Pinkwashing

Die-in protest tijdens de Tel Aviv Gay Pride in 2013 tegen (onder andere) pinkwashing door de staat Israël

De eerste beschuldigingen van pinkwashing zijn geuit tegen Israël in 2006. Het land is in 2005 een toeristische reclamecampagne begonnen, die sinds 2006 deels gericht is op LHBT-toeristen. In die campagne werd Israël getoond als een modern land, dat mensenrechten zou garanderen, en probeerde zo het beeld bij te stellen dat in veel progressieve kringen in de Verenigde Staten en Europa zou heersen, dat vooral gebaseerd zou zijn op de manier waarop dat land de Palestijnen zou behandelen[2]. Door Israël zo af te schilderen, verhulde de campagne de inperking van de vrijheid van de Palestijnen[3].

Het Israëlisch-Arabische conflict wordt sindsdien in een kader geplaatst waarin Israël beschaafd zou zijn, en andere volkeren en landen in de regio, de Palestijnen in het bijzonder, barbaarse, homofobe, terroristische fanatiekelingen[3]. Deze boodschap is tot in de hoogste regeringskringen herhaald, zoals in mei 2011 toen president Netanyahu voor het Amerikaanse congres verklaarde dat Israël een baken is van democratische en liberale waarden in het Midden-Oosten, een regio waar (in zijn woorden) verder vrouwen worden gestenigd, homo's worden opgehangen en christenen worden vervolgd[4] en in 2015 een soortgelijke verklaring deed op dezelfde plek over Iran[5]. Door het conflict op deze manier in een vals dilemma te verwoorden, worden leden van de internationale LHBT-gemeenschap vaak onbewust deelgenoot gemaakt van de Israëlische zijde in dit conflict[3].

Een ander voorbeeld van pinkwashing door Israël is een campagne van de Chileense homorechtenbeweging Iguales georganiseerd in 2013, in samenwerking met de Israëlische ambassade in dat land, waarin homofobie expliciet gekoppeld werd aan de holocaust, door het verspreiden van een video met als titel ¿Cuánto demora en quemarse en el horno? ("Hoelang duurt het voor je in een oven verbrandt")[6].

Het Israëlische betoog als ware het een liberaal westers bastion in een achterlijke en barbaarse regio, kaapt de moeizame homo-emancipatie in het land zelf voor politieke doeleinden en verhult het feit dat de LHBT-gemeenschap in het land nog niet op een gelijkwaardige behandeling kan rekenen en ook dat er aan de homo-acceptatie nog het één en ander schort. Zo bestaat er nog geen homohuwelijk, of werden in 2018 mannelijke homosexuele stellen expliciet uitgesloten in wetgeving omtrent draagmoederschap[7].

Ook gaat het Israëlische betoog eraan voorbij dat er binnen de Palestijnse gebieden wel degelijk bewegingen bestaan die opkomen voor homorechten. Deze bewegingen stellen duidelijk dat de onderdrukking van de Palestijnen over de grenzen van seksuele geaardheid heen gaan[1].

In verschillende Europese landen worden rechts-populistische partijen ervan beschuldigd homoseksualiteit en de LHBT-gemeenschap te gebruiken om islamofobie te propageren. De islam, en in het bijzonder de moslimgemeenschap, zouden intolerant zijn jegens de LHBT-gemeenschap waardoor westerse normen en waarden onder druk zouden komen te staan. De rechts-populistische partijen werpen zich op als beschermers van deze waarden tegen de veronderstelde intolerantie van de moslimgemeenschap.

Op die manier werpt in Nederland de PVV zich op als beschermer van homorechten en de homo-emancipatie, die bedreigd zouden worden door moslims. Als homo's echter vervolgd worden of onder druk komen te staan door christenen of anderen, zoals in Oeganda of Rusland, of bij andere misstanden, zoals de aanname van homofobe reglementen in Sint-Petersburg of het beperken van bloeddonatie door homomannen in Nederland zelf, wordt dit niet door deze partij aangekaart[8].

In 2012 in Stockholm hield de English Defence League, een Britse extreemrechtse anti-islamistische organisatie, samen met een aantal gelieerde organisaties, een "Counter Jihad Mars", tegelijkertijd met de Gay Pride Parade. Zij zijn hiervoor beschuldigd van pinkwashing[9].

Westerse landen worden ervan beschuldigd pinkwashing te gebruiken als diplomatiek middel. Zo heeft de regering van Obama regelmatig Rusland beschuldigd van het discrimineren en vervolgen van leden van de LHBT-gemeenschap, maar laat bondgenoten zoals Honduras en Saudi-Arabië rustig hun gang gaan als die hetzelfde doen of zelfs veel verder gaan[10]. Het Verenigd Koninkrijk krijgt vergelijkbare kritiek[11]. Aan de ene kant uit het land kritiek op de situatie van de Russische LHBT gemeenschap, maar aan de andere kant beschermt het LHBT vluchtelingen die hun land ontvlucht zijn omdat ze daar gevaar lopen vanwege hun seksuele geaardheid, niet in vluchtelingencentra in het Verenigd Koninkrijk zelf[12].