijkere afbakening tussen deze artikelen dient te worden gemaakt. Als de tekst wordt ingevoegd, dient dat artikel een redirect te worden (hier melden).
Car-Alpin van Saurer, rond 1930
Saurer postauto uit jaren '50, Grimselpas
Achterkant van een muntstuk van 20 Zwitserse frank (2006).
Moderne Mercedes-Benz O530 BH Postauto uitgerust met brandstofcellen, in dienst gesteld in mei 2012 op lijn 366 tussen Scherz en Brugg.

Naam

De naam "Postauto" stamt uit de tijd van de overgang van de postkoets (Postkutsche). Het woord "bus" werd nog niet gebruikt. Alles wat gemotoriseerd op 3 of 4 wielen reed werd "auto" genoemd. De naam "Postauto" is uniek en wordt alleen in Zwitserland gebruikt. In andere landen wordt de naam "postbus" gebruikt.

Geschiedenis

De eerste postauto reed in 1906 van Bern naar Detligen. Honderd jaar later wordt veel post per trein vervoerd, maar er rijden nog 2000 bussen rond op 800 trajecten, vooral naar de kleinere dorpen. Op het traject Juf – Andeer reed tot 1961 de laatste postkoets.

Drietonige hoorn

Postauto's mogen op zogenaamde bergpostwegen (Bergpoststrassen) een drietonige hoorn[2] gebruiken met de eerste tonen uit het Andante van de ouverture van Rossini's opera Guillaume Tell, de tonen cis-e-a in A-groot: .[3]
De bestuurders van deze autobussen waarschuwen hiermee het overige verkeer, dat op bergpostwegen hun aanwijzingen moet opvolgen.[4] Om de punctualiteit van de bus te garanderen, wordt altijd begonnen met sneeuwruimen op de wegen waarlangs de bus rijdt. Eerder werden de bussen uitgerust met een sneeuwploeg. De diensten beginnen vroeg in de ochtend.
Ongeveer 600 van de 2200 postbussen zijn voorzien van de drietonige hoorn, omdat alleen zij gebruik maken van de bergpostwegen.[5]

Kentekens

Zwitserland kent 17 Regionale Postbuscentra (RPZ). De bussen hadden tot 2003 een kenteken dat met de letter P begon. In 2003 hebben de bussen kantonnale kentekens gekregen.

Eeuwfeest

In aanwezigheid van president Moritz Leuenberger is in mei 2006 het 100-jarig bestaan van de gele postauto gevierd in Aarberg, waar de eerste rit begon. Oude postkoetsen maakten de rit opnieuw.

  • postbus.ch
  • Lijst van RPZ
  • Mit dem Postauto durch die Alpen - Bristenstrasse Teil 1 der Busfahrt
  • Mit dem Bus durch die Berge - Schweizer Postbus auf der Bristenstrasse und Alpenblick
  • Das Postauto - Dokumentation von NZZ Format (2007)
Zie de categorie Postbussen in Zwitserland van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.