Piet Schrijvers

Piet Schrijvers (1965)

Schrijvers speelde in zijn jeugd bij de amateurclubs VV RUC uit Utrecht en SEC uit Soest. Hij maakte op zestienjarige leeftijd zijn profdebuut voor het Amersfoortse HVC, dat op dat moment in de Nederlandse Tweede divisie uitkwam. Tevens werd hij geselecteerd voor de Nederlandse UEFA-jeugd onder leiding van Georg Keßler. In 1965 werd hij ingelijfd door DWS uit Amsterdam, waar hij tweede keeper werd achter Jan Jongbloed. In zijn eerste seizoen bij DWS was hij lange tijd uitgeschakeld na een auto-ongeluk, maar in zijn tweede seizoen wist hij Jongbloed uit de basis te verdringen. Aan het einde van seizoen 1967/68 kwam hij echter op de transferlijst terecht, nadat de nieuw aangetrokken trainer Leslie Talbot aangaf meer vertrouwen in Jongbloed te hebben.

Door trainer Kees Rijvers werd Schrijvers vervolgens naar FC Twente gehaald. De ploeg deed verrassend lang mee om het landskampioenschap en werd uiteindelijk derde. Schrijvers was zes seizoenen de eerste keeper van FC Twente en speelde in deze periode 233 wedstrijden in de competitie, beker en Europacup. In seizoen 1970/71 reikte de ploeg tot de kwartfinale van de Jaarbeursstedenbeker, twee jaar later tot de halve finale van de UEFA Cup. Met Schrijvers en verdedigers als Kees van Ierssel, Epi Drost en Willem de Vries was Twente vooral in seizoen 1971/72 een moeilijk te passeren horde in de competitie, met slechts dertien tegengoals. Schrijvers ontving hiervoor de Tonny van Leeuwen-trofee. In seizoen 1973/74 werd Twente onder trainer Spitz Kohn tweede in de competitie.

Schrijvers werd in 1969 door bondscoach Georg Keßler voor het eerst opgeroepen voor het Nederlands elftal. Onder bondscoach František Fadrhonc maakte hij op 1 december 1971 zijn interlanddebuut, in een wedstrijd tegen Schotland. Meestal was Schrijvers reservedoelman achter Jan van Beveren. Toen deze wegens een liesblessure moest afzeggen voor het wereldkampioenschap voetbal 1974 rekende Schrijvers op speelminuten, maar Jan Jongbloed kreeg het vertrouwen van Rinus Michels[1].

Inmiddels had Schrijvers aan Twente te kennen gegeven niet door te willen gaan bij de Enschedese ploeg. Hoewel hij reeds in de winter van 1974 gesprekken voerde met Ajax, kwam het pas in juli tot een overeenkomst. In negen seizoenen kwam hij tot 269 competitiewedstrijden. Met Ajax werd hij vijf keer landskampioen en twee keer bekerwinnaar. In seizoen 1979/80 kwam Schrijvers met Ajax tot de halve finale van de Europacup I. Tevens wist hij zich vanaf 1975 op te werken tot eerste keeper van het Nederlands elftal. In de aanloop naar het wereldkampioenschap voetbal 1978 werd hij echter opnieuw gepasseerd ten faveure van Jongbloed. In de tweede ronde van het WK kreeg Schrijvers toch een kans en speelde hij met het steeds beter op dreef komende Nederlands elftal tegen Oostenrijk, West-Duitsland en Italië. Nadat hij in de laatste wedstrijd geblesseerd uitviel, zat hij in de finale tegen Argentinië op de tribune.

Hoewel hij in seizoen 1982/83 ondanks concurrentie van Hans Galjé en Sjaak Storm nog steeds de eerste doelman is van Ajax, besloot Schrijvers de club aan het einde van het jaar te verlaten. Na misgelopen onderhandelingen met Edmonton Eagles uit Canada en FC Groningen, tekende hij uiteindelijk bij PEC Zwolle. In dienst van Zwolle speelde hij nog zes interlands. Zijn laatste landenwedstrijd was op 14 maart 1984 tegen Denemarken. Nederland was inmiddels uitgeschakeld voor het EK van dat jaar en Schrijvers verloor zijn plek onder de lat definitief aan Hans van Breukelen. Na een moeizaam tweede seizoen bij PEC samen met zijn oude ploegmakker destijds bij FC Twente en Ajax, René Notten, maakte Schrijvers in april 1985 bekend na het seizoen te zullen stoppen met betaald voetbal. PEC Zwolle degradeerde aan het eind van dat seizoen 1984/85 uit de Eredivisie.

Nadat hij gestopt was als speler werd Schrijvers in 1985 de assistent van trainer Co Adriaanse van PEC Zwolle. In 1987 werd hij hoofdtrainer van FC Wageningen. Nadat hij bij Wageningen werd ontslagen was hij keeperstrainer bij FC Twente en FC Utrecht. In 1991 werd hij trainer van eerstedivisionist TOP Oss. In 1994 wist hij met AZ bijna naar de Eredivisie te promoveren. Uit onvrede met het aantrekken van technisch manager Theo Vonk, leverde hij in november 1994 zijn contract met AZ in. Van 1995 tot 1996 was hij trainer van FC Zwolle. Later was hij nog keeperstrainer van PSV en van de nationale ploeg van Saoedi-Arabië en trainer van het Arubaanse SV Dakota en diverse Nederlandse amateurclubs. Zijn laatste klus was het trainen van FZO uit Zeist, waar hij in 2009 kampioen mee werd. In 2019 werd bekend dat hij aan Alzheimer lijdt.

In zijn Ajaxtijd stond Schrijvers bekend als De Beer van de Meer, verwijzingen naar zijn imposante gestalte (hij woog meer dan 100 kg) en naar de naam van het toenmalige Ajaxstadion. Zijn minder succesvolle periode bij PEC Zwolle - de club degradeerde in Schrijvers' laatste seizoen - leverde hem de bijnamen De Bolle van Zwolle, De Baviaan van de Ceintuurbaan en Het Lek van PEC op. In Oss kreeg hij de bijnaam De Kolos uit Oss. Omdat TOP het niet goed deed, werd die snel vervangen door De Flop van TOP.

Ajax

• Landskampioen

1976/77, 1978/79, 1979/80, 1981/82, 1982/83

• KNVB beker

1978/79, 1982/83

Samen met Yoeri van den Busken schreef Schrijvers Keepen is een kunst (2002).

• Lijst van spelers van FC Twente
• Lijst van spelers van Ajax
• Lijst van spelers van PEC Zwolle
• Lijst van spelers van het Nederlands voetbalelftal
• Lijst van trainers van PEC Zwolle

• Top 65 clubiconen: #36 Piet Schrijvers, Website FC Twente.

Voorganger: Arie Schans

Trainer van FC Wageningen 1987–mrt.1989

Opvolger: Gerard Brussen (a.i.), Piet Buter

Voorganger: Jan van Deinsen

Trainer van TOP 1991–1993

Opvolger: Bram Braam

Voorganger: Henk Wullems

Trainer van AZ 1993–okt.1994

Opvolger: Jan Fransz (a.i.), Theo Vonk

Voorganger: Ben Hendriks

Trainer van FC Zwolle jan. 1995–1996

Opvolger: Jan Everse

Zie de categorie Piet Schrijvers van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.